Morgunblaðið - 07.05.2010, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 2010
✝ Helgi ÁstbjarturÞorvarðarson
fæddist í Reykjavík
23. september 1922.
Hann andaðist 28. apr-
íl síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Frið-
semd Magnúsdóttir, f.
2. maí 1891, d 7. jan.
1973, og Þorvarður
Guðmundsson gas-
virki, f. 20. júlí 1888, d.
14. nóv. 1968. Systkini
Helga eru Helgi, f.
1916, d. 1921, Stein-
unn, f. 1917, d. 2002,
Magnús, f. 1920, d. 2008, og Jón, f.
1924, d. 1998.
Helgi kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Kristjönu Hjartardóttur, f. 16
júlí 1931, hinn 16. júní 1951.
Helgi og Kristjana eignuðust þrjú
börn. Þau eru: 1) Friðsemd, f. 1951,
argerði 100 en lengst af bjuggu þau í
Heiðargerði 106, síðustu árin
bjuggu þau í Grafarvogi. Helgi æfði
og spilaði fótbolta með knattspyrnu-
félaginu Val frá unga aldri og fram
á fullorðinsár og hélt afar mikið upp
á sitt lið. Helgi nam pípulagnir hjá
Runólfi Jónssyni og lauk sveinsprófi
1954 og öðlaðist meistararéttindi
1958. Helgi starfaði við pípulagnir
alla sína starfsævi og síðustu starfs-
árin vann hann á Landakotsspítala
þar til hann fór á eftirlaun. Helgi var
mikill fjölskyldumaður og var fjöl-
skyldan ávallt í fyrirrúmi hjá hon-
um, hann hafði gaman af að ferðast
innanlands sem utan en akstur um
landið var honum alltaf hugleikinn
og fannst honum fátt skemmtilegra
en að keyra og skoða sig um. Helgi
fylgdist vel með öllum fjölskyldu-
meðlimum og hafði hann sér-
staklega gaman af þeim yngstu og
var ólatur við að segja þeim sögur,
fara með vísur og lesa fyrir þau.
Hann hafði gaman af lestri bóka, þó
sérstaklega söguheimilda.
Útför Helga verður gerð frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 7. maí
2010, kl. 13.
gift Kristni Sigurðs-
syni, f. 1950, börn
þeirra eru Helgi, f.
1972, Arnór Guðni, f.
1976, og Georg, f.
1982. 2) Þorvarður, f.
1955, í sambúð með
Lilju Guðmundsdóttur
og saman eiga þau
Evu Maríu, f. 1992, og
Birni, f. 1998, fyrir átti
Þorvarður Einar Val,
f. 1976, og Helga
Bjart, f. 1979. 3)
Hrönn, f. 1964, gift
Kristjáni Þór Krist-
jánssyni og saman eiga þau Krist-
jönu, f. 1992, og tvíburana Kristin og
Svanberg Rúnar, f. 1995, fyrir átti
Hrönn Soffíu, f. 1985.
Helgi fæddist og ólst upp í Reykja-
vík, lengst af á Eiríksgötu 25. Helgi
og Kristjana hófu búskap í Heið-
Elsku tengdapabbi.
Takk fyrir öll árin, allar sam-
verustundirnar. Takk fyrir allt
traustið. Takk fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur Fríðu og strák-
ana, þá umhyggju, ást og umburð-
arlyndi sem þú sýndir okkur. Takk
fyrir allar sögurnar og ljóðin.
Nú er lífsins leiðir skilja,
lokið þinni göngu á jörð.
Flyt ég þér af hljóðu hjarta,
hinstu kveðju og þakkargjörð.
Gegnum árin okkar björtu,
átti ég þig í gleði og þraut.
Umhyggju sem aldrei gleymist,
ávallt lést mér falla í skaut.
(Höf. ók.)
Megi kærleikurinn og ljós lýsa
þér. Með kæru þakklæti.
Kristinn.
Það er erfitt að setjast niður og
setja einhvers konar punkt við líf
hans afa míns, endalok. Þetta er þó
hlutskipti mitt í dag að kveðja með
skrifum, með trega en samt einnig
með gleði. Í þessum skrifum verður
lífinu fagnað, því ritað er um mann
sem komst á háan aldur og lifði við
hamingju og ást.
Ég naut þeirra forréttinda að
vera fyrsta barnabarnið í fjölskyld-
unni og af því tilefni fékk ég líka
nafnið hans því frá þeirri hlið fjöl-
skyldunnar dró ég svipinn minn.
Það er ekki til döpur minning í
huga mínum um hann Helga afa,
hjartagæskan og umhyggjan var
honum í blóð borin. Hann stóð alltaf
með opinn faðminn, tilbúinn að
kyssa og bjóða mann velkominn.
Stundum var það gróf skeggrót eða
lítil ístra sem þrýstist upp að mér
með orðunum; sæll nafni minn.
Margar af mínum fyrstu minn-
ingum get ég rakið í Heiðargerðið
þar sem þau hjón bjuggu þegar ég
var að alast upp. Ætli notalegustu
minningarnar séu ekki þegar ég, afi
og amma lágum uppi í rúmi og
hann las bók fyrir okkur. Það var
alltaf ein bók sem var mikið lesin og
við gátum alltaf skemmt okkur og
hlegið mikið að henni.
Helgi afi var fyrstur til að leyfa
mér að keyra þegar ég var um sjö
ára. Ég sat í fangi hans og við hoss-
uðumst yfir tún í Volvo sem var nú
hálfgert vörumerki hans þegar ég
var að alast upp. Það er ekki hægt
að tala um bílinn án þess að tala
líka um tóbakið sem var þá, eins og
tíðkaðist, reykt við hverja færslu á
bílnum. Nú dregur tóbaksilmandi
bíll alltaf fram minningu rétt eins
og þegar ég sé fólk með gleraugna-
far á nefinu þá verður mér hugsað
til hans. Þó að hann hafi gefið tób-
akið upp á bátinn fyrir mörgum ár-
um þá var samt einn vani sem aldr-
ei breyttist en það var að fá sér
blund eftir hádegisverðinn. Á efri
árum fjölgaði blundunum í sófanum
og var það ekkert nema notalegt að
sjá gamla manninn fá sér dúr, þá
var hurðinni hallað og kaffið sötrað
í rólegheitum með ömmu.
Ég man að sem ungur drengur
spurði ég hann hvað hann gerði og
það stóð auðvitað ekki á svarinu,
hann sagðist vera klósettkafari. Það
tók mig líklega nokkur ár að kom-
ast að því að það var annað heiti yf-
ir pípulagningamann. Ég sá hann
alltaf fyrir mér farandi í forneskju-
legan kafarabúning og svo með ein-
hverjum töfrahætti niður í klósettið,
hvað svo sem hann ætti að gera
þar.
Það sem hefur einkennt heimili
þeirra hjóna í gegnum tíðina er róin
og friðurinn sem þar ríkir. Þó svo
barnabörnin og barnabarnabörnin
hafi gengið um með gusti hafa þau
sjaldan náð að raska því rólega and-
rúmslofti sem hefur alltaf umlukt
ömmu og afa. En það voru ekki að-
eins rólegheit sem umluktu þau
heldur einnig sú mikla ást og vænt-
umþykja sem alltaf var á milli
þeirra. Þau voru sniðin hvort fyrir
annað og veit ég fyrir víst ef að það
er eitthvað meira en þetta líf þá
bíður hann þar tvístígandi eftir ást-
inni sinni.
Nú er hádegisverðurinn liðinn,
hann afi minn lagstur til hvílu og
ætlar víst ekki að rísa aftur úr sóf-
anum. Þó að þessi stólpi í mínu lífi
sé farinn þá mun ég, með allar mín-
ar góðu minningar, halda út í dag-
inn og brosa til tilverunnar.
Helgi Kristinsson.
Jæja, elsku afi minn, þá er komið
að kveðjustund. Þær eru svo marg-
ar góðar minningarnar sem við eig-
um saman. Ég man bara eftir þér
sem rólegum, ótrúlega þolinmóðum
manni og ótrúlega ástföngnum af
ömmu og það hafði ekkert breyst á
þínum síðasta degi.
Ég minnist allra sögustundanna
okkar í Heiðargerðinu og hversu
mikið þú nenntir að spila við mig ól-
sen-ólsen og veiðimann og þegar við
sátum í símaherberginu og þú varst
að kenna mér að telja og þú taldir
með mér upp í þúsund. Svo eru það
bíltúrarnir sem þú hafðir svo gam-
an af að fara í með okkur, ég gæti
talið endalaust upp svona hluti.
Það var svo gott að vera hjá ykk-
ur ömmu og fékk ég nú að kynnast
því aftur fyrir nokkrum árum þegar
ég bjó hjá ykkur.
Svo komu langafabörnin og þú
hafðir engu gleymt í afahlutverkinu,
þú hoppaðir og skoppaðir fyrir Söru
Mist og Jónþór Mikael og munu
þau sakna þín mikið. Þegar Berg-
lind kom með Jónþór upp á spítala
þá var nú bara eins og þú væri ekk-
ert veikur. Þú gladdist alltaf svo við
að sjá barnabörnin þín. Við eign-
uðumst margar minningar í viðbót
upp á spítala og mun ég geyma þær
í hjarta mínu og aldrei skorti þig
falleg orð fyrir ömmu, sama hvern-
ig þér leið.
Afi minn, ég kveð þig með sökn-
uði en jafnframt gleðst ég yfir fal-
lega lífinu þínu sem þú áttir með
ömmu. Ég bið Guð og alla englana
að geyma þig.
Nafni þinn,
Helgi Bjartur Þorvarðarson.
Jæja afi minn. Við getum nú ekki
trúað öðru en að þú hafir það gott
þarna hinum megin. Ótrúlegt hvað
svona stundir fá mann til að hugsa
langt aftur í tímann og rifja upp
ótrúlegustu hluti. Til dæmis man ég
nú bara eftir því þegar þú sóttir
mig í leikskólann þegar ég var að
ég best veit fjögurra ára, ég man ég
var svo spennt því ég var að fara að
hjálpa ykkur ömmu að baka klein-
ur.
Það er svolítið skrýtið að koma
heim til afa og ömmu og vita það að
þú kemur ekki kampakátur til dyra,
þótt það sé nú ekki verra að amma
taki á móti manni. Þú fékkst okkur
afabörnin til að brosa og hlæja með
öllum vísunum sem þú kunnir
ógrynni af. Alltaf fékk maður að
heyra nýjar og nýjar vísur og yf-
irleitt fylgdi þeim nú léttur húmor
sem kætti.
Sæll afi minn. Vonum að þér líði
betur þarna uppi og sért hress og
kátur eins og þú varst alltaf.
Tómlegt er að koma í heimsókn
og enginn afi á staðnum. Ég mun
ylja mér með minningunum sem
streyma um heimilið og huga mér
þegar ég kem í heimsókn. Oft þegar
ég kom í heimsókn þá man ég að
þið voruð á leiðinni niður að tjörn
að gefa öndunum brauð eða út á nes
í göngu. Auðvitað fékk maður að
fara með og var það afar skemmti-
legt.
Þú fylgist nú með okkur og pass-
ar upp á okkur elsku afi. Með þessu
ljóði viljum við kveðja þig. Elsku
afi, við sjáumst:
Þú varst gjöf frá Guði
góðum, afi kær.
Þig skal mætan muna
meðan hjartað slær.
Orðin aldrei gleymast
elskulega hlý.
vögguvísur þínar
vaka minni í.
Hljóp ég elsku afi
upp í faðminn þinn.
hönd um háls þér lagði,
höfuð þér við kinn.
Þá var kysst á kollinn,
klappað vangann á.
en hve blítt þú afi brostir,
besti afi þá.
(Sigurlaug Cýrusdóttir)
Eva María og Birnir
Þorvarðarbörn.
Helgi Ástbjartur
Þorvarðarson
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁGÚST J. GÍSLASON
vélstjóri,
Sóltúni 13,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtudaginn
6. maí.
Inger Schweitz Winterhalter Gíslason,
Jörgen Vinterhalter Ágústsson, Else-Marie Christensen,
Erik Schweitz Ágústsson, Jónína Guðjónsdóttir,
Einar Schweitz Ágústsson, Linda Ágústsdóttir,
Inger María Schweitz Ágústsdóttir, Bergsveinn Ólafsson,
Guðrún Steingrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar,
GUÐMUNDUR GARÐAR GUÐMUNDSSON,
er látinn.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Lilja Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Guðmundsdóttir.
✝
Faðir okkar,
J. GRÉTAR ÞORVALDSSON
bifreiðarstjóri,
Stóragerði 38,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 5. maí.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Valdís Ósk Jónasdóttir,
Þórir Karl Jónasson,
Þorvaldur Jónasson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG HJÁLMARSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
áður Gullsmára 8,
Kópavogi,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópa-
vogi laugardaginn 1. maí, verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju þriðjudaginn 11. maí kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á FAAS, Félag áhugafólks og
aðstandenda Alzheimerssjúklinga.
Hjálmar Viggósson, Ragnheiður Hermannsdóttir,
Magnea Viggósdóttir, Kenneth Morgan,
Erna Margrét Viggósdóttir, Kristján Þ. Guðmundsson,
Helen Viggósdóttir, Þórarinn Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku drengurinn okkar,
JÓN KARL ÓÐINSSON,
sem lést að Einarsnesi fimmtudaginn 29. apríl,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju
laugardaginn 8. maí kl. 14.00.
Björg K. B. Jónsdóttir, Óðinn Sigþórsson,
Soffía Karlsdóttir, Jón H. Jónsson,
Þórunn M. Óðinsdóttir, Þórarinn Ingi Ólafsson,
Kristín B. Óðinsdóttir, Davíð Blöndal,
Sigríður Þ. Óðinsdóttir, Frímann Andrésson,
Soffía B. Óðinsdóttir, Lúðvík Bjarnason,
Guðmundur B. Óðinsson,
Þórarinn H. Óðinsson,
Karítas Óðinsdóttir.