Morgunblaðið - 07.05.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 2010
mun ávallt varðveita minningu þína,
hún er mér dýrmæt.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Fjallablærinn frjálsi,
flyttu kveðju mína.
Yfir sundið svala,
til sólglitrandi linda.
Strjúktu mjúkri mundu,
míns um bróður vanga.
Kysstu hans kæra enni,
kossi besta þínum.
(Höf: Oddný Kristjánsdóttir.)
Anna Kristín
Í bænum okkar, besti afi
biðjum fyrir þér
að Guð sem yfir öllu ræður,
allt sem veit og sér
leiði þig að ljóssins vegi
lát’ þig finna að,
engin sorg og enginn kvilli
á þar samastað.
Við biðjum þess í bænum okkar
bakvið lítil tár,
að Guð sem lífið gaf og slökkti
græði sorgarsár.
Við þökkum Guði gjafir allar
gleði og vinarfund
og hve mörg var ávallt með þér
ánægjunnar stund.
(Sigurður Hansen.)
Góða nótt, elsku langafi okkar.
Hrafn, Böðvar og Arnar Helgi.
Jæja afi, þá hefur þú yfirgefið svið-
ið. Það voru forréttindi að fá að alast
upp með þig í næsta húsi. Þú hafðir
alltaf tíma fyrir lítinn gutta. Átta ára
gamall fékk ég það starfsheiti að vera
kúasmali fyrir þig. Það starf var tek-
ið mjög alvarlega. Að launum laum-
aðir þú einum og einum þúsundkalli í
lófann á mér. Þú umgekkst kýrnar
með yfirvegun og ætlaðir kúnum að
gera slíkt hið sama. Á meðan þú varst
að mjólka blístraðir þú svo heilu tón-
verkin, bæði heimsþekkt og frum-
samin.
Seinna vann ég svo ýmisleg störf
hjá þér. Ekki vorum við Elli t.d.
gamlir þegar þú lést okkur raka dreif
af túnunum og til að vel færi um okk-
ur þá fengum við landroverinn til af-
nota. Ekki veit ég þó hvernig rakstr-
arvélinni reiddi af því hraðinn var
sennilega oft fullmikill. Þegar þú
hættir með búskap var svo hægt að
ganga að þér úti í smíðaskúr þar sem
gömul orgel og aðrar mublur gengu í
endurnýjun lífdaga í höndunum á
þér. Á kvöldin hljómaði svo harmon-
ikkan út á hlað þegar þú spilaðir á
hana í herberginu þínu. Garðurinn
við húsið ykkar ömmu er svo sérkafli.
Þar unnuð þið sem einn maður að
sælureit ykkar þar sem amma var
arkitektinn en þú sást um að fram-
kvæma af þinni alkunnu nákvæmni.
Það verður skrítið að koma í Forsæti
og enginn afi úti í garði til að spjalla
við. Að tala við þig var gaman. Ef það
var eitthvað sem var afslappandi, þá
var það að koma til ykkar ömmu í
mjólk og kleinur og spjalla um dag-
inn og veginn.
Þú varst snyrtimenni, góðmenni
og einstaklega þakklátur fyrir allt
sem gert var fyrir þig. Stutt var samt
í glettni og stríðni og svo ég tali nú
ekki um þrjóskuna. Enda segi ég að
þrjóskur Mosdal sé sannur Mosdal.
Þú varst ákaflega stoltur af fjölskyld-
unni þinni og hafðir virðingu og
væntumþykju allra í henni. Sérstak-
lega var gaman að sjá hve börnin
veittu þér mikla gleði, enda sóttu þau
í þig. Síðast þegar ég hitti þig varstu
að fara að flytja á Selfoss. Þú sagðir
mér þá að þú værir afskaplega sáttur
við guð og menn. Ég get sagt þér það
afi að bæði guð og menn eru afskap-
lega sáttir við þig. Og menn eins og
þú eiga besta staðinn bókaðan þar
sem ég veit að vel verður tekið á móti
þér. Því næst kveð ég þig eins og svo
oft, við sjáumst síðar afi.
Þinn nafni og vinur,
Gestur Þór Kristjánsson.
Elsku afi. Nú kveð ég þig í síðasta
sinn. Ég hugsa um allar góðu sam-
verustundirnar með þér og í höfði
mér er mynd af okkur síðan úr ferða-
lagi síðasta sumar þar sem við stönd-
um og spjöllum saman meðan ferða-
félagar okkar klöngrast niður í gil til
að skoða fossinn. Það samtal verður
mér alltaf minnisstætt og þessi ferð
ógleymanleg. Börnin mín eiga ynd-
islegar minningar um þig og þú áttir
alveg sérstakan vin í honum Viktori
Inga sem alltaf þurfti að fara og at-
huga með langafa þegar við komum í
sveitina, hjálpa til við garðverkin, eða
bara til að spjalla. Börnin mín munu
lifa með þessar fallegu minningar
innra með sér og knúsa þig í hug-
anum. Þó það sé sárt að kveðja get-
um við alltaf yljað okkur við minning-
arnar þar til við hittumst aftur.
Degi hallar, húmar að
hinstu kveðju þér færi.
Í hjarta mér ávallt áttu stað
elsku afi minn kæri.
Lifi minning þín.
Magnþóra.
Gestur föðurbróðir minn er farinn
yfir móðuna miklu, síðastur sinna
systkina.
Hann var yngstur þeirra, fæddur í
Hafnarfirði en hin eldri fædd á
Minna-Mosfelli í Mosfellsdal og má
ætla að foreldrar hans hafi verið
bundnir þeim stað sterkum böndum,
því seinna nafn Gests var tengt við
dalinn.
Aðeins þriggja ára gamall fluttist
hann með fjölskyldu sinni að For-
sæti.
Ég kynntist frænda mínum þegar
ég var aðeins barn að aldri. Hann var
enn ógiftur í foreldrahúsum þegar ég
var að heimsækja afa og ömmu og
dvaldist hjá þeim nokkrar orlofsnæt-
ur eins og ég kallaði þessar heim-
sóknir mínar. Eitt var það sem rask-
aði nætursvefni mínum, slátturinn í
stóru klukkunni sem Gestur hafði
smíðað. Slíkur gripur var ekki al-
gengur upp til sveita, stofuklukka,
sem náði frá gólfi til lofts, með pendúl
sem sló á hálftíma fresti. Gestur var
snillingur í höndunum, listasmiður og
hugvitsmaður. Margir þekkja sög-
una um „rokkasmíði“ bræðranna í
Forsæti.
Mér er í minni, að Gestur talaði við
mig eins og jafninga sinn, sem við
börnin áttum ekki að venjast hjá full-
orðnu fólki. Hann var líka einstak-
lega glaðsinna maður, spaugsamur
og léttleiki í fasi fylgdi honum alla tíð.
Söngur og tónlist var aldrei langt
undan, það var mikil hátíð þegar
Gestur dró fram harmónikuna og all-
ir fylgdu með, hvort sem það var á
dansleikjum hér áður fyrr, í fjöl-
skylduboðum eða heima í stofu.
Síðar var ég ráðin í vinnu skamm-
an tíma, á heimili Gests og Helgu
Þórarinsdóttur konu hans. Sveita-
konur þeirra tíma tóku sér aðeins frí
frá heimilisönnum þegar þær fæddu
börn sín. Það var mér ljúft að starfa
fyrir þau sæmdarhjón og sinna bú-
störfum með frænda mínum. Ég
minnist þeirra daga með mikilli
hlýju.
Kæri Gestur, far þú í friði. Ég hef
vissu fyrir því að vel verður tekið á
móti þér.
Ég votta Helgu, börnum og barna-
börnum samúð mína vegna fráfalls
elskulegs eiginmanns, föður og afa og
bið guð að gefa þeim styrk.
María Kristín Einarsdóttir.
Gestur í Forsæti hefur nú stöðvað
rennibekkinn og lagt frá sér harm-
onikkuna. Þjóðhagasmiður og mann-
vinur hefur tekið sér hvíld eftir lang-
an og farsælan vinnudag.
Við Guðbjörg vorum svo lánsöm að
kynnast Gesti á þeim tíma sem við
sáum um Félagsheimilið Þjórsárver í
Villingaholtshreppi. Fyrsti viðburð-
urinn eftir komu okkar var áttræð-
isafmæli Gests í Forsæti, og þau
Helga urðu því meðal hinna fyrstu
sem við kynntumst í sveitinni. Mikil
var ánægja þeirra með að nú skyldi
hefja kröftugan rekstur í félagsheim-
ilinu sem þau áttu mikinn þátt í að
byggja upp. Allan minn starfstíma
hafði Gestur mikinn áhuga á því sem
þar var að gerast. Sá áhugi var mér
hvatning, ekki síður en hin mikla og
ósérhlífna aðstoð sem ég naut frá
fólkinu hans í Forsætishverfinu;
Kristjáni og Bjarka og þeirra fjöl-
skyldum. Allt byggðist það starf á
undirstöðum sem Gestur og aðrir
framtakssamir hreppsbúar höfðu
skapað. Ein mesta viðurkenning sem
uppbyggingarstarfið hlaut voru orð
þessa hægláta meistara: „Mikið er
þetta orðið glæsilegt.“ Betri einkunn
verður ekki gefin.
Gestur var afburða hagleiksmaður
og framarlega í fjölmennum hópi
hugvitsmanna og þjóðhagasmiða í
Villingaholtshreppi. Verk þeirra voru
efni sýningarinnar „Hugvit og hag-
leikur“ í Þjórsárveri 2004. Þá ritaði
ég samnefnda kilju og áttum við
Gestur nokkur samtöl sem urðu til að
auka enn aðdáun mína. Þau sýndu
eldhuga sem setti sér markmið og
náði þeim; mann sem bjó óvenju vel
að verkviti og fegurðarskyni, en einn-
ig manngæsku og fallegum hugsjón-
um. Hugvitsmann sem gaf góðan
gaum að hverju smáatriði og óx ekk-
ert verk í augum. Því til sönnunar er
sagan um stóru stofuklukkuna.
Fáum öðrum hefði komið það til hug-
ar á unglingsaldri að smíða stofu-
klukku af stærstu gerð án þess að
hafa nokkuð efni eða verkfæri við
höndina. En Gestur kom draumnum í
framkvæmd og smíðaði sína klukku.
Efnið var meðal annars fengið úr af-
lagðri eldavél og verkfæri og tann-
hjól smíðuð eftir þörfum. Enn er
þessi klukka sem ný, og hefur þó
gengið samfellt í sjötíu ár án þess að
skeika. Sigurjóns bróður síns minnt-
ist Gestur ávallt með hlýju og þeir
áttu langt og farsælt samstarf.
Starfsorkan og lífsgleðin entist
Gesti vel. Langt framundir níræðis-
aldur vann hann daglega í smíðahúsi
sínu. Margir urðu til að koma dýr-
mætum munum í viðgerð hjá honum;
vissu að hvergi yrði verkið betur unn-
ið. Mörg voru líka þau orgel sem
Gestur gerði upp og stillti. Gestur var
vel giftur þar sem var Helga Þórar-
insdóttir, sú glaðlega og indæla kona.
Mikill kærleikur og snyrtimennska
einkenndi heimili þeirra. Eftir að
Helga missti heilsuna var Gestur
óþreytandi að aka á Selfoss til að
heimsækja hana. Gestur var stoltur
af sinni fjölskyldu, og ekki að ástæðu-
lausu. Mannkostir þessara heiðurs-
hjóna erfðust vel til afkomendanna.
Við Guðbjörg vottum Helgu; börn-
um þeirra og öðrum aðstandendum
innilega samúð.
Valdimar Össurarson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HENNÝ TORP KRISTJÁNSSON,
Birkilaut,
Grundarhvarfi 8,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
10. maí kl. 13.00.
Hinrik T. Pálmason, Margrét Jakobína Ólafsdóttir,
Kristján Pálmason, Hulda Ósk Sigurðardóttir,
Sóley Pálmadóttir, Þorbjörn Helgi Pálsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, tengdasonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR EINIR GUNNARSSON,
Íragerði 3,
Stokkseyri,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 27. apríl,
verður jarðsunginn frá Stokkseyrarkirkju laugar-
daginn 8. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd barna okkar og annarra aðstandenda,
Ingibjörg Jones.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma og lang-
amma,
MARTHA MARÍA AÐALSTEINSDÓTTIR,
Þorvaldsstöðum,
Breiðdal,
lést á heimili sínu sunnudaginn 2. maí.
Jarðarförin fer fram frá Heydalakirkju laugardaginn
8. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Pétur Jónsson,
Bjarki Pétursson,
Viðar Pétursson,
Hlíðar Pétursson,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJARNI ÓLAFSSON
fv. stöðvarstjóri Pósts og síma
í Ólafsvík,
lést á sjúkrahúsinu í Stykkishólmi mánudaginn
3. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Marta Kristjánsdóttir,
Vigdís Bjarnadóttir, Einar S. Sigurjónsson,
Kristján Bjarnason, Steinunn Tryggvadóttir,
Kristbjörg Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Helgi vinur minn
og velgjörðamaður
hefur haft vistaskipti og er horfinn yf-
ir móðuna miklu. Kallið kom snöggt
og þrátt fyrir að heilsunni hafi hrakað
og starfsárin orðin mörg er maður
ætíð óviðbúinn endalokunum. Hann
var fljótur í heimanbúnaði nú eins og
oft þegar til hans var leitað með að-
stoð sem leysa þurfti fljótt og örugg-
lega. Samstarf okkar nær yfir hálfa
öld þar sem við höfum unnið við mis-
munandi verkefni í alls konar mann-
virkjagerð og viðgerðum. Helgi var
einstakur fagmaður í sínu fagi og
ótrúlega úrræðagóður við erfiðar að-
stæður. Fann ætíð lausnir á vanda-
sömum verkum án þess að kvarta.
Æðruleysi og úthald virtist vera
óþrjótandi. Hann hugsaði meira um
að leysa verkefni og ljúka þeim heldur
en hvað þau gæfu í aðra hönd. Að-
staða og aðbúnaður var oft ófullnægj-
andi og ekki í samræmi við kröfur og
staðla. Ekki kvartaði Helgi en þáði
kannski fáeina bolla af köldu kaffi
meðan verkið kláraðist. Ef þjóðin
hefði í dag tileinkað sér lyndiseinkunn
Helga með iðni, sparsemi, heiðarleila
og vinnusemi, þá værum við ekki að
glíma við óvinsælar og óyfirstíganleg-
ar úrlausnir vegna óráðsíu og óheið-
arleika misviturra manna. Helgi var
margslunginn persónuleiki og gat
Helgi Indriðason
✝ Helgi Indriðasonrafvirkjameist-
ari fæddist á Ak-
ureyri 21. febrúar
1925. Hann lést á
heimili sínu, Smára-
vegi 6, Dalvík,
sunnudaginn 25.
apríl.
Útför Helga fór
fram frá Dalvík-
urkirkju fimmtudag-
inn 6. maí 2010.
komið á óvart vegna mann-
kosta sinna.
Við fráfall Helga kom upp
í hugann ljóð Davíðs Stef-
ánssonar.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti.
Þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn
Ég horfi langt á eftir þér
og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum
mér.
Þó líði dagar og líði nætur
má lengi rekja gömul spor.
Þótt kuldinn næði um daladætur
þá dreymir allar um sól og vor.
Hestamaðurinn, söngmaðurinn,
lífskúnstnerinn og náttúrubarnið
tengjast þessu ljóði þjóðskáldsins
margræðum böndum og sýnir að
Helgi var fjölhæfur og hæfileikaríkur
á mörgum sviðum og skilur eftir mæt-
ar minningar til vina og samferða-
manna, sem ylja og verma þeim sem
eftir sitja.
Ógleymanleg er mér ferð sem ég
fór með Helga um Skagafjörð fyrir
nokkrum árum. Hann var hafsjór af
fróðleik og þekkti menn og hesta á
flestum bæjum. Þar dvaldi hann mörg
sumur sem barn og unglingur og lagði
sig fram um að halda tengslum við
mannlíf og almenn sveitastörf. Hann
hefur unnað íslenskri sveit og sveita-
menningu æ síðan og verið öflugur
talsmaður um vöxt og viðgang þess
atvinnulífs. Að lokum færi ég honum
alúðarþakkir fyrir hjálpsemi hans og
velvild í fjölbreytilegum samskiptum.
Við Ása sendum Gunnhildi og allri
stórfjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Sveinn Jónsson.