Morgunblaðið - 04.11.2010, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 2010
✝ Sæmundur Krist-inn Klemensson
fæddist í Grænuborg
á Vatnsleysuströnd
29. júlí 1941. Hann
lést á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 28. okt.
2010.
Foreldrar hans
voru Guðrún Krist-
mannsdóttir, f. 23.
júní 1919, d. 14. mars
2007, og Klemens Sæ-
mundsson, f. 28. des.
1916, d. 10. des. 2002.
Systkini Sæmundar eru Þórður, f.
1943, Kristmann, f. 1946, Elís
Björn, f. 1949, Egill Hallgrímur, f.
1954, og Brynjar, f. 1957.
Sæmundur kvæntist 31. des.
1961 Soffíu Guðjónínu Ólafsdóttur,
f. 30. nóv. 1943. Foreldrar hennar
voru Ólafur Gunnar Sigurðsson, f.
20. ágúst 1922, d. 24. maí 2010, og
Guðrún Ólafía Helgadóttir, f. 16.
dísar eru Ólafur Ágúst, f. 1990,
Ólavía Mjöll, f. 1991, í sambúð með
Elvari Arnarssyni, f. 1989, og eiga
þau einn óskírðan son, f. 2010,
Gunnþór, f. 1993, og Anna Eygló, f.
1997; 4) Guðjónína, f. 9. sept. 1970,
var gift Bergi Sigurðssyni, þau
skildu, börn þeirra Kristinn, f.
1992, Pálína Björg, f. 1998, og Sig-
urður Ingi, f. 2000.
Sæmundur bjó fyrstu ár sín í for-
eldrahúsum á Sólbakka í Vogum
en árið 1960 fluttist hann til Soffíu,
tilvonandi eiginkonu sinnar, í
Lyngholti í Garði. Árið 1968 fluttu
þau í nýbyggt einbýlishús sitt á
Skólabraut 12 í Garði og 1991
fluttu þau hjónin til Keflavíkur að
Vatnsholti 7a. Sæmundur var 14
ára þegar hann fór að stunda sjó-
inn og var hann m.a. á Ágústi Guð-
mundssyni, Jóni Garðari og Jóni
Finnssyni og tók m.a. þátt í síld-
arævintýrinu. Sæmundur hættir til
sjós 1976 og fór hann að vinna hjá
Flugleiðum á Keflavíkurflugvelli
sem svo varð Flugþjónustan og
starfaði þar sem hlaðmaður til árs-
ins 2008, þegar hann hætti vegna
aldurs.
Útför Sæmundar verður gerð frá
Útskálakirkju í dag, 4. nóvember
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
maí 1918, d. 26. feb.
2005. Börn Sæmund-
ar og Soffíu eru: 1)
Ólafur Gunnar, f. 10.
sept. 1961, kvæntur
Hjálmfríði Krist-
insdóttur, f. 2. jan.
1961, börn þeirra
Kristinn, f. 1993, Sæ-
mundur, f. 1995,
Ólafur, f. 1999, d.
1999 og Soffía f.
2001; 2) Klemenz, f.
4. sept. 1963, kvænt-
ur Katrínu Sigurð-
ardóttur, f. 20. apríl
1963, dætur þeirra Elín Óla, f.
1991, Soffía, f. 1993, og Þóra Krist-
ín, f. 1998; 3) Hlíðar, f. 12. okt.
1964, var kvæntur Valdísi Fanndal,
þau skildu, fósturbörn Hlíðars,
Birgitta Jóna, f. 1984 í sambúð með
Heiðari Erni, f. 1984, Birgitta á tvö
börn, Róbert Snæ, f. 2001, og
Söndru Ýri, f. 2002, Sindri Fann-
dal, f. 1986. Börn Hlíðars og Val-
Elsku Sæmi minn. Ég er ekki far-
in að trúa því að þú sért farinn frá
mér. Við vorum svo bjartsýn þegar
þú gekkst inn á sjúkrastofnunina að
allt mundi ganga upp þó svo að við
vissum að þetta væri mikil aðgerð,
en því miður þá reyndist aðgerðin
þér ofviða. Við vorum ung þegar við
felldum hugi saman, kynntumst á
dansleik í Ungó í Keflavík sumar-
daginn fyrsta 1960 og dönsuðum
saman allt kvöldið.
Elsku vinur, við áttum góða ævi
saman. Við eigum stóra fjölskyldu
sem hefur verið okkur náin og við
höfum fengið að taka þátt í lífi
barnanna okkar og nú á seinni árum
lífi barnabarnanna okkar. Þú varst
ekkert gefinn fyrir mikið prjál og
varst alltaf nægjusamur og fórst vel
með alla hluti. Eyðslusemi þoldir þú
ekki og þú sagðir svo réttilega að
það væri dyggð að vera sparsamur,
þannig kenndir þú börnum okkar
ráðdeildarsemi.
Þú varst sanngjarn en um leið
ákveðinn og heiðarlegur og þeim
boðskap komst þú áleiðis til afkom-
enda þinna. Þú varst ákaflega stolt-
ur af þínum börnum og hvað þau
hafa komið sér vel áfram og ánægð-
ur með að þau fóru í nám og þín heit-
asta ósk var að barnabörnin standi
sig vel í lífsins ólgusjó, fari í fram-
haldsnám og verði góðir og nýtir
þjóðfélagsþegnar, heiðarleg og
sanngjörn.
Við vorum um margt ólík en bætt-
um hvort annað upp. Þú varst ekkert
fyrir félagsmálin, ég sá um þann
pakkann. Þú varst fréttasjúkur,
hlustaðir á allar fréttir bæði í útvarpi
og sjónvarpi og fræðslu- og frétta-
tengda þætti en ekkert gefinn fyrir
kvikmyndir. Árið 1990 keyptum við
okkur fellihýsi og árið 1999 fengum
við okkur húsbíl og höfum notið þess
að ferðast um landið okkar og þá
höfum við tekið barnabörnin með.
Þau hafa verið mjög ánægð með það
og það veitti okkur mikla gleði og
ánægju.
Fyrir tveimur árum hættir þú að
vinna og ég svo skömmu síðar. Við
vorum alsæl með það. Við fengum
okkur fjórhjól og það höfum við haft
með í ferð okkar um landið og sl. tvö
ár höfum við farið margar skemmti-
legar ferðir með fjölskyldunni okkar
og góðum félögum í félagsskap sem
við gengum í sem er Félag húsbíla-
eigenda. Þar eignuðumst við marga
góða vini. Við höfðum mikla ánægju
af harmonikkutónlist og þú spilaðir á
harmonikku sem þér fannst mjög
gaman en varst ekki mikið fyrir að
spila fyrir fjöldann en þú spilaðir
ósjaldan fyrir mig og ef einhver kom
í bílinn okkar þá var alveg sjálfsagt
að spila og þá var lagið tekið og við
gleymdum öll hvað tímanum leið.
Við höfum alltaf haft mjög gaman af
því að dansa og á okkar yngri árum
var tekið vel á í tjúttinu.
Margs er að minnast og mikið er
dýrmætt að geta yljað sér við minn-
ingarnar. Það er þyngra en orðum
tekur að kveðja þig, elsku vinur. Ég
þakka þér öll árin sem við áttum
saman. Ég elska þig. þín að eilífu.
Við kveðjum þig öll með bljúgri bæn
og biðjum að Guð þér yfir vaki.
Friðarins engill, óskin væn
er að Kristur þig í faðm sinn taki.
Síðar við hittumst ástin ein,
í æðra veldi á friðar grein.
(Ó. Sig.)
Soffía.
Elsku pabbi. Við erum vart enn
búnir að átta okkur á því að þú sért
farinn frá okkur. Þegar við komum í
heimsókn gerum við hálfpartinn ráð
fyrir því að sjá þig liggjandi í sóf-
anum, hlustandi á fréttir eða veður-
fréttir! Eftir að hafa unnið sleitu-
laust frá unga aldri og oft tvöfalda
vinnu til að geta séð fjölskyldunni
vel farborða (því ekki mátti heyra á
það minnst að taka lán, alltaf borgað
út í hönd) þá hefði mátt ætla að þú
fengir að njóta lífsins í nokkur ár í
viðbót svo sem við að aka um landið
þvert og endilangt með mömmu á
nýjum húsbíl með fjórhjólið í eftir-
dragi. En því miður gekk það ekki
eftir.
Frá því við munum eftir okkur
hafið þið mamma verið dugleg að
ferðast, bæði innanlands sem er-
lendis og hafa afkomendur notið
samvistar ykkar í ófáum ferðanna.
Við bræður minnumst þess sérstak-
lega þegar þið heimsóttuð okkur til
Bandaríkjanna þar sem við vorum
við nám. Munum eftir hvað þú fuss-
aðir og sveiaðir yfir öllum þeim föt-
um og glingri sem eiginkonan festi
kaup á. En þú varst að sjálfsögðu
ekkert skárri því þegar þú komst inn
í flottar verkfærabúðir rann á þig
mikið kaupæði og þá var ýmislegt
keypt sem síðar meir var lítið sem
ekkert notað.
Elsku pabbi. Það er komið að
kveðjustund. Fyrir um 50 árum
kynntust þið mamma og hafið síðan
verið óaðskiljanleg og hafið átt því
láni að fagna að sjá fjölskylduna
stækka og dafna. Líf þitt hefur á svo
margan hátt verið gleðiríkt og gjöf-
ult og mannkostir þínir margir. Sem
dæmi má nefna að þá varstu ham-
hleypa til vinnu og ávallt reiðubúinn
að veita hjálp ef eftir því var leitað.
Þú varst tónelskur og harmonikk-
an þitt uppáhaldshljóðfæri og ófáir
eru þeir „fjölskyldutónleikarnir“
sem þú hefur staðið fyrir í gegnum
tíðina okkur öllum til mikillar
ánægju..
Við kveðjum þig með söknuði og
sorg í hjarta en jafnframt þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast góð-
um manni og góðum föður.
Sorgin þunga svíður, nagar
sálarangist kvelur und.
Vitund dofin, viljinn kraminn
viljum sofa enn um stund.
Hverfult lífið að oss leikur
ljúfan kveðjum gæða mann.
Hvíl í friði, hjartans pabbi,
hvíl í friði vinur sann.
(Ó.S.)
Þínir synir,
Klemenz og Ólafur.
Elsku pabbi. Það er margs að
minnast á þeim 46 árum sem við
fengum að vera saman. Fyrstu árin
tók maður ekki mikið eftir þér því að
þú varst alltaf að vinna en hin seinni
ár vorum við orðnir ansi nánir og þú
varst ekki aðeins pabbi minn heldur
einn af mínum bestu vinum. Og sem
dæmi má nefna komst þú að heim-
sækja mig í vinnuna á hverjum
morgni og fékkst þér kaffi og spjall-
aðir við mig og vinnufélaga mína og
eigum við allir eftir að sakna þess.
Núna þegar ég skrifa þessar línur
verður mér hugsað til allra ferðanna
sem við fórum saman svo sem til
Kanada, Tyrklands eða allra hús-
bílaferðanna sem voru orðnar mjög
margar áður en yfir lauk. Í sumar
fórum við svo saman í „Stóru ferð-
ina“ og tókum með okkur fjórhjólin.
Þú hafðir svo gaman af því að skoða
landið á fjórhjóli, fara leiðir sem
hefðbundnir bílar geta ekki farið og
vorum við búnir að ákveða að fara
margar slíkar ferðir á næsta ári. En
því miður gripu örlögin óvægilega í
taumana.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
pabbi, og bið Guð um að styrkja
mömmu og alla fjölskylduna.
Þinn sonur,
Hlíðar.
Elsku pabbi. Það eru engin orð
sem lýsa okkar líðan þessa dagana.
Ég tel mig hafa verið svo heppna að
hafa átt ykkur mömmu að. Þið stóð-
uð alltaf við bakið á okkur börnunum
og síðar barnabörnunum. Mínar
minningar frá barnæsku einkennast
af mikilli væntumþykju. Þú hvattir
okkur systkinin ávallt áfram, bæði í
vinnu og námi. Þú varst alltaf svo
stoltur af okkur og var ómetanlegt
að finna það. Þú varst maður sem
einkenndist af gömlu góðu gildun-
um. Þau orð sem mér finnast ein-
kennandi fyrir þig eru heiðarleiki,
dugnaður og hjálpsemi. Þú kenndir
mér margt án þess í raun að reyna
það sérstaklega.
Þitt mottó var að skulda aldrei
neinum og að maður ætti að eiga fyr-
ir því sem maður vildi eignast. Það
mætti vera meira af þessum gildum í
samfélaginu í dag. Þú vannst ávallt
mikið. Ég man eftir því þegar þú
vannst hjá Flugleiðum og svo í
vaktafríum varstu á sjónum. Af-
raksturinn af aukavinnunni einn vet-
urinn var píanó sem þið keyptuð
handa mér til að geta stundað píanó-
námið.
Ég er þér svo þakklát fyrir þau
gildi sem þú prentaðir inn hjá okkur
en þú kenndir okkur að maður þarf
að hafa fyrir hlutunum og að dugn-
aður og hjálpsemi væri dyggð. Við
vorum svo heppin að fá að alast upp í
góðu umhverfi þar sem pláss var fyr-
ir margar kynslóðir og ást og um-
hyggja var í fyrirrúmi. En á sama
tíma fengum við sem einstaklingar
að dafna á eigin forsendum. Þið
mamma biðuð lengi eftir að verða
amma og afi. Mikil varð gleðin þegar
barnabörnin fóru að koma. Þú tókst
afahlutverkinu af mikilli alvöru.
Ég leitaði mikið til ykkar og var
elsti sonur minn oft hjá þér og
mynduðust sérstök tengsl ykkar á
milli. Þú passaðir oft fyrir mig og
man ég sérstaklega eftir því að ein
tengdadóttir þín hafði strítt þér á því
að þú myndir hringja í hana ef það
þyrfti að skipta á kúkableiu á
drengnum. Þú gast nú ekki látið
hana hafa rétt fyrir sér og skiptir
sjálfur þó að þér hefðir nú aldrei
dottið það í hug þegar börnin þín
voru að alast upp. Við höfum oft rifj-
að þetta upp og hlegið að þessu.
Síðan þú hættir að vinna hafa
börnin mín leitað mikið til þín með
að komast í íþróttir eftir skóla. Dag-
lega komst þú til að skutla þeim í fót-
bolta, körfubolta eða dans, oft mörg-
um sinnum á dag. Ég man eftir því
þegar ég var að segja við þig að þú
þyrftir nú ekki að vera að skutla
þeim svona út um allt, þau gætu nú
komið sér sjálf í þetta. Þá komst ég
að því að þér þótti þetta svo gaman.
Þarna gafst þér tækifæri til að eiga
dagleg samskipti við börnin, spjalla
við þau á leiðinni og fylgjast með
hvað þau væru að gera. Þetta var
ómetanlegt fyrir þig og eins fyrir
börnin sem hafa átt því láni að fagna
að geta verið í daglegum eðlilegum
samskiptum við þig.
Ég er ekki enn búin að meðtaka
það að þú komir ekki aftur. Enn býst
ég við að fá þig í heimsókn, að þú
komir til að skutla krökkunum og
komir að hjálpa mér þegar ég þarf á
því að halda. Missir okkar er mikill
og, elsku mamma, guð gefi þér styrk
til að takast á við breyttar aðstæður.
Þú átt okkur fjölskylduna alltaf að.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Þín dóttir,
Guðjónína.
Elsku besti afi okkar. Það er erfitt
að vita til þess að við fáum aldrei að
sjá þig aftur, fáum aldrei að sjá þig
horfa á fréttir og lesa dagblöð, fáum
aldrei að fara í húsbílaferð með þér
framar, fáum aldrei að tala við þig
um hvernig okkur gengur í skólan-
um og áfram mætti telja. Minning-
arnar sem við eigum af þér eru fjöl-
margar og skemmtilegar.
Við munum til að mynda minnast
afa „stríðnispúka“ sem stríddi okkur
oft á því að við værum skotin í ein-
hverri/einhverjum sem við auðvitað
þvertókum fyrir. Elsku afi, við lofum
að passa ömmu mjög vel og hún veit
að hún er alltaf velkomin í faðm okk-
ar. Elsku afi, okkur þykir svo und-
urvænt um þig og þú munt alltaf
eiga stóran sess í hjarta okkar.
Þín barnabörn,
Kristinn, Sæmundur, Soffía.
Elsku afi okkar. Þú varst alltaf svo
góður við okkur. Við fengum alltaf
að koma með þér og ömmu í húsbíla-
ferðalögin. Þar var alltaf svo gaman,
hægt að leika við marga krakka, þú
spilaðir á harmónikuna og við sung-
um með og alltaf var nóg af nammi.
Eftirlætisferðirnar okkar voru á
Fiskidagana á Dalvík og hvítasunnu-
ferðirnar. Þú varst svo duglegur að
skutla okkur á æfingar. Við gátum
alltaf hringt í þig og þú komst. Svo
fórst þú með okkur á fjórhjólið, það
var voða gaman. Þú varst dálítið
mikið stríðinn en við höfðum nú
gaman af því að stríða þér til baka.
Elsku afi okkar, við munum sakna
þín mjög mikið. Við skulum vera
dugleg að vera hjá ömmu svo henni
leiðist ekki eins mikið.
Pálína Björg og
Sigurður Ingi Bergsbörn.
Maður er algerlega orðlaus. Þetta
er eitthvað sem ég bjóst ekki við að
þurfa að upplifa næstu 10-15 árin.
Lífið getur stundum verið ósann-
gjarnt. Ég er svo glöð að hafa kíkt til
þín og ömmu í heimsókn á þriðjudag
fyrir viku með litla kút. Þú varst svo
stoltur langafi og spjallaðir heillengi
við okkur mæðginin. En aldrei datt
manni í hug að það væri í seinasta
skiptið sem ég fengi að sjá þig.
Þegar ég lít til baka á maður enda-
lausar minningar af ferðalögum,
heimsóknum, matarboðum og afa
sem var alltaf til í að knúsa mann og
stríða. Þú varst mjög góður afi og
gerðir mjög mikið fyrir afabörnin
þín. Þín verður rosalega sárt saknað
og munt alltaf vera í hjarta mínu.
Passaðu ömmu vel á þessum erfiðu
tímum og ég mun líka gera það.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Sæmundur Kristinn
Klemensson
HINSTA KVEÐJA
Elsku langafi okkar við eig-
um eftir að sakna þín mikið.
Það á eftir að verða skrítið að
hafa þig ekki með okkur á jól-
unum og húsbílaferðalögum á
næsta ári. En í staðinn munum
við hugsa fallega til þín með
bros á vör. Við elskum þig.
Kveðja,
Róbert Snær og Sandra Ýr.
Guðrún Neegaard
Holm, fædd Erlendsson, lést á tíræð-
isaldri í hjúkrunarheimilinu Liselund
í Vodskov á Jótlandi hinn 8. þessa
mánaðar. Guðrún fæddist árið 1917 í
Frederikshavn. Faðir hennar var
þekktur og vinsæll læknir, Valdimar
Erlendsson, sem stundum var nefnd-
ur „Íslendingurinn í Frederikshavn“.
Hún var 23 ára gömul þegar hún gift-
ist Jóhannesi Björnssyni, lækni, flutt-
ist til Íslands og eignaðist með honum
þrjú börn; tvo syni, sem búa á Íslandi,
og dóttur, sem býr í Danmörku.
Þau hjón skildu eftir 14 ára sambúð
og Guðrún hvarf aftur til Danmerkur.
Guðrún
Neergaard Holm
✝ Guðrún Neerga-ard Holm (fædd
Erlendsson) fæddist í
Frederikshavn á Jót-
landi 13. nóvember
1917. Hún lést 5.
október sl. á hjúkr-
unarheimilinu Lisel-
und í Vodskov á Jót-
landi.
Guðrún var jarð-
sungin frá Fladstrand
kirke í Frederikshavn
19. október 2010.
Þar giftist hún Erik
Neegaard Holm, hag-
fræðingi. Þeim varð
ekki barna auðið. Erik
lifir konu sína í hárri
elli.
Guðrúnu kynntist ég
fullorðinni. Hún var
fríð kona og einstak-
lega aðlaðandi. Frá
henni geislaði hlýja og
návist hennar var nota-
leg. Í allri framgöngu
var hún heimsborgari.
Danskt uppeldi hennar
kom m.a. fram í góðu
skopskyni, sem var græskulaust og
án þess að gera lítið úr nokkrum
manni.
Þrátt fyrir að búa í Danmörku
mestan hluta ævi sinnar, var Ísland
henni hugstætt. Hér hafði hún eign-
ast börn sín og marga góða vini, sem
hún virti og mat mikils. Nokkrum
sinnum kom hún í heimsókn til að
eiga samfundi með sonum, barna-
börnum og stórum vinahópi. Þá var
hún himinsæl og glöð og naut tilver-
unnar. Hennar mun ég ávallt minnast
með mikilli virðingu.
Árni Gunnarsson.