Morgunblaðið - 19.06.2010, Side 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 2010
Elsku afi minn.
Nú ert þú kominn
upp til Guðs og hittir
hann Ása kisa minn.
Það var gaman þegar við mamma
komum með hundana til þín, þá
brostir þú mikið. Þú varst alltaf svo
góður við mig og hélst stundum að
ég væri mamma mín þegar hún var
lítil. Ég ætla að passa bangsana þína
vel.
Það var alltaf gaman að fara með
þér út í sólina á Eir og þá fengum
við ís, þú og ég.
Ég sakna þín mikið, afi minn, og
ég vona að þú fáir nógan ís þar sem
þú ert í dag.
Þín afaskotta,
Hildur Ása.
Það hefur verið heldur kuldalegt
um að litast og rysjótt tíð hér norð-
anlands í vor og það sem af er sumri,
og ekki hlýnaði eða birti yfir að
kvöldi þriðjudagsins 8. þ.m. þegar
mér barst frétt um að Kaj svili minn
og vinur væri lagður af stað í sigl-
inguna miklu. Hann var sannanlega
alltaf afdráttarlaus í skoðunum og
raunar í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur og því kom það ekki á óvart
að hann var ekki lengi í heimanbún-
aði þegar blásið var til brottfarar.
Vinátta okkar Kajs stóð í rúm
fjörutíu ár og bar aldrei skugga á,
vissulega vorum við báðir varkárir í
fyrstu, stigum létt til jarðar og völd-
um þau orð sem sögð voru, en sá
tími stóð ekki lengi og með okkur
tókst órofa vinátta sem aldrei bilaði.
Ég varð þeirrar ánægju aðnjótandi
að búa á heimili þeirra Snæju á
námsárum mínum í borginni og
vinna þá einnig með Kaj og sá tími
er beinlínis ógleymanlegur. Hann
var einn af drengjunum hans séra
Friðriks í KFUM, sprungulaus
Valsari og sjálfstæðismaður, heill í
gegn, og ekki til viðræðu um neitt
frávik frá þessum gildum. Hann var
vélsmíðameistari frá Landssmiðj-
unni og hafði umsjón með og ann-
aðist uppsetningu hringsviðs í hinu
nýja þjóðleikhúsi um miðja síðustu
öld og var ráðinn til að hafa eftirlit
með því fyrstu misserin, en varð síð-
ar fastráðinn leikmuna- og sviðs-
stjóri hússins og starfaði þar hátt á
annan áratug.
Eftir það vann Kaj við verslunar-
störf, í Ritfangaverslun Ísafoldar,
Bókhlöðunni, versluninni Snæ-
björgu, Skerjaveri og síðast í Hag-
Kaj Anders Winther
Jörgensen
✝ Kaj Anders Wint-her Jörgensen,
fyrrverandi kaup-
maður, fæddist í
Reykjavík 8.3. 1928.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir 8.6.
2010.
Útför Kaj A.W.
Jörgensen fór fram
frá Dómkirkjunni 18.
júní 2010.
kaupum í Skeifunni.
Hvar sem Kaj Jörgen-
sen vann varð gengið
að fullkominni fag-
mennsku hvort sem
um var að ræða bók-
menntir eða matvöru,
Kaj Jörgensen veitti
enga afslætti af því
sem hann vissi réttast
og sannast.
Gamli vinur, það
hefur ekki alltaf andað
hlýju í vor, en kannski
verður sumarið gott,
og þeir eru farnir að
veiða aftur í Laxánni þar sem þið
Guðjón áttuð svo marga ógleyman-
lega daga saman, við Laugarhylinn,
Streng og Jarðfallið, – og núna lifir
bara minningin um samvinnuna
ykkar Ólínu, þegar haldnar voru
veislur á Króknum, veislur sem voru
alvöru, veislur sem Konráð á Sögu
sagði um: „Maður gerir ekki svona á
venjulegri árshátíð og fyrir þetta
verð“.
Gamli góði vinur, góða ferð, við
hin komum seinna.
Elsku Snæja, við Birna biðjum
þess að góður Guð veri hjá ykkur
öllum ástvinum hans, á þessum erf-
iðu dögum, en mundu að Kaj steig
inn í ljósið, inn í nóttlausa voraldar
veröld, þegar Skagafjörðurinn sem
honum þótti vænna um en aðra staði
skartar sínu fegursta og breiðir
faðminn á móti þeim sem hann gista.
Björn Björnsson.
Ég man aldrei eftir því að Kaj
Jörgensen væri í vondu skapi, skipti
engu þó allt væri vitlaust í kringum
hann og langur vinnudagur að baki.
Leiftrandi augun og góðlátlegt bros
þar sem hláturinn var ekki langt
undan, gáfu til kynna að þar færi
maður með óbilandi kraft og þraut-
seigju sem átti auðvelt með að sjá
hið skoplega og sá fremur hið góða
sem lífið býður upp á en hitt sem
miður fer.
Við Kaj vorum vinir frá fyrstu tíð.
Hann kom fram við okkur bræður,
sem flæktumst fyrir þegar mest
gekk á við undirbúning á stór-
veislum á Sauðárkróki, með öðrum
hætti en ungir óþekktarormar voru
vanir frá hendi flestra annarra. Og
þegar ekki tókst að koma færinu
rétt fyrir laxinn kom Kaj til hjálpar.
Eftir að ég varð eldri áttum við oft
löng samtöl um það sem efst var á
baugi hverju sinni. Kaj hlustaði en
ögraði á stundum til að kenna ung-
um manni að rökstyðja mál sitt og
setja það fram með skipulegum
hætti.
Kaj var gallharður sjálfstæðis-
maður og þoldi ekki hálfvelgju í
stjórnmálum. Hann fylgdist vel með
þjóðmálum, hafði á þeim lifandi
áhuga og fastmótaðar en öfgalausar
skoðanir. Við áttum skap saman í
þessum efnum sem öðrum. Grunn-
tóninn í lífsskoðun Kaj var að hver
maður væri sjálfstæður og bæri
ábyrgð á lífi sínu. Þess vegna gerði
hann fyrst og fremst kröfur til sín
sjálfs. Hann ætlaðist aldrei til þess
að aðrir réttu honum hjálparhönd en
var ætíð reiðubúinn að koma til
hjálpar og aðstoðar þegar aðrir
þurftu á því að halda. Kaj lagði mik-
ið á sig – oft myrkranna á milli – að
búa fjölskyldu sinni þægilegt og
huggulegt heimili – heimili þar sem
allir voru velkomnir til lengri eða
skemmri dvalar – heimili sem
skemmtilegt var að heimsækja.
Kaj tilheyrði þeirri kynslóð Ís-
lendinga sem lagði grunninn að
þeirri velferð sem við sem yngri er-
um höfum fengið að njóta. Allt sem
hann tók sér fyrir hendur miðaði að
því að taka þátt og leggja lóð á vog-
arskálar þjóðar sem á nokkrum ára-
tugum komst í hóp auðugustu þjóða
heims. Við sem njótum verkanna
gleymum því oft að sýna þakklæti
okkar í verki.
Nú er komið að leiðarlokum eftir
erfið veikindi undanfarin ár. Það er
oft erfitt að kveðja góðan vin og fé-
laga sem gerði sitt að kenna mér til
verka og koma mér til manns. En ég
veit að Kaj er hvíldinni feginn eftir
langt og farsælt ævistarf. Af veikum
mætti færi ég honum mínar dýpstu
þakkir um leið og ég sendi Snæju og
öllum frændum mínum og frænkum
samúðarkveðjur. Einstakur maður
er genginn til hvílu og við sem
stöndum eftir vitum að minning
merkilegs manns mun lifa.
Óli Björn Kárason.
Ég man eftir því þegar ég hóf
störf í kjötborðinu í Hagkaupum,
Skeifunni og hitti Kaj fyrst. Einn
starfsmanna undirbjó mig örlítið og
útskýrði að Kaj væri menntaður
járnsmiður en vissi allt um kjöt sem
vert væri að vita. Hann gerði mér
jafnframt grein fyrir því að Kaj
stjórnaði og því væri best að gera
það sem Kaj fyrirskipaði. Þegar ég
síðan hitti Kaj, fannst mér hann
hrjúfur á yfirborðinu, stundum
stuttur í spuna og jafnvel hranaleg-
ur. Eftir skamman tíma í vinnu, fór
hins vegar að glitta í hinn raunveru-
lega Kaj undir yfirborðinu og maður
fór að taka eftir skemmtilegum
brosum út í annað og hnyttnum at-
hugasemdum um menn og málefni.
Kaj vissi sínu viti og leyfði ungum
háskólanema oft að njóta visku-
korna úr skóla lífsins. „Þú verður
ríkur, Einar“, sagði hann eitt sinn
við mig og bætti við, „ef þú vilt, en
ég er ekkert viss um að þú viljir
það.“ Já, hann Kaj kunni að orða
hlutina. Hann kunni líka að njóta
lífsins með því að eiga góða þýska
„alvöru“ bíla með úrvali af gæða-
tónlist innanborðs. Svo átti hann sér
sitt athvarf í í bústaðnum uppi í
Eyrarskógi í Svínadal og talaði mik-
ið um það. Þó að samverustundir
okkar hafi verið bundnar við þessi
tæpu tvö ár sem við unnum saman,
þá minnist ég þeirra með hlýju og
sendi aðstandendum Kajs mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Einar Skúlason.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast góðs vinar míns, Kaj A. W.
Jörgensen, sem lést þann 8. júní sl. á
Hjúkrunarheimilinu Eir. Ég kynnt-
ist Kaj og fjölskyldu hans árið 1995
þegar ég og Ditta dóttir hans hófum
báðar nám í Tækniskólanum en mik-
ill og góður vinskapur myndaðist á
milli okkar Dittu. Það eru ófáar
stundirnar sem maður átti á heimili
Kaj og fjölskyldu hans í Fellsó og
eru þær góðar minningar í mínum
huga. Alla tíð var maður ævinlega
velkominn og strax varð maður einn
af fjölskyldunni. Kaj var ekki allra
en við náðum mjög vel saman og
urðum góðir vinir. Hann spurði mig
alltaf hvernig ég hefði það og hvort
allt væri ekki í lagi þegar við hitt-
umst. Kaj var rólegur og hæglátur
maður sem lét lítið fyrir sér fara.
Hann var stórmenni í mínum huga
og hans verður sárt saknað. Minn-
ing um góðan mann mun lifa að ei-
lífu.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Snæja, Ditta, Dóri, Snæ-
björn, Anna María, Lolla, Róbert,
Erla og aðrir aðstandendur, innileg-
ar samúðarkveðjur og biðjum Guð
að blessa minningu hans.
Jakobína Ó. Ólafsdóttir (Bína).
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞORBJÖRG GEORGSDÓTTIR,
frá Miðhúsum,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði miðvikudaginn 16. júní.
Jón Guðmundsson, Áslaug Garðarsdóttir,
Lára Guðmundsdóttir, Guðbjartur Daníelsson,
Jenný Guðmundsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær maðurinn minn, fósturfaðir, tengdafaðir,
afi og bróðir,
HANNES ELÍSSON
matsveinn,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
22. júní kl. 13.00
Þórhildur Hjaltadóttir,
Berglind Óskarsdóttir, Guðmundur Hagalín,
Hákon Fenrir Hagalín,
Freyja Rún Hagalín,
Auður Elísdóttir, Erna Elísdóttir,
Elísa Elísdóttir, Elín Jónsdóttir,
Ágústa Katrín Jónsdóttir, Sólveig Kristín Jónsdóttir.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG PÉTURSDÓTTIR,
frá Eyri við Ingólfsfjörð,
Strandasýslu,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju þriðjudaginn
22. júní kl. 14.00.
Gunnar Guðjónsson,
Sigríður E. Gunnarsdóttir, Sveinn T. Þórólfsson,
Ásdís Gunnarsdóttir,
Guðrún A. Gunnarsdóttir, Ásgeir G. Jónsson,
Helga Gunnarsdóttir, Sigtryggur Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra,
EMMA ÁRNADÓTTIR
sem lést sunnudaginn 13. júní, verður jarðsungin
frá Akraneskirkju mánudaginn 21. júní kl. 14.00.
Ágústa G. Garðarsdóttir, Henry Stefánsson,
Árni Ingi Garðarsson, Ástríður S. Valbjörnsdóttir,
Edda K. Lystrup, Arne Lystrup,
Ásdís Þr. Garðarsdóttir, Björn Guðmundsson,
Hafdís Garðarsdóttir, Rúnar Ásgeirsson,
Hörður Garðarsson, Þóranna Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
heiðruðu minningu elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður, sonar, bróður, tengdasonar og
frænda,
GUNNLAUGS NIELSEN,
Skógarlundi 10,
Garðabæ,
fæddur þennan dag 19. júní 1953, látinn 22. janúar
2010.
Friðný Heiða Þórólfsdóttir,
Guðný Nielsen,
Þórólfur Nielsen, Lára Hannesdóttir,
Þorsteinn Jökull Nielsen,
Áslaug G. Nielsen,
Kristín Theodóra Nielsen, Jón Alfreðsson,
Vilhelmína Nielsen, Guðmundur H. Jóhannesson,
Þóra Lind Nielsen,
Axel Emil Nielsen, Jóhanna Á. Sigurðardóttir,
Hjalti Nielsen, Elín Björg Smáradóttir,
Þórólfur Jónsson,
Hallfríður Gunnlaugsdóttir, Bjarni Þorsteinsson
og systkinabörn.