Morgunblaðið - 04.11.2010, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 2010
✝ Guðrún EybjörgSigurðardóttir,
kölluð Eybí, fæddist
10. apríl 1926 í
Reykjavík. Hún lést á
heimili sínu 26. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Bjarg-
mundsson, f. 31. júlí
1892, d. 28. desem-
ber 1977, og Val-
gerður Júlíana Guð-
mundsdóttir, f. 9. júlí
1888, d. 7. febrúar
1972. Fósturfor-
eldrar Eybjargar voru Lovísa
Bjargmundsdóttir og Þorvaldur
Egilsson. Systkini Eybjargar voru
Friðþjófur Sigurðsson, Gunnar
Sigurðsson, Björn Jóhann Sig-
urðsson, Bjargmundur Sigurðs-
son, Erna Sigurðardóttir, Dag-
björt Sigurðardóttir og Erna
Tómas Haukur Ríkharðsson, son-
ur þeirra er Alexander Aron, c)
Nína Björk Geirsdóttir, sambýlis-
maður Pétur Óskar Sigurðsson,
sonur þeirra er Sigurður Helgi,
d) Geir Jóhann Geirsson. 3)
Lovísa Geirsdóttir leikskólakenn-
ari, f. 21. janúar 1956. Börn henn-
ar eru Ísak Sigurðsson og Aldís
Gróa Sigurðardóttir. 4) Val-
gerður Geirsdóttir skrif-
stofumaður, f. 16. maí 1962, maki
Viktor Arnar Ingólfsson. Dætur
þeirra eru Emilía Björt Gísladótt-
ir og Margrét Arna Viktorsdóttir.
Dóttir Geirs af fyrra hjóna-
bandi er Nína Geirsdóttir arki-
tekt í Kaupmannahöfn, f. 1. maí
1946.
Eybjörg Sigurðardóttir ólst upp
hjá fósturforeldrum sínum í
Reykjavík. Hún lauk prófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík
1944, var skrifstofumaður á
Morgunblaðinu 1944-1952 og
starfsmaður á leikskólanum
Brekkukoti, Landakotsspítala
1981-1994.
Útför Eybjargar fer fram frá
Neskirkju í dag, 4. nóvember
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Sigrún Sigurð-
ardóttir. Fóst-
ursystkini Eybjarg-
ar eru Guðríður
Stefanía Þorvalds-
dóttir og Sigurður
Egill Þorvaldsson.
Eiginmaður Ey-
bjargar var Geir Jó-
hann Geirsson, f. 31.
október 1917, d. 2.
ágúst 2005. Börn
Eybjargar og Geirs
eru: 1) Þorvaldur
Geirsson tæknimað-
ur hjá Stillingu, f.
13. október 1952. Ungur skjól-
stæðingur hans er Kochkorn Min
(Sáda). 2) Geir Helgi Geirsson vél-
stjóri, f. 18. desember 1953, d. 1.
desember 2007, maki Helga Guð-
jónsdóttir. Börn þeirra eru a)
Guðjón Reyr Þorsteinsson, b) Ey-
björg Geirsdóttir, sambýlismaður
Elsku amma.
Við systurnar minnumst þín
með söknuð í huga. Það var alltaf
svo gott að koma í heimsókn til þín
á Hagamelinn í rólegheitin hjá þér
og afa. Þú dekraðir við okkur,
fórst með okkur í sund í Vest-
urbæjarlaugina, eldaðir góðan mat
fyrir okkur, keyptir ís á kvöldin og
gafst okkur hraunbita.
Okkar bestu minningar eru hins
vegar þegar þú spilaðir við okkur.
Alltaf þegar við komum í heim-
sókn var spilað á spil og erum við
systur nokkuð vissar um að þú
hafir kennt okkur öll þau spil sem
við kunnum ásamt því að kenna
okkur að leggja hina ýmsu kapla.
Þegar við gistum á Hagamelnum
var það fastur liður að lesa fyrir
okkur Óla Alexander á kvöldin
eins og þú hafðir gert fyrir pabba
og öll þín börn og skemmtum við
okkur konunglega yfir því.
Síðustu ár hafa ekki verið þér
auðveld, elsku amma, en þú varst
samt alltaf svo hress og kát og fín
til fara, við erum nokkuð vissar
um að það hafi verið erfitt að finna
fínni og betur til hafða konu en
þig. Þú lést veikindin ekki hafa
mikil áhrif á líf þitt og gott dæmi
um það var í fimmtugsafmælinu
hennar mömmu þegar þú skelltir
þér á dansgólfið og tókst nokkur
spor. Núna ertu hins vegar komin
til pabba og afa og erum við sann-
færðar um að ykkur líður öllum
vel saman og hugsið um okkur hin
af ást og alúð eins og þið hafið alla
tíð gert.
Hvíl í friði, elsku amma,
Eybjörg og Nína.
Amma okkar hefur verið til
staðar fyrir okkur alla ævi en nú
þurfum við að kveðja hana.
Það er skrítið því hún hefur ver-
ið mjög stór partur af lífi okkar en
nú er hún komin á stað þar sem
henni líður vel og finnur ekki leng-
ur til. Þegar við systurnar hugsum
um ömmu koma margar fallegar
minningar upp í hugann en líklega
er efst sú minning um hvað amma
var alltaf góð við alla.
Þegar við í fjölskyldunni hitt-
umst og borðuðum saman var
henni svo umhugað um að við
fengjum öll nóg að borða að hún
gleymdi nánast að borða sjálf. Þó
svo að allir væru orðnir pakksadd-
ir eftir góða máltíð vildi hún alltaf
bjóða okkur eftirrétt, sama hvert
tilefnið var. Hún naut þess að hafa
allt fallegt í kringum sig. Hún var
alltaf snyrtilega klædd og þótti
vænt um það þegar við barnabörn-
in vorum það líka. Blítt brosið og
fallegur augnsvipur sagði okkur
hvað hún var að hugsa.
Notalegustu stundirnar sem við
áttum með ömmu voru þegar við
fengum að gista hjá henni um
helgar og spiluðum oft langt fram
á kvöld inni í eldhúsi og fundum
svo til kvöldsnarl fyrir afa. Bless-
uð sé minning ömmu Eybí.
Emilía Björt og Margrét Arna.
Við kveðjum í dag kæra mág-
konu með virðingu og þökk fyrir
samfylgdina. Við kynntumst henni
ekki fyrr en hún giftist Geir, bróð-
ur okkar, og það reyndist þeim
gæfuspor. Þau voru samhent,
byggðu sér ásamt vinum sínum
hús á Hagamel 30 og það var
ómetanlegt hve samband þessara
fjölskyldna var traust og gott til
æviloka. Þau bjuggu sér fallegt
heimili og eignuðust fjögur mann-
vænleg börn. Þar sem Geir var
vélstjóri á skipum Eimskipafélags-
ins var hann langtímum fjarver-
andi og þá hvíldi heimilisrekstur-
inn og barnauppeldið mest á
hennar herðum, eins og hlutskipti
eiginkvenna sjómanna var og er
enn. Það hefur aldrei verið auð-
velt, ábyrgðin mikil og margvísleg.
En Eybjörg stóð sig eins og hetja
og tókst á við dagleg viðfangsefni
með festu og ró.
Eybjörg var góð kona, hæglát,
ljúf og hlý. Hún bar mikinn þokka
og hafði góða nærveru. Hún tók
því sem að höndum bar með æðru-
leysi og hugarró. Árið 2005 varð
Geir, maðurinn hennar, bráð-
kvaddur og aðeins tveimur og
hálfu ári seinna missti hún Geir
son sinn úr krabbameini. Það voru
mikil áföll. En fjölskyldan var
samrýnd og stóð þétt saman í
sorginni. Hún hélt áfram að hafa
samband við tengdafjölskyldurnar
og það þótti okkur vænt um.
Fyrir rúmlega tveimur árum
greindist Eybjörg með meinsemd í
lunga og þá reyndi enn á styrk
hennar og æðruleysi. Og þá reyndi
líka á börnin hennar og stórfjöl-
skylduna. Þau sýndu henni ein-
staka umhyggju og vöktu yfir vel-
ferð hennar í hvívetna. Í skjóli
þeirra reyndust síðustu árin að
mörgu leyti góð og gefandi og Ey-
björg var nógu sterk til að taka
eðlilegan þátt í lífinu þrátt fyrir
veikindin.
Við sendum börnunum og öllum
aðstandendum hennar einlægar
samúðarkveðjur.
Pálína, Kristjana og Jóhanna.
Nú er horfin elskuleg móður-
systir okkar, hún Eybí. Alla okkar
ævi hefur Eybí verið einn af föstu
punktunum í tilverunni. Eybí og
mamma voru mjög nánar og þar
sem amma bjó á heimili okkar
voru tengslin jafnvel enn meiri.
Minningar um Eybí eru samofnar
minningum af öllum stórum stund-
um, gleði og sorg, en ekki síður
hversdagslegri stundum. Nú þegar
komið er að kveðjustund streyma
minningarnar fram, þær eru ekki
hástemmdar, en allar eru þær full-
ar af þeirri hlýju sem Eybí átti í
ómældu magni. Það var ósjaldan
sem finna mátti Eybí inni í stofu
hjá ömmu þegar komið var heim
úr skóla eða vinnu. Oft hafði hún
fært ömmu nýjan skammt af
dönskum blöðum og svo var setið
og spjallað. Stundum þurfti samt
ekki að segja neitt, það var bara
nóg að Eybí væri til staðar og
Eybí var alltaf til staðar, alltaf ná-
læg ef á þurfti að halda. Nærvera
hennar var sérstaklega þægileg,
áreynslulaus og afslappandi og
Eybí svo yfirveguð, blíð og góð.
Síðan við systur fyrst munum eftir
okkur hefur síminn á Ægisíðunni
undantekningarlítið hringt klukk-
an hálftíu á kvöldin og var Eybí
þar á hinum endanum. Eftir stutt
spjall við þá okkar sem fyrr náði
símanum spurði Eybí hvort hún
mætti tala við aðra hvora, og átti
þar við ömmu eða mömmu sem svo
var réttur síminn. Þær skiptust
síðan á fréttum dagsins og skipti
þá engu þótt þær hefðu hist fyrr
um daginn, símtalið var hluti af
rútínunni. Urðu litlar breytingar á
þessum fasta lið eftir að amma dó.
Það er einkennilegt að eiga ekki
framar von á þessari símhring-
ingu. Það er með söknuði sem við
kveðjum okkar elskulegu frænku
og minnumst hennar brosandi á
Hagamelnum umkringdrar sinni
fallegu fjölskyldu, börnum og
barnabörnum. Kæru frændsystkin,
hugsanir okkar eru hjá ykkur nú
og um alla framtíð.
Lovísa og Unnur
Sigfúsdætur.
Á kveðjustund langar mig til
þess að minnast vinkonu minnar
og nágranna Eybjargar eða Eybí
eins og hún var alltaf kölluð. Leið-
ir okkar lágu fyrst saman í gegn-
um eiginmenn okkar, sem voru
vinir og störfuðu þá báðir sem vél-
stjórar hjá Eimskip. Það reyndist
mikið gæfuspor þegar við sóttum
saman um lóð á Hagamelnum og
byggðum þar hús saman. Í því
húsi höfum við búið saman síðan í
rúma fimm áratugi. Ekki nóg með
að búa á þessum yndislega stað í
Vesturbænum, þar sem við báðar
vorum fæddar og uppaldar, heldur
hefur ætíð verið mikið lán í húsinu,
ekki síst með góða nágranna.
Aldrei bar skugga á okkar vin-
áttu eða sambúð. Við höfðum sam-
eiginlegan metnað fyrir því að
hafa garðinn fallegan og unnum að
því í sameiningu meðan við höfð-
um þrek til. Við áttum alltaf sam-
an þvottavél sem við deildum og
þrátt fyrir fjölda fjölskyldumeð-
lima urðu aldrei nein vandamál,
enda var leyst úr öllum hlutum
með jafnaðargeði og virðingu.
Mikill samgangur var á milli
hæða, ekki aðeins milli okkar held-
ur einnig milli barna okkar, sem
hafa verið góðir vinir alla tíð. Þeg-
ar barnabörnin og langömmubörn-
in bættust við hópinn fóru þau
jafnan niður til Eybíar í heimsókn
þar sem alltaf var tekið vel á móti
þeim. Ég og fjölskylda mín minn-
umst nú allra þessara góðu stunda
sem við höfum átt saman, með
þakklæti í huga. Fjölskyldu og vin-
um Eybíar sendum við okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Áslaug Stefánsdóttir
og fjölskylda.
Eybjörg
Sigurðardóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
ÞORLEIFUR HALLBERTSSON
áður Suðureyri Súgandafirði,
Lautasmára 5,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 27. október, verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju föstudaginn 5. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Karitas eða
Ljósið.
Sigríður Kristjánsdóttir,
Kristján Þorleifsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Ingunn M. Þorleifsdóttir, Leó Pálsson,
Sigurbjörg Þorleifsdóttir, Sölvi Bragason,
Sigþór Þorleifsson, Aðalheiður Gylfadóttir,
Hrafnhildur Þorleifsdóttir, Davíð Þór Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir minn, sonur okkar, bróðir og
mágur,
JÓN SIGURGEIR SIGURÞÓRSSON
véltæknifræðingur,
til heimilis að,
Álftamýri 8,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans laugardaginn
30. október.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 9. nóvember
kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Fyrir okkar hönd og annarra vandamanna,
Sigurþór Jónsson,
Sigurþór Jónsson, Sigurborg V. Jónsdóttir,
Garðar Sigurþórsson,
Sigrún Sigurþórsdóttir, Reynir Guðmundsson,
Sigurþór Sigurþórsson.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRUNN HEKLA ÁRNADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn
1. nóvember.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn
12. nóvember kl. 13.00.
Geir Guðmundsson,
Margrét Geirsdóttir, Gestur Jónsson,
Árni Jón Geirsson, Sigríður Þ. Valtýsdóttir,
Guðrún Geirsdóttir, Jón Friðrik Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku maðurinn minn, sonur, stjúpfaðir, bróðir og
afi,
NIKULÁS ÞÓRÐARSON,
lést miðvikudaginn 27. október á líknardeild
Landspítalans. Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
föstudaginn 5. nóvember kl. 13.00.
Elísabet Berta Bjarnadóttir,
Halla Nikulásdóttir,
Svanborg Þórisdóttir,
Bjarni Þórisson,
Guðrún Þórðardóttir,
Elísabet Þórðardóttir,
Kjartan Þór Þórðarson,
Skúli Eggert Þórðarson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir
og afi,
BJÖRN ÓLAFSSON,
Hofgörðum 1,
Seltjarnarnesi,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans fimmtu-
daginn 28. október.
Útförin fer fram frá Seltjarnarneskirkju föstudaginn
5. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á knattspyrnudeild Víkings.
Jóhanna Guðnadóttir,
Guðrún Björnsdóttir,
Hilmar Björnsson, Elín Helga Sveinbjörnsdóttir,
Guðrún Salvör Björnsdóttir,
systur og barnabörn.