Morgunblaðið - 13.08.2010, Blaðsíða 17

Fréttir 17INNLENT
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 2010
snúningsbúnaðinn til að hindra að
atburðurinn endurtaki sig. „Annars
er alltaf hætta á ferðum í svona tækj-
um þegar hár eða treflar flaksast,“
segir Magnús. Eftirlitið ætli því að
brýna fyrir forsvarsmönnum Hús-
dýragarðsins að þeir verði að vera
vel vakandi fyrir áhættunni sem
þessu fylgir í tækjunum. Þá sé það
einnig á ábyrgð garðsins að sjá til
þess að börn og foreldrar hafi vara á
sér. annaei@mbl.is
Bráðabirgðalagfæringar voru gerð-
ar á hringekjunni í Húsdýragarðin-
um fyrir tilstilli Vinnueftirlitsins
strax eftir að það hafði verið kallað á
staðinn í kjölfar þess að sex ára
stúlka missti hárið í hringekjunni.
Hár stúlkunnar festist í sveif sem er
hluti af handsnúningsbúnaði bollans
í hringekjunni. Að sögn Magnúsar
Guðmundssonar, deildarstjóra hjá
Vinnueftirlitinu, þá stendur til að
koma varanlegri hlíf fyrir utan um
Varanleg hlíf sett
utan um sveifina
 Breytingar gerðar á hringekju Húsdýragarðsins
Morgunblaðið/Eggert
Hringekja Hlíf kemur utan um sveif.
Gunnþórunn Jónsdóttir
gunnthorunn@mbl.is
Íslendingurinn Gunnar Þór Gunn-
arsson, eða Gunnar Víkingur, er
bátasmiður og smíðar léttabáta eða
snekkjubáta, sem kallast „tenders“,
fyrir marga af ríkustu mönnum
heims í Ástralíu, þar sem hann býr.
Smíðaði hann meðal annars slíka
báta fyrir auðmanninn Paul Allen
eiganda snekkjunnar Octopus sem
liggur nú við Íslandsstrendur.
Gunnar er eigandi fyrirtækisins
Vikal og stofnaði það árið 1982.
Hann er fæddur 1954 í Reykjavík
en ólst upp í Neskaupstað. Árið
1969 flutti hann til Ástralíu ásamt
tíu manna fjölskyldu sinni og hefur
verið búsettur þar síðan. Faðir
Gunnars, Gunnar M. Þórarinsson,
var einnig bátasmiður og skipaeft-
irlitsmaður Austurlands og vann í
Dráttarbrautinni þar til ferðinni
var heitið til Ástralíu. Hann
lærði bátasmíði í Landsmiðjunni
í Reykjavík. Þess má til gamans
geta að grein um fjölskylduna
sem fluttist til Ástralíu birtist í
Þjóðviljanum 1969.
Aldrei verið
meira að
gera en nú
Gunnar
yngri sótti
nám í báta-
smíði árið 1970 og lauk því 1975.
Hann vann með föður sínum fyrstu
fjögur árin meðan á náminu stóð.
Árið 1982 stofnaði Gunnar fyr-
irtækið Vikal og hefur það gengið
vel. Í samtali við snekkjublaðið The
Yacht Report segir Gunnar að aldr-
ei hafi verið eins mikið að gera hjá
þeim og núna. Einnig segir hann að
síðustu 15 árin hafi fyrirtækið full-
nýtt alla starfskrafta.
Allir bátar handsmíðaðir
Gunnar hefur verið að smíða
snekkjubáta eða léttabáta síðustu
18 til 19 árin og hefur m.a. smíðað
báta fyrir mörg af stærstu skipum
heims og þar af fyrir nokkra rík-
ustu menn heims. Bátarnir eru
handsmíðaðir og getur tekið rúm-
lega ár að smíða þá, enda eru þeir
hinir glæsilegustu og því er verkið
vandasamt.
Bátarnir eru frá um átta metrum
að lengd upp í u.þ.b. 12 metra og
geta kostað 300-400 milljónir. Sam-
kvæmt heimildum Morgunblaðsins
er fyrirtækið annað af tveimur fyr-
irtækjum í heiminum sem smíða
slíka báta.
Glæsilegur Hér sést einn af ófáum bátum sem Gunnar Víkingur hefur smíðað. Myndin er af síðu fyrirtækisins
www.vikal.com.au. Báturinn er af gerðinni Tender 19 og er 9,5 metrar að lengd og hraðinn fer upp í 35 hnúta.
Íslendingur hand-
smíðar snekkjubáta
 Hefur smíðað fyrir marga af ríkustu mönnum heims
Fyrirtæki Gunnars Þórs Gunnarssonar, Vikal, smíðaði léttabát-
ana fyrir stórsnekkjuna Octopus sem er í eigu Paul Allen auð-
kýfings og hefur haft aðsetur hér við Íslandsstrendur und-
anfarið. Samkvæmt heimildum Morgunblaðsins eru aðeins
tveir bátar um borð í snekkjunni eins og er, sökum plássleysis
en rýma þurfti fyrir kafbátinn sem er um borð í Octopus.
Gunnar hefur smíðað slíka báta fyrir marga af ríkustu mönn-
um heims og er fyrirtækið í fullum gangi, enda segir Gunnar í
samtali við erlent snekkjublað að aldrei hafi verið eins mikið að
gera hjá honum og nú.
Gunnar hefur búið í Ástralíu frá árinu 1969 en stofnaði
fyrirtæki sitt árið 1982 og hefur verið að smíða báta í
ein 19 ár.
Smíðaði fyrir Octopus
HANDLAGINN GUNNAR
Paul Allen
hvort maður er að reka stóran veit-
ingastað eða lítinn, staðurinn breytir
um yfirbragð þegar eigandinn þjón-
ar gestunum,“ segir Ólafur. Hann
vísar til eigin reynslu frá því hann
var einn af helstu veitingamönnum
landsins í áratugi, byggði upp og rak
stóra veitinga- og skemmtistaði, síð-
ast Broadway á Hótel Íslandi.
„Við erum samhent og vinnan veit-
ir okkur mikla gleði,“ segir Ólafur og
bætir því við að það skili árangri
þegar fólk vandi sig. Þau eru ánægð
með viðtökur gestanna, við aðstöðu
og þjónustu. „Ekki hefur farið neinn
gestur héðan án þess að gefa okkur
bestu einkunn og gestabækurnar í
húsunum eru fullar af hástemmdum
lýsingum,“ segir Ólafur og Kristín
bætir því við að komið hafi fyrir að
gestir hafi ekki viljað fara þegar tím-
inn var úti.
Þau eru með opið alla daga ársins
og því fylgir mikil vinna og álag.
„Það hverfur öll þreyta við eitt bros
frá gestinum,“ segir Kristín.
Bjartsýn fyrir veturinn
Sumarið er aðalferðamannatíminn
en Ólafur ber ekki kvíðboga fyrir
vetrinum enda eru Grímsborgir
komnar inn í sölukerfi ferðaskrif-
stofanna og aðstaðan hefur spurst
vel út. Töluvert er komið af pönt-
unum fyrir veturinn. Í Grímsborgum
verða villibráðarkvöld og jólahlað-
borð. Opið verður um jól og áramót
og þau eiga von á erlendum gestum í
gistingu og mat á aðfangadag og
jóladag. „Ég er ekki óvanur því að
vinna á jólunum því ég tók oft við
matargestum frá hótelunum þegar
ég var
með veitingarekstur í bænum.“
Allmörg stórafmæli hafa verið
haldin í Grímsborgum, til dæmis tvö
sextugsafmæli sama daginn. Sumir
nýta sér þjónustu veitingastaðarins
en aðrir sjá um matinn sjálfir enda
eldhús í öllum íbúðunum. Von er á
innlendum og erlendum ferðahóp-
um, á ráðstefnur og í hvataferðir.
Þá reikna þau með að halda áfram
samvinnu við stéttarfélög. Félög op-
inberra starfsmanna tóku tvö hús á
leigu í hálfan annan mánuð síðastlið-
inn vetur og má segja að slegist hafi
verið um þau.
Veitingar Dagurinn byrjar greinilega vel á veitingastaðnum.
„Fólk hefur gaman af því að grúska í
þessu og tína eitthvað út,“ segir Ólaf-
ur. Í veitingahúsinu Grímsborgum
eru tvær litlar fataverslanir og þar
kennir ýmissa grasa.
Ólafur rak verslun í Smáralind.
Ekki var efnt til útsölu þegar rekstr-
inum var hætt heldur var öllum vör-
unum pakkað niður og þær notaðar
þegar pláss skapaðist í veitingahús-
inu.
Gestir eiga sjálfsagt frekar von á
að sjá lopapeysur en fatnað með
tískumerkjum á ferðamannastað.
Kristín og Ólafur útiloka ekki að
breyta búðunum í minjagripaverslun
þegar búið verður að selja lagerinn
en segja ekkert ákveðið með það.
Tískubúðir
í sveitinni
www.grimsborgir.com