Morgunblaðið - 19.06.2010, Page 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 2010
heim ákveðinn í að sjá um sig sjálfur
eins og hægt var. Að vera ekki sjálf-
stæður eða sjálfbjarga var einfald-
lega ekki til í orðabók Eiríks. Hann
vildi standa með reisn og falla með
reisn. Nú hefur hann kvatt að sinni og
fær kærkomna hvíld. Þangað til við
sjáum uppfyllingu fyrirheita frelsar-
ans um endurkomu og upprisu í fyll-
ingu tímans, getum við glaðst yfir að
hafa átt góðan vin í Eiríki og þakkað
fyrir að fá að kynnast og njóta sam-
ferðar með honum um stund. Ég vil
þakka fyrir þá viðkynningu og fyrir
allt það góða sem hann og móðir mín
áttu saman og við sem nærri stóðum
fengum að sjá og finna. Fjölskyldu
hans og afkomendum votta ég inni-
lega samúð.
Þórdís Ragnheiður Malmquist.
Það var öllum ljóst sem hittu Eirík
á Gafli að þar fór ekki maður lítilla
sanda og sæva. Snarlegt göngulag,
þétt handtak, glaðvær kveðja: „Sæl
verið þið“. Orðið „töffari“ má nota um
Eirík og að hann hafi slegið við þeim
„Gústa í Hruna“ og „Kalla á Hóli“.
Fyrsta minning mín um Eirík er
þegar hann ók um sveitir á kanadísk-
um eyðimerkurherbíl, sem upphaf-
lega mun hafa verið búinn vélbyssu
yfir farþegasætinu. Hann rennir í
hlað í Skógsnesi á fögru sumarkvöldi
með sementsfarm og timbur, sem var
bundið sitt hvorum megin, þannig að
það lokaði bíldyrunum. Við börnin
góndum á og hugsuðum: „Hvernig
kemst hann út“? Þá vippar Eiríkur
sér upp um skotlúguna. Vitni að
gestakomunni var 18 ára haukleg
mær, sem nam hjúkrunarfræði og
varð hún snortin af knáleik komu-
manns.
Eiríkur var víða kóngur í sínu ríki,
t.d. á hestbaki. Þá hafa eflaust
greypst í barnshugann myndir af ná-
grannanum Höskuldi í Saurbæ. Ei-
ríkur var næmur fyrir öllum dýrum.
Inni á afrétti urðu búrakkar oft fót-
sárir af Hekluvikrinum og vatnssull-
inu. En Eiríkur tamdi saman hund og
hest þannig að rakkinn stökk á bak
hestinum þegar við átti.
Móðurfólkið mitt fluttist að Gaul-
verjabæ og við að Skógsnesi. Eiríkur
fór eitt sinn með okkur að Gaul-
verjabæ og þá formerkti ég atriði er
síðar varð. Ég sá Eirík og Ásu tendra
í tóbaki hvort hjá öðru þvert yfir mat-
borðið. Ég skynjaði að þar fór fram
orðlaus spásögn, sem tengdi þau sam-
an. Ása giftist norður og átti fjölda
barna, en sagt var að æskudáleikar
hefðu verið með þeim Eiríki og eldur
myndi í öskunni leynast. Nema hvað?
Allt er gott sem endar vel eins og í óp-
erum Mozarts.
Kveðjur til fjölskyldu Eiríks.
Erlingur Kristjánsson.
Það er víðsýnt af gamla fjárhús-
túninu á Vatnsenda og þar var ég og
frændi minn að vinnu sumarið 1964.
Sólin skein og það var bjart yfir og
verkið hafði gengið vel, þar til við
festum dráttarvélina sem við notuð-
um. Annar var fimmtán ára þegar
þetta var, en hinn þrettán, og okkur
mun báðum hafa verið ljóst þegar hér
var komið að við þörfnuðumst hjálp-
ar.
Eins og svo oft, þá er hjálpin nær
en maður gæti í fljótu bragði haldið,
og þar sem við stóðum þarna í ráða-
leysi, þá sjáum við grænleitan jeppa
koma utanað og fara nokkuð greitt.
Var nú brugðið á það ráð að hlaupa
svo hratt sem verða mátti niður að
vegi í veg fyrir bílinn og freista þess
að biðja ökumanninn að kippa í vél-
ina. Það tókst og snaggaralegur mað-
urinn sem jeppanum ók brást vel við
og gerði það sem gera þurfti og vélin
losnaði. Þarna var kominn Eiríkur,
maður sem við á þessari stundu
þekktum ekki neitt, en þarna sýndi
hann á sér þá hlið greiðvikni sem við
áttum eftir að kynnast svo miklu bet-
ur þegar tímar liðu og ótaldar urðu
þær síðan ferðirnar sem farnar voru
„fram að Gafli“, ýmist til að kvabba á
Eiríki varðandi járningar á hestum,
eða bara til að njóta alkunnrar gest-
risni.
Það þróuðust góð kynni milli okkar
á Vatnsenda og Eiríks og oft kom
hann kvöldstund til að slá í spil. Hann
hafði afar gaman af að spila og þegar
hann kom í heimsókn var spilaður
bridds. Eiríkur var einn þeirra
manna sem hafa gaman af lífinu, naut
þess að vinna, bregða sér á hestbak,
ferðast og hitta fólk, svo fátt eitt sé
talið, og ekki man ég eftir að hafa
komið að Gafli án þess að hann hafi
haft einhverja góða bók undir hönd-
um, enda vel lesinn og fróður. Minn-
isstæðar eru mér ferðirnar sem við
fórum upp í Grímsnes til að spila, sem
og stundin sem við áttum saman fyrir
skömmu yfir myndum um hesta og
söng.
Þá gleymi ég því líka seint er ég, þá
sautján ára, var í hlaðinu á Skálda-
búðum á leið til fjalls og Eiríkur birt-
ist þar óbeðinn og yfirfór allan minn
búnað. Vildi fullvissa sig um að allt
væri í lagi hjá því hálfa borgarbarni
sem þarna var að leggja upp í fjall-
ferð.
Eiríkur var einn þeirra íslensku
bænda sem skera sig úr hvar sem
þeir koma; hafði yfirbragð heims-
borgarans og var það svo eðlilegt, að
engum fannst annað en að þannig
ætti það að vera. Mér er minnisstætt
þegar móðir mín, eftir að hafa hitt
hann í fyrsta skipti, sagði: Þessi mað-
ur er enginn venjulegur bóndi. Það
sagði hún ekki öðrum til lasts, heldur
til að lýsa því hvernig áhrif sérstök og
glæsileg framganga hans hafði á
hana.
Seinna, eftir að við Þórunn fórum
að búa á Vatnsenda og börnin okkar
voru komin í heiminn, held ég að þeim
hafi þótt fátt skemmtilegra en fá í
heimsókn „Eirík á Gafli“, eins og
hann var almennt kallaður.
Eiríkur var einn þeirra manna sem
ég er þakklátur fyrir að hafa kynnst
og eiga góðar stundir með. Maður
sem skilur eftir sig góðar minningar,
sem gott verður að ylja sér við á kom-
andi tímum.
Ég votta börnum hans og aðstand-
endum öllum innilega samúð.
Ingimundur Bergmann.
Kveðja frá
Ungmennafélaginu Vöku
Eiríkur K. Eiríksson, eða Eiríkur á
Gafli eins og hann er alltaf kallaður
hér í sveit, var einstakur félagi í Ung-
mennafélaginu Vöku. Hann gekk
ungur í félagið og tók virkan þátt í
störfum þess alla sína tíð, var meðal
annars formaður árin 1956-1957 og
aftur 1962-1963. Eiríkur var einn af
hvatamönnum þess að ráðist yrði í
byggingu félagsheimilis í gamla Vill-
ingaholtshreppnum. Hann hafði ein-
stakt lag á því að fá fólk til liðs við sig
og innan skamms var draumurinn
orðinn að veruleika. Hafist var handa
við byggingu Félagsheimilisins
Þjórsárvers og vann Eiríkur þar mik-
ið og óeigingjarnt starf við húsið, sem
allt var byggt í sjálfboðavinnu. Við
vígslu Þjórsárvers árið 1959 tók hann
við húsvörslu þess og má með sanni
segja að engin lognmolla hafi ríkt í
Þjórsárveri á þeim fjölmörgu árum
sem hann var þar í forsvari. Dans-
leikjahald var eitt af aðalsmerkjum
Eiríks og voru böllin í Þjórsárveri víð-
fræg. Fjölmargar landsþekktar
hljómsveitir stigu þar á svið og fjöldi
ballgesta var slíkur að oft komust
færri að en vildu. Þar svifu ungir pilt-
ar og meyjar Suðurlands um gólfið og
Eiríkur oftar en ekki fremstur í
flokki. Á þessum samkomum rakaði
Eiríkur fé inn í rekstur hússins og sá
undraverði árangur náðist að húsið
var borgað upp á fáum árum svo ung-
mennafélagið og aðrir eigendur þess
voru skuldlausir. Þegar Eiríkur lét af
störfum sem húsvörður hætti hann
alls ekki að hafa áhuga á málefnum
Þjórsárvers og ungmennafélagsins.
Hann kom oft á aðalfundi hjá félag-
inu, tók alltaf til máls og lagði til ýms-
ar góðar hugmyndir fyrir ungmenna-
félagið. Eiríkur átti hugmyndina að
því að félagið stæði fyrir skötuveislu í
Þjórsárveri á Þorláksmessu. Nú hef-
ur skötuveislan í Þjórsárveri verið ár-
legur viðburður í yfir 15 ár og er ein
af bestu og fjölsóttustu samkomum
sveitarinnar ár hvert.
Eiríkur var dyggur lesandi Frétta-
bréfs Velvakanda í Villingaholts-
hreppi og síðar Áveitunnar í Flóa-
hreppi, þegar hún tók við. Hann var
upphafsmaður að því að sveitungar
skrifuðu pistla í blaðið og skoruðu svo
á næsta pistlahöfund. Hefur þessi sið-
ur haldist í fjölda ára og gætt frétta-
bréfin lífi. Eiríkur sendi einnig gjarn-
an sjálfur inn efni í blöðin, oft gamlar
frásagnir sem gáfu góða mynd af lífi
þess tíma sem hann var barn og ung-
lingur. Hafa margir notið þess að lesa
góða grein frá Eiríki.
Eiríkur var um langt árabil fasta-
maður á spilakvöldum Ungmenna-
félaganna Vöku og Samhygðar enda
hafði hann gaman af spilamennsku og
stóð jafnan með efstu mönnum í lok
kvölds. Mörg ungmenni hér í sveit
muna eftir því að hafa lent á borði
með Eiríki í félagsvist en þá var eins
gott að fylgjast vel með og vera ekki
of lengi að hugsa. Eiríkur vildi að
spilamennskan gengi hratt og vel fyr-
ir sig.
Stjórnarfólk í Ungmennafélaginu
Vöku þakkar Eiríki af alhug hversu
ungur í anda hann var og áhugasam-
ur um málefni félagsins alla tíð.
Fyrir hönd stjórnar Umf. Vöku,
Haraldur Einarsson,
Hallfríður Ósk Aðalsteinsdóttir,
Fanney Ólafsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HJÁLMAR KRISTINSSON
leigubílstjóri,
Kríulandi 6
Garði,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi, Garði,
sunnudaginn 13. júní.
Útförin fer fram frá Útskálakirkju þriðjudaginn 22. júní kl. 13.00.
Halldóra Stefánsdóttir,
Stefán Hjálmarsson, Victoria Nunez Cavazos,
Azúl Björt Stefánsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HJÖRDÍS JÓHANNSDÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans Kópavogi,
sunnudaginn 6. júní. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elías Héðinsson, Björg Jónsdóttir,
Atli Héðinsson, Pia Héðinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEFÁN EIRÍKSSON
fv. aðstoðarslökkviliðsstjóri á
Keflavíkurflugvelli,
sem lést að morgni laugardagsins 12. júní, verður
jarðsettur frá Seljakirkju mánudaginn 21. júní
kl. 13.00.
Guðmundur Már Stefánsson, Auður Margrét Möller,
Helga Björk Stefánsdóttir, Jóhann Jóhannsson,
Stefán Hrafn Stefánsson, Ása Hrönn Kolbeinsdóttir,
Ásta Hrönn Stefánsdóttir, Jón Dan Einarsson,
Hrefna Stefánsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN VERNHARÐSDÓTTIR,
lést mánudaginn 14. júní.
Jarðarförin fer fram frá kirkju Óháða safnaðarins
mánudaginn 21. júní kl. 15.00
Blóm og kransar afþakkaðir, þeim sem vildu
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Nanna Þórisdóttir,
Ragnar Þórisson, Sigrún Sæmundsdóttir,
Sandra Karen Ragnarsdóttir, Sigfús Örn Sigurðsson,
Birna Rut Ragnarsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA FANNEY STEFÁNSDÓTTIR,
Rauðagerði 12,
lést miðvikudaginn 16. júní. Útförin verður auglýst
síðar.
Jónína Kárdal, Þorbjörn Vignisson,
Anna María Kárdal, Ásgeir Karl Ólafsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
HALLEY SVEINBJARNARDÓTTIR,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi,
er látin. Hún verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
mánudaginn 21. júní kl. 13.00.
Kristján Guðmundsson,
Kristín Kristjánsdóttir, Ívar Guðmundsson,
Guðmundur Kristjánsson, Sonja B. Jónsdóttir,
Sveinbjörn Kristjánsson, Kristín Leifsdóttir,
Björgvin Kristjánsson,
Ívar Kristján, Þórbergur, Aron, Júlía, Birkir Kristján, Kristján
Júlían og Jóhann Haukur.