Morgunblaðið - 07.05.2010, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 2010
✝ Gestur MosdalKristjánsson
fæddist í Hafn-
arfirði 27. ágúst
1919. Hann lést á
Ljósheimum, Sel-
fossi, 29. apríl síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru María Ein-
arsdóttir, f. 13.
ágúst 1872 í Hellis-
holtum í Hruna-
mannahreppi, d. 13
júni 1964 í Forsæti í
Villingaholts-
hreppi, og Kristján Jónsson, f. í
Unnarholti í Hrunamannahreppi
6. ágúst 1866, d. í Forsæti 9. nóv-
ember 1949. María og Kristján
hófu búskap sinn að Kluftum í
Hrunamannahreppi og síðan
fluttu þau að Minna-Mosfelli í Mos-
fellssveit, þaðan til Hafnarfjarðar
og árið 1921 fluttu þau að Forsæti
og bjuggu þar til dauðadags. Gest-
ur var yngstur 8 systkina og eru
þau nú öll látin. Þau voru:
1) Oddný, f. 20.6. 1897, d. 9.7.
1907. 2) Margrét, f. 1.2. 1899, d.
15.10. 1968. 3) Einar Víglundur, f.
28.8. 1901, d. 21. 2. 1991. 4) Krist-
ín, f. 10.4. 1904, d. 6.6. 1999. 5) Sig-
urjón, f. 25.1. 1908, d. 11.9. 1990. 6)
Oddný, f. 3.9. 1911, d. 5.5. 2007. 7)
Vigdís, f. 23.6. 1913, d. 12. 3. 2008.
8) Gestur Mosdal sem hér er
minnst. 29. júní 1946 kvæntist
Gestur Helgu Kristínu Þórarins-
dóttur. f. 12.3. 1925,
frá Kolsholti í Flóa.
Þau bjuggu allan
sinn búskap í For-
sæti II. Gestur
hætti með hefð-
bundinn búskap
1988. Þá tók sonur
hans Kristján við.
Börn Gests og
Helgu eru: 1) Guð-
björg, f. 27.8. 1947,
maki Þráinn Elías-
son, f. 1947. Eiga
þau 3 börn og 8
barnabörn. 2) Krist-
ján, f. 29.1. 1949, maki Anna Guð-
bergsdóttir, f. 1953. Eiga þau 5
börn og 10 barnabörn. 3) Þór-
arinn, f. 11.6. 1951, d. 8.2. 1976. 4)
María, f. 2.9. 1955, maki Böðvar
Sverrisson, f. 1956. Þau eiga 4
börn og 3 barnabörn. 5) Val-
gerður, f. 9.2. 1957, maki Bjarki
Reynisson, f. 1945. Þau eiga 5
börn og 4 barnabörn. 6) Lárus, f.
30.3. 1963, maki Elísabet Páls-
dóttir, f. 1963. Þau eiga 2 börn og
1 barnabarn. Alls eru afkom-
endur Gests Mosdal 50. Gestur
var mikill hagleiksmaður bæði á
tré og járn og eftir að hann hætti
búskap voru hans aðaláhugamál
tónlist og smíði og höfðu þau
hjónin mjög gaman af því að
ferðast um landið sitt.
Útför Gests Mosdal verður gerð
frá Villingaholtskirkju föstudag-
inn 7. maí 2010 kl. 14.
Í dag verður jarðsunginn frá Vill-
ingaholtskirkju elskulegur faðir
minn, Gestur Mosdal, á 91. aldursári.
Það er hár aldur sem hann bar vel
fram á síðustu vikur ævi sinnar Pabbi
var yngstur átta systkina sem öll eru
nú látin. Hann fékk nafnið Gestur
Mosdal vegna þess að hann var í
móðurkviði þegar foreldrar hans
fluttu frá Minna-Mosfelli í Mosfells-
sveit til Hafnarfjarðar og þar fæddist
hann en flutti 3 ára að Forsæti í Flóa
og þar átti hann heima allt sitt líf ut-
an síðustu 3 vikurnar sem hann lifði.
Pabbi var heilsuhraustur og þurfti
lítið til lækna eða á sjúkrahús þangað
til um miðjan janúar 2010 en þá bilaði
bak hans og frá þeim tíma fékk hann
að kynnast allri þjónustu í heilbrigð-
iskerfinu og síðustu þrjár vikurnar
sem hann lifði var hann heimilismað-
ur á Ljósheimum. Óhætt er að segja
að alls staðar mætti hann góðri þjón-
ustu og erum við fjölskylda hans afar
þakklát fyrir það.
Margs er að minnast úr ævi 90 ára
manns, ég stikla þar á stóru.
Pabbi var fjölhæfur maður sem
lærður var í lífsins skóla. Hann var
ekki með nein prófskírteini en var
samt snillingur á svo mörgum svið-
um. Með búskapnum stundaði hann
smíðar vítt um sveitina og tók að sér
að gera gamla illa farna hluti að lista-
verkum, s.s. rokka, klukkur, húsgögn
o.fl. Hann smíðaði sjálfur stóra
klukku með verki og öllu sem er hinn
mesti kjörgripur og ekki voru nú
verkfærin fjölbreytt þá.
Þá var tónlist honum hugleikin,
hann átti harmonikku og samdi lög á
hana sem mörg eru til á bandi og fyr-
ir tveimur árum kom hann átta lög-
um inn á geisladisk með aðstoð
Labba í Glóru, sem hann gaf öllum
sínum afkomendum og er þetta gull-
moli fyrir okkur að eiga.
Hann söng mörg ár í kirkjukórn-
um og hafði yndi af öllum söng.
Eftir að hann hætti hefðbundnum
búskap 1988 tók hann að sér að sjá
um kirkjugarðinn í Villingaholti og
gerði þar góða hluti.
Pabbi og mamma voru mjög sam-
hent í að byggja upp fallegan garð í
Forsæti II sem þau nutu bæði. Þau
voru mjög samhent í öllu sem þau
gerðu og nutu þess að ferðast um
landið eftir að þau hættu búskap.
En fyrir sjö árum varð pabbi og
fjölskyldan fyrir þeirri reynslu að
mamma greindist með alzheimers-
sjúkdóminn og varð að fara á hjúkr-
unarheimili. Pabbi tók því með æðru-
leysi og bjó einn í sínu húsi og hirti
garðinn hennar Helgu sinnar svo vel
að eftir var tekið. Pabbi naut góðrar
aðstoðar Kristjáns bróður og Önnu
tengdadóttur sinnar sem búa á sama
hlaðinu, þar fékk hann alla þá aðstoð
og öryggi sem hann þurfti og verð ég
ævinlega þakklát þeim hjónum
ásamt öðrum ættingjum í nágrenn-
inu sem voru til staðar ef með þurfti.
Frá því mamma fór í burtu kom
pabbi reglulega í mat og við heim-
sóttum mömmu. Það er tómlegt núna
að eiga ekki von á honum kl. 12 í mat-
inn. Á þessum árum höfum við og
okkar fjölskylda kynnst pabba svo
vel og hans er sárt saknað af allri
okkar fjölskyldu. Elsku pabbi, við
Þráinn og fjölskylda þökkum fyrir að
hafa átt þig.
Með þér er genginn góður maður.
Hvíl þú í friði og vonandi ertu bú-
inn að finna Þórarin bróður.
Megi ljósið fylgja þér.
Þín
Guðbjörg Þórunn.
Guð bjó til glitský
á gufuhvolfið sitt
og hvíslaði í hljóði:
Heyrðu barnið mitt
ég geri þetta núna
til að gleðja hjarta þitt.
Svo settist Drottinn sjálfur
á sængina hjá mér
og hendina mína köldu
hann huldi í lófa sér.
Svona gerist ýmislegt
sem enginn maður sér
(Oddný Kristjánsd.)
Klukkan á veggnum sló hálffimm
að morgni 29. apríl og andartaki síðar
hægði lífsklukkan hans pabba hægt
og hljóðlega á sér og Guð bjó til
glitský á gufuhvolfið sitt eins og ljóð-
ið hennar Oddu systur hans segir svo
fallega. Okkur langar að minnast
pabba í fáum þakkar- og kveðjuorð-
um.
Pabbi, þú varst gæfumaður,
vannst verk þín í hljóði og má með
sanni segja að þú hafir ræktað garð-
inn þinn vel, hvort þá heldur var að
hlúa að þínum hugðarefnum í skap-
andi handverki eða í gróandanum.
Einnig var það þitt hjartans mál að
fylgjast með öllum afkomendum þín-
um stórum sem smáum og var það
þér mikið í mun að öllum vegnaði vel í
því sem hver og einn tók sér fyrir
hendur. Meðan mamma hafði heilsu
til hjálpuðust þið að við hlúa að garð-
inum sem þið ræktuðuð og sköpuðuð
saman. Garðurinn er ykkar stolt og
hélst þú áfram að fegra hann og
snyrta af einstakri alúð og natni al-
veg fram á það síðasta.
Það yljar okkur þegar litið er til
baka hvað þið gátuð notið þess að
ferðast saman um landið okkar með-
an kraftar og heilsa mömmu leyfðu
og segja allar myndirnar sem þú
tókst á þessum ferðum ykkar þá sögu
og geyma ljúfar minningar.
Samfylgdin hefur verið góð með
þér, pabbi. Við stelpurnar, en undir
því nafni gengum við gjarnan enda
gerðum við flesta hluti saman á okk-
ar yngri árum, erum þakklátar fyrir
samfylgdina og í barnshjörtum okkar
vorum við vissar um að við ættum
besta og kærleiksríkasta heimilið þar
sem við ólumst upp í stórum systk-
inahóp. Þið mamma voruð einstak-
lega samhent í alla staði. Það er gott
veganesti að alast upp við slíkar að-
stæður og erum við enn snnfærðar
um heppni okkar í lífinu.
Elsku pabbi, við látum þetta litla
kvöldvers sem mamma kenndi okkur
og hefur fylgt okkur síðan verða
hinstu kveðjuna til þín.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Stelpurnar þínar,
María og Valgerður.
Í dag verður kær afi minn, Gestur
Mosdal Kristjánsson, borinn til
hinstu hvíldar. Margs er að minnast
og yndislegar minningar hrannast
upp er ég hugsa um þig, afi minn.
Ég í sveitinni hjá ykkur ömmu og
alltaf nóg að gera, reka kýrnar og
heyskapur á sumrin og kartöfluupp-
takan á haustin. Síðan fengu börnin
mín að kynnast langafa og ömmu og
koma í heimsókn í Forsæti II. Ómet-
anlegt að hafa fengið að njóta nær-
veru ykkar.
Þú að dunda í smíðaskúrnum þín-
um, ýmist að smíða nýtt listaverk, nú
eða að gera upp gamla muni. Allt
varð að listmunum í höndum þínum
því listamaður varstu af Guðs náð.
Þú úti í stóra fallega garðinum
ykkar ömmu, á fjórum fótum að
snyrta hann og fegra, stoltur af því að
geta haldið honum við eftir að amma
hætti að geta það.
Þú að snyrta og fegra kirkjugarð-
inn í sveitinni, sem þú sást um í mörg
ár og lagðir mikinn metnað og mikla
vinnu í.
Þú að koma á Selfoss, akandi sjálf-
ur á þínum bíl í rólegheitunum að út-
rétta eitthvað eða að fara í mat í
Stekkholtið, „alltaf svo ljómandi góð-
ur matur hjá henni Guðbjörgu
minni“, eins og þú orðaðir það sjálfur
og á eftir fóruð þið svo saman í heim-
sókn til ömmu á Fossheima.
Þú að spila á harmonikkuna þína
með fjölskylduna alla í kringum þig
fulla af stolti og aðdáun, já, spila
frumsamin lög eftir sjálfan þig sem
þú svo lést gefa út á geisladisk og
gafst okkur öllum í jólagjöf ein jólin.
Alveg ómetanleg gjöf sem á eftir að
ylja fjölskyldunni þinni allri um
hjartaræturnar um ókomin ár og
halda minningu þinni ljóslifandi.
Þú svo hress og fallegur í 90 ára af-
mælisveislunni þinni í Þjórsárveri
þann 27. ágúst sl.
Já, svona gæti ég endalaust talið
upp minningarbrotin um þig, elsku
afi minn, því aldrei féll þér verk úr
hendi á þinni löngu og farsælu ævi og
von að hendur þínar og axlir væru
orðnar vinnulúnar. Mig langar að
þakka þér samfylgdina og góðvild
þína og væntumþykju sem þú sýndir
mér og minni fjölskyldu alla tíð.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Helga Ingibjörg.
Elsku afi okkar er nú horfinn á
braut. Það er með miklum söknuði
sem við skrifum þessi orð, en með
gleði í hjarta er við rifjum upp minn-
ingar um góðar samverustundir sem
við áttum með afa og ömmu í For-
sæti.
Afi var mikil listamaður og leituðu
margir til hans með gamla hluti sem
laga þurfti. Klukkuverk, rokkar og
gömul orgel, allt lék þetta í höndum
hans.
Tónlistin átti hug hans allan, það
kom í ljós þegar hann tók fram
harmónikkuna sína. Í fjölskylduferð-
um okkar á sumrin fylgdi nikkan allt-
af með og hópuðust allir, jafnt ungir
sem aldnir, í kringum afa þegar hann
fór að spila. Ómuðu ættjarðarlögin í
bland við hans eigin frumsömdu lög
öllum til mikillar gleði. Ljúft er í
minningunni þegar afi kom með
nikkuna á Túngötuna en þá hafði
hann frétt að Bergvin spilaði á
trommur í bílskúrnum. Gaman var
að sjá þá leiða saman hesta sína þar
sem þeir sátu saman og spiluðu.
Svona var afi, sýndi alltaf mikinn
áhuga á öllu sem við systkinin tókum
okkur fyrir hendur. Hvort sem það
var vinnan, námið, tómstundirnar já
eða af hvaða gerð fyrsti bíllinn var
hjá strákunum og fá að fara smárúnt.
Alltaf var jafngaman þegar við
systurnar fengum að fara upp í sveit
og gista hjá afa og ömmu. Það var
alltaf jafnmikið sport að fá að fara út
í fjós og moka flórinn með afa og
hlusta á hann segja frá ýmsu sem á
daga hans hafi drifið. Rölta með hon-
um að sækja kýrnar, gekk hann þá
gjarnan á undan með hendur fyrir
aftan bak, hugsandi og flautandi lágt.
Flautandi lágt á sínum stað við eld-
húsborðið eða sitjandi inni í stofu við
útvarpið.
Afi var ætíð fínn og flottur til fara
og sparaði hann ekki hrósyrðin til
okkar ef svo bar undir.
Já minningarnar eru margar og af
mörgu að taka og með þessum fá-
tæklegu orðum og þakklæti kveðjum
við systkinin afa með þeim orðum
sem hann kvaddi Guðlaugu með þeg-
ar hún fór til Mílanó: „Farðu með
guðs friði“ okkar ástkæri afi í For-
sæti.
Guðlaug, Helga Kristín,
Bergvin og Barði Páll.
Afi Gestur var friðsæll maður, ró-
legur og yfirvegaður. Þannig kvaddi
hann, friðsæll, rólegur og yfirvegað-
ur. Hann afi hefði ekki viljað hafa
það öðruvísi. Hans kveðja kom nokk-
uð snöggt, og hann þurfti ekki að
liggja langa og þjáningarfulla bana-
legu. Það er huggun harmi gegn.
Afi var alltaf vel til hafður og það
var reisn yfir honum, allt fram á síð-
asta dag. Viðmót hans var hlýtt og sú
alúð sem hann lagði í að rækta garð-
inn sinn var einkennandi fyrir hann.
Honum fannst svo gaman að hitta af-
komendur sína, þekkti þá alla sem
einn og lét þá sig varða. Ekkert
fannst honum skemmtilegra en að
spjalla um daginn og veginn, en
hvert samtal, hver samræða sem
hann átti við fólkið sitt var honum
sem dýrmætur fjársjóður. Síðasta
gamlárskvöld sagði afi okkur að eftir
því sem árin líða þá lærum við betur
að meta þessi samskipti og þá horfir
maður til baka og hugsar um orðin,
sögð og ósögð. Þannig metum við
lífshlaup okkar í samhengi við aðra,
samskipti og tilfinningar, ekki
bankainnistæður, steinsteypu og
glæsikerrur. „Það mikilvægasta sem
við eigum er fólkið sem stendur okk-
ur næst, að því ber að hlúa og sá
þannig fræi sáttar og hugarróar til
framtíðar.“
Afi gat svo sannarlega verið sáttur
við æviverkið sitt á þessu sviði. Hann
hlúði alla tíð vel að okkur, afkomend-
um sínum. Hlýhug hans fann maður í
hvert sinn sem maður hitti hann og
hugsaði til hans.
Til afa má rekja ófá gullkornin,
hvernig hann sagði „ha“, þegar hann
talaði um hvað „skyris“ væri ljóm-
andi gott, hvað „kjetið“ væri „mjúkt
undir tönn“, „spilverkið“ fínt og svo
hin dásamlegu einkunnarorð: „Það
er bara það.“ Við hátíðleg tækifæri
grípum við til þessa orðatiltækis og
alltaf kemur afi upp í hugann. Það er
bara það.
Við systkinin nutum þeirra for-
réttinda að alast upp á torfunni,
amma og afi á næsta bæ sem og aðrir
ættingjar. Það var ansi oft hama-
gangur á hóli þegar barnahópurinn
stækkaði en alltaf vorum við velkom-
in til afa og ömmu í Forsæti. Margar
af æskuminningum okkar má finna í
gula húsinu með fallega garðinum og
þá alltumlykjandi umhyggju sem
vafði mann örmum sínum. Ilmur af
nýbökuðum kleinum, ómur af harm-
onikkuspili, friður og ró.Til minning-
ar um afa látum við hér fylgja brot úr
texta sem saminn var í tilefni 90 ára
afmælis hans síðsumars 2009.
Hann ræktað hefur garðinn sinn
Hagleikssmiður verkin vinna kann
í smiðju sinni sólskin smíðar hann
Harmónikkan hljómar alltaf vel
tónar lífsins leik’ um mó og mel
Lífið stundum leikur á sinn hátt
listin er að taka allt í sátt
lítillátur lifa sérhvern dag
í garði lífsins glaður una hag
Elsku afi, farðu í friði og megi Guð
blessa sálu þína og fylgja þér inn í ei-
lífðina. Minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Þórunn Elva Bjarkadóttir,
Reynir Bjarkason, Heimir
Rafn Bjarkason, Unnur
Bjarkadóttir, Ingunn Harpa
Bjarkadóttir og fjölskyldur.
Elsku afi minn, það er sárt og erf-
itt að trúa að nú sé komið að kveðju-
stund. Minningarnar eru þó dýr-
mætar perlur og í gegnum þær munt
þú lifa með okkur um ókomin ár.
Það var yndislegt að alast upp í
sveitinni með ykkur ömmu á næsta
bæ, enda var það ósjaldan sem mað-
ur kíkti inn til ykkar eða hitti á ykkur
í dásamlega garðinum ykkar. Þær
voru sérstaklega ljúfar stundirnar
þegar maður kom inn til ykkar á
kvöldin, fékk heita kleinu og mjólk
niðri í eldhúsi hjá ömmu og hlustaði á
ljúfa harmonikkutónana berast niður
af loftinu. Stundum settist maður
líka á tröppurnar undir austurher-
berginu og hlustaði á fagra tónana
berast út í sumarkvöldið. Þú hafðir
unun af tónlist og hvers kyns hljóð-
færum, en þó held ég að óhætt sé að
segja að harmonikkan hafi verið í
uppáhaldi. Nú sit ég einmitt og
hlusta á þessa dásamlegu tóna af
geisladiskinum sem þú gafst út og
gafst okkur í jólagjöf, það er ómet-
anlegt að geta hlustað á þig spila, nú
sem aldrei fyrr.
Þið amma voruð alltaf svo sam-
hent, falleg og góð hjón, heimilið fal-
legt að innan sem utan og garðurinn
ykkar með þeim fegurri sem ég hef
séð, alveg sama hvert litið var, alltaf
var allt til fyrirmyndar. Þú varst allt-
af svo duglegur og ótrúlegt til þess
að hugsa að níræður maður hafi get-
að haldið garðinum ykkar ömmu við
seinasta sumar, það hefði ekki verið
á færi allra þó yngri væru. Svo ekki
sé talað um allar þær stundir sem þú
varðir í bragganum við að glæða
gamla muni nýju lífi. Þangað heim-
sótti ég þig síðast seinasta haust, þá
sem endranær hafðir þú nóg að gera.
Elsku afi, ég er afar þakklát fyrir
stundirnar sem við áttum saman í
sveitinni um páskana og þakklát fyr-
ir að hafa átt þig að. Það var alltaf
svo gott að hitta þig, þú fylgdist vel
með okkur og spurðir alltaf hvernig
lífið gengi, það þótti mér svo vænt
um. Ég veit að þú munt vaka yfir
okkur og halda áfram að fylgjast vel
með. Ég kveð þig með söknuði og
Gestur Mosdal
Kristjánsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku langafi.
Það var gaman að heimsækja
þig og leika með þér í bílaleikn-
um okkar.
Það var gaman að hlusta á
þig spila á harmonikkuna þína
og það var gaman að spjalla við
þig.
Mér þykir mjög vænt um þig
og ég sakna þín mikið.
Kveðja, þinn
Elvar Elí.