Morgunblaðið - 19.06.2010, Síða 41

Dagbók 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 2010
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
ÁI!
ÞESSI VAR
NÚMER 102
101
SLÆMIR
HLUTIR
TIL AÐ
GERA
KLUNK!
HÉRNA ER MYND AF
NAUTI SEM BÓNDI SELDI
FYRIR 400.000 kr.!
ER ÞAÐ EKKI FRÁBÆRT?!?
ÉG GÆTI ORÐIÐ RÍKUR! ÉG
ÞYRFTI EKKI EINU SINNI AÐ
SELJA ÞAÐ MÖRG NAUT
SJÁÐU BARA HVAÐ ÉG
FÆ MIKIÐ EF ÉG SEL BARA
EITT NAUT Á DAG
ÉG ÆTLA
AÐ RÆKTA
NAUTGRIPI!
MÉR
FINNST ALLT
Í LAGI AÐ ÞÚ
BORÐIR UPPI
Í RÚMI...
EN ÞÚ
MÁTT NÚ
SAMT ALVEG
DRÍFA ÞIG
AÐEINS
AF
HVERJU
LIGGUR
ÞÉR SVONA
Á?
ÉG ÞARF AÐ VAKNA EFTIR SEX
KLUKKUTÍMA TIL AÐ BÚA TIL
MORGUNMAT HANDA ÞÉR
STEINN, MÉR SÝNIST
ÞÚ VERA SÁ ÁRÁSAR-
GJARNASTI Í HÓPNUM
JÁ! EKKI
SPURNING!
HA?
KLÓSETTPAPPÍR!
SJÁÐU
BARA
HVERNIG
ÞEIR LÁTA
HANN LÆTUR
EINS OG HANN SÉ
TÖFFARI EN Í
ALVÖRUNNI ER
HANN EINS OG
KÓKOSHNETA
HARÐUR AÐ UTAN
EN TÓMUR AÐ INNAN!
HÆ, MAMMA!
ÞAÐ VAR MJÖG
GAMAN Á
ÚTSÖLUNUM
MEÐ ÞÉR
EN TALANDI UM
VERSLANIR... PABBI
ÞINN FÉKK SÉR VINNU
TÍMABUNDIÐ, YFIR
HÁTÍÐIRNAR
NÚ? AF
HVERJU?
ÞAÐ SAMA
SEGI ÉG
ÉG ER
FARINN
MÉR
FANNST
ÞAÐ
LÍKA
EFTIR ÞAÐ
SEM Á
HEFUR
GENGIÐ ÞÁ
VEITIR
OKKUR EKKI
AF MEIRI
PENING
ÉG Á SAMT
ERFITT MEÐ
AÐ SJÁ
PABBA FYRIR
MÉR VINNA
AFTUR
MUNDU, JAMESON, AÐ
ÞEGAR KLUKKAN SLÆR
EITT ÞÁ DEYR MARÍA...
OG ÞÚ VERÐUR
HLUTI AF
MORÐVOPNINU
HVAR ER EIGINLEGA
FYRRVERANDI
MAÐURINN MINN?
Hrós til Húsa-
smiðjunnar
Ég vil hrósa Húsa-
smiðjunni í Skútu-
vogi, starfsfólki í
fatadeild, fyrir góða
þjónustu, timbur-
salan í Hafnarfirði
fær líka sinn skerf af
hrósinu.
Jóna
Borgarfjörð-
ur austasti
Austfirðir eru fagrir,
ekki síst Borgar-
fjörður. Fegurð hans
laðar að. Þar er rekin starfsemi,
sem minnt er á í tilkynningum í
útvarpinu. Þær enda á nafni fyr-
irtækis. Þær enda ýmist Borg-
arfirði eystra eða Borgarfirði
eystri, hvernig sem á því stend-
ur. Í fyrra tilfellinu segir eystra,
Borgarfjörður, sem er fyrir aust-
an. Í mæltu máli á Héraði gæti
það verið Borgarfjörður hér
eystra, og í máli manns hér syðra
Borgarfjörður þar eystra. Hitt,
Borgarfjörður eystri, virðist vera
með því sjónarhorni, að áheyr-
andi, þegar hann heyrir orðið
Borgarfjörður, raði í huganum
upp Borgarfjörðum landsins og
honum sé leiðbeint með röðina
með því að segja eystri. Þar sem
þrír firðir á landinu eru með því
nafni, gengur ekki að
orða það svo, því
einn er vestastur, í
Arnarfirði, þar sem
er Mjólká með
þekktri rafstöð, og
annar er austastur,
sá, sem er í tilkynn-
ingum í útvarpinu.
Fyrir nokkrum
áratugum kvað að
tveimur rithöfundum
fyrir austan, borg-
firskum, Ármanni
Halldórssyni og Sig-
urði Ó. Pálssyni.
Meðal starfa þeirra
var að ritstýra Múla-
þingi, menningarriti,
sem hóf göngu sína 1966 og kem-
ur enn út, Austfirðingum til
sóma. Mál þeirra var fagurt sem
fjörðurinn þeirra. Ljóst er, að
þeir viðhöfðu þetta smekklega og
greindarlega orðalag Borg-
arfjörður eystra, sem þýðir Borg-
arfjörður, sem er fyrir austan, og
þá þurfa menn ekki að hafa hug-
mynd um aðra Borgarfirði. Það,
sem hér segir um Borgarfirði, á
einnig við um Álftafjörð; þeir eru
þrír, einn eystra, en tveir vestra.
Björn S. Stefánsson.
Ást er…
… þegar þið eruð
gott lið.
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Þegar Þorsteinn Jóhannsson áSvínafelli var fyrst að skjóta
sér í Sigrúnu Pálsdóttur, sem síðar
varð eiginkona hans, í eldhúsinu í
Austurbænum, Svínafelli í Öræfum,
þá kom lítil stelpa til hans og bað
hann um vísu. Það var Bryndís
Jónsdóttir, sem var „snúningur“ í
sveitinni fjögur sumur og heyrði á
hinum skólakrökkunum að hann
hafði ort um þau öll.
Þrátt fyrir að Þorsteinn vildi fá
að vera einn með Sigrúnu sinni á
þessum fallega sunnudagsmorgni,
þá gaf stelpan sig ekki og uppskar
á endanum þessa vísu:
Vertu ekki að rella, væna Dísa,
vont er skapið nú í mér;
þetta finnst mér fullgóð vísa
farðu svo út og leiktu þér.
Þorsteinn sagði Dísu að hún yrði
að svara með vísu til að uppskera
aðra, kannski til að fá loks frið. Eft-
ir mikil þankabrot sneri Bryndís
vísunni upp á Þorstein. Og seinna
þegar þau voru að heyja í mýri, sem
kölluð var veita, heyið var saxað og
borið upp af votlendinu á garða til
þerris, þá orti hann:
Fyrir þessa vænu vísu
vil ég reyna að launa Dísu,
þó mér sé ei greitt um gjöld
óska ég þess af heilum huga
að henni veitist gæfan duga
fram á hið efsta ævikvöld.
Flugsamgöngur voru nýhafnar
árið 1947 þegar Bryndís flaug fyrst
í Öræfasveitina, sveitina milli
sanda, þar sem ófagrar jökulár
voru á báða vegu, Breiðamerkurfl-
jót að austan og Skeiðará að vestan.
Þá var hún á tíunda ári.
Þorsteinn orti einnig um Bryn-
dísi og er sú vísa í nýútkomnu ljóða-
safni Þorsteins, Undir breðans fjöll-
um, sem sagt var frá í Vísnahorninu
á útgáfudaginn 17. júní:
Dísa litla er lagleg mær,
lokkaprúð og augnaskær,
oft af litlu efni hlær,
á sá gott er hana fær.
Vísnahorn pebl@mbl.is
Af vísum í Öræfasveit
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.