Morgunblaðið - 11.11.2010, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 2010
götuna. Ég hlakkaði svo til að fá hann
til þeirra, hann var rosalega góður í
hugarreikningi, afa fannst svo gaman
að nafna sínum, kom með allskonar
reikningsdæmi og hann gat oftast
svarað rétt og var þó ekki mikið eldri
en 7-8 ára gamall. Ég man að ég stóð
gjörsamlega á gati og fannst hann svo
stjarnfræðilega gáfaður. Kjartan var
alveg æðislegur strákur, hörkudug-
legur, sí brosandi, og sagði oftast
aldrei nei og var bara æðislegur í alla
staði. Hann reyndi að gera allt fyrir
alla og ef hann gat það ekki reyndi
hann að redda því. Það var heldur
ekki hægt að hugsa sér betri vin, því
hann var sko vinur vina sinna. Kjart-
an átti líka sínar fyndnu hliðar. Hann
var alltaf að flýta sér og það var algjör
brandari að fylgjast með honum þeg-
ar ég kom með honum heim til hans.
Hann var að gera allt í einu, finna
sokka, rista brauð, klæða sig í föt, þvo
sér um hárið og allt einhvern veginn í
einu, síðan var hann rokinn út, þegar
maður var kominn smá frá húsinu þá
fattar hann að hann gleymdi brauðinu
og snýr við og sækir brauðið. Þetta
lýsir Kjartani bara ansi vel.
Ég er svo þakklát fyrir að hann og
fjölskyldan hans fluttu til Grindavík-
ur þegar hann var að byrja í 7. bekk
og að hann kom í minn bekk og við
fengum að fermast saman og bralla
allan fjandann saman, því annars
hefði ég aldrei fengið svona margar
æðislegar minningar frá svo æðisleg-
um strák. Ég gæti skrifað heila bók
um þennan fallega, góða og hjarta-
hlýja strák sem var svo vinmargur.
Ég mun aldrei gleyma þér og ég vona
og vil trúa því að þér hafi verið ætlað
eitthvert risastórt og stórmerkilegt
verkefni annars staðar, því ekki vil ég
trúa að þú hafir verið tekinn frá okkur
fyrir ekki neitt.
En elsku frændi minn og góður vin-
ur, ég á eftir að sakna þín endalaust,
aldrei eftir að gleyma þér og þú munt
lifa í hjarta mínu. Við munum hittast
einhvertímann aftur, þá getum við
tekið upp þráðinn þar sem hann end-
aði.
Þín frænka,
Ingunn Halldórsdóttir.
Elsku hjartans Kjartan minn. Að
þú sért farinn frá okkur, svona snögg-
lega og svo ungur, er erfitt að átta sig
á og sætta sig við. Ég mun aldrei
skilja né sætta mig við það að þú varst
tekinn svona snemma frá okkur, við
munum hittast aftur þegar minn tími
kemur, þá átt þú eftir að passa uppá
litlu frænku þína eins og þú hefur allt-
af gert. Ég sakna þín svo sárt engill-
inn minn, þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu, elsku gullið mitt.
Ég er svo þakklát fyrir þær stundir
sem við höfum eytt saman í gegnum
ævina, þá er ég sérstaklega ánægð í
hjartanu mínu fyrir þær stundir sem
við eyddum saman í Noregi í sumar.
Við gerðum fullt af hlutum saman á
stuttum tíma, bara dýrmætar minn-
ingar. Hulda Karen, Jóhann Gabríel
og Sveinn Þór eru svo ung að þau
gera sér ekki alveg fullkomlega grein
fyrir þessu, að þú sért farinn frá okk-
ur fyrir fullt og allt. Ég ætla að sjá
fyrir því og vera dugleg að minnast á
þig svo þau muni aldrei gleyma þér og
þú munt lifa í hjörtum þeirra og minn-
ingu að eilífu. Þau sakna þín líka eins
og allir.
Þú varst yndislegur, fallegur,
hjálpsamur, barngóður, handlaginn,
skemmtilegur og fyndinn, ég gæti
endalaust haldið áfram, það var alltaf
gaman að vera í kringum þig. Maður
brosir í gegnum tárin þegar maður
hugsar um fyndnar og yndislegar
minningar frá þér, eitt af því dýrmæt-
asta sem ég á. Minningin um þig lifir
að eilífu, elsku hjartans Kjartan
minn, ég sakna þín og ég elska þig að
eilífu, yndislegastur.
Þín,
Auður Edda frænka.
Elsku hjartans Kjartan minn.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta og
mun ávallt gera það. Þú varst frábær
maður sem alltaf hjálpaðir öðrum,
varst alltaf jákvæður og passaðir
uppá litlu frænku. Er þakklát fyrir
allar þær góðu minningar sem við eig-
um saman. Þú lifir í hjarta mínu.
Elska þig, Kjartan minn.
Thelma Rut, frænka.
Ég man þegar ég kynntist Kjartani
fyrst, hann var að flytja inn dótið á
Ránargötuna í húsið við hliðina á mér
og ég sá hann út um gluggann. Ég fór
yfir til hans og endaði á því að eyða
öllu kvöldinu hjá honum, það varð
ekki aftur snúið frá því. Þetta var gott
merki um það hversu auðvelt það var
að kynnast honum.
Nei var ekki til í hans orðaforða.
Það var alveg sama hvað hann var
beðinn um og af hverjum, hann hjálp-
aði alltaf eða reyndi sitt besta til þess
að hjálpa. Gott dæmi er ómetanlega
aðstoðin sem hann veitti mér við að
koma hjólinu í stand svo við gætum
hjólað almennilega saman.
Áhugi hans á vélum var ótrúlegur,
alltaf með svarta putta. Eitt skipti
vorum við búnir að plana það að fara
hjóla daginn eftir en hjólið hans var
bilað. Hann var ákveðinn í að koma
því í gang sem leiddi til þess að hann
hafði fyrir því að rífa hjólið þrisvar
sinnum í sundur til að finna bilunina.
En bilunin fannst ekki, svo hann
ákvað að nota Google sem leiddi í ljós
að það var einn lítill nemi sem olli bil-
uninni, og hann hefði getað sparað sér
fyrirhöfnina ef hann hefði bara fattað
að gúgla strax, en samt fannst honum
þetta ekkert leiðinlegt.
Ég heimsótti Kjartan og Katrínu
til Noregs fyrir mánuði síðan, og er
þessi heimsókn mér mjög kær, við
skemmtum okkur konunglega saman
og var mikið hlegið og gamlir dagar
rifjaðir upp.
Hvíldu í friði, besti vinur minn, ég
mun þér aldrei gleyma.
Þinn vinur að eilífu,
Þórarinn (Tóti).
Elsku Kjartan, minn kæri vinur,
ég, Júlía systir þín og Kata unnusta
þín erum góðar vinkonur og í gegnum
þær var ég svo heppin að fá að kynn-
ast þér. Betri vin en þig var ekki hægt
að hugsa sér, þú varst alltaf boðinn og
búinn að gera allt fyrir alla. Við áttum
margar góðar stundir saman á Ís-
landi og eftir að við fluttum út til Nor-
ges urðu þær enn fleiri. Ég man svo
vel eftir þegar þú, Kata, Júlía, Pat-
rekur og ég vorum uppá velli að flytja
út með ótrúlegustu hluti í handfar-
angri, svo sem millistykki, eldhús-
áhöld og borðtölvu og við þurftum að
taka þetta allt upp úr töskunum og
það sem við gátum hlegið að þessu
veseni eftir á.
Ég get rifjað upp endalaust af góð-
um minningum með þér, til dæmis
þegar við vorum að leika okkur að
skauta á Oslófirðinum, þegar þú
skautaðir yfir svaka poll sem þú hélst
að væri sléttur klaki og rennblotnaðir
í lappirnar í 20 stiga frosti, og Júlía
náði þessu öllu á myndbandsupptöku.
Eða þegar þú dróst mig út að hjóla og
lést mig hjóla 20 km og ég gat varla
stigið í lappirnar þegar við komum
heim en þér fannst þetta ekkert mál.
Þú varst alltaf tilbúinn í allt og við
skemmtum okkur alltaf frábærlega
vel saman.
Haustvindur napur næðir,
og nístir mína kinn.
Ég kveð þig, kæri vinur,
kveðja í hinsta sinn.
Ég man brosið bjarta,
og blíðan svipinn þinn.
Það er sárt að sakna,
sorgmæddur hugurinn.
(Sæbjörg María Vilmundsdóttir.)
Hvíl í friði, elsku vinur. Ég sakna
þín.
Þín vinkona,
Brynja.
Í dag kveðjum við ástkæran vin
okkar, hann Kjartan. Mikið er þetta
óréttlátt, hjörtu okkar eru buguð og
sorgin svo mikil en svo margar minn-
ingar sem við eigum um þig tínast
fram þegar við tölum um þig og þá
sérstaklega við dóttur okkar, Mel-
korku Katrínu, þegar hún skoðar
myndirnar af ykkur saman í Noregs-
ferðinni sem við fórum í ágúst og
myndirnar sem Katrín hefur tekið af
ykkur gegnum árin.
Dýrmæt er sú ferð sem við mæðg-
ur fórum með pabba og Þóri til ykkar
í ágúst þar sem Melkorka var föst við
þig nær allan tímann enda varst þú
einstaklega barngóður og ljúfur
drengur.
Við bíðum enn eftir að vakna upp af
þessari martröð sem fylgdi símtalinu
þetta föstudagskvöld, lífið lék við ykk-
ur Katrínu og þið spennt yfir að kom-
ast loks aftur ein í íbúð, þú kominn
með draumavinnuna og allt lífið fram-
undan hjá ykkur.
Öllum sem kynntust þér gegnum
tíðina líkaði strax vel við þig og féllst
þú inn í hópinn hvar sem þú fórst. Það
eru ófáar minningar sem við eigum
um þig í hjörtum okkar og frá uppá-
tækjum þínum. Enda þurftir þú alltaf
að bralla eitthvað eða að hafa eitthvað
fyrir stafni, þú vildir öllum vel og
varst alltaf tilbúinn fyrir þá sem
þurftu á hjálp þinni að halda.
Við minnumst Kjartans sem góðs
drengs sem var léttur í lund og alltaf
var stutt í glensið hjá honum. Hann
var hvers manns hugljúfi og urðum
við þess aðnjótandi þegar við kynnt-
umst honum í gegnum Katrínu okkar
fyrir um 5 árum síðan og var augljóst
hvað þau elskuðu hvort annað heitt.
Sá tími sem við þekktum Kjartan
verður alltaf mjög kær í hjarta okkar.
Elsku Kjartan, guð geymi þig í
ljósinu. Okkur langar að kveðja ein-
stakan dreng með þessu einstaka
ljóði.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Það er erfitt að kveðja svona ungan
dreng eins og Kjartan í blóma lífsins
en við vitum að Guð tekur á móti hon-
um með hlýju og ástúð. Melkorka
okkar segir að þú sért fallegur og
góður engill. Elsku Katrín, Elín,
Bjössi, Svanbjörg, Sverrir, Júlía, Al-
exander og aðrir aðstandendur, við
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hilmir Freyr, Svanhildur
Jóna og Melkorka Katrín.
Góður drengur er fallinn frá. Þegar
Bessi hringdi í mig að morgni 30. októ-
ber sl. og sagði mér frá því að Kjartan
hefði látið lífið í skelfilegu slysi þá um
nóttina, setti mig hljóðan.
Ekki hafði ég þekkt Kjartan lengi,
kynntist honum raunar ekki fyrr en ég
fluttist til Noregs í vor. Kynni okkar
voru þannig að ég ætlaði að kaupa mér
bíl en lendi í vandræðum þar sem ég
var ekki kominn með norska kenni-
tölu. Seinna um daginn heyri ég í
Bessa vini mínum og segi honum þá
frá vandræðum mínum. Hringdu í
Kjartan, segir Bessi en ég var nú ekki
tilbúinn að fara að biðja ókunnan mann
að aðstoða mig í þessu máli. Eftir 10
mínútur hringir Kjartan og segir það
sé svo rólegt í vinnunni hjá honum, að
hann rúlli bara á mig. Bíllinn var
keyptur innan tveggja tíma, þökk sé
Kjartani. Þessi hjálpsemi lýsir honum
best.
Upp úr þessu kynntumst við fjöl-
skyldan Kjartani betur þegar hann og
Kata komu í heimsóknir á Buaveien til
Bessa og Guðrúnar. Alltaf var spennan
jafn mikil hjá öllum þegar hann var að
koma, þó mest hjá krökkunum enda
var hann einstaklega barngóður og
sungu þau Kjartan er að koma, Kjart-
an er að koma. Kjartan var einstaklega
góður maður og það finnast eflaust
jafngóðir menn en ekki betri, það full-
yrði ég. Kjartan er farinn en minning-
in um góðan dreng lifir.
Við sendum Kötu, Elínu, Bjössa og
allri fjölskyldunni hans Kjartans okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur á þessum
erfiðum tímum.
Guðmundur Árnason
og fjölskylda.
Lífshlaup okkar er sannarlega
óvíst og tekur stundum óvænta
stefnu. Það er þyngra en tárum taki
að minnast góðs starfsfélaga sem lést
af slysförum fyrir stuttu. Daglega
höldum við út í lífið og göngum til
verka okkar án þess að leiða hugann
að því að slys getur borið óvænt og
fyrirvaralaust að höndum. Alltaf eru
slysin sár en ekki hvað síst þegar
ungt fólk á í hlut.
Nú í haust, ekki alls fyrir löngu,
kom ungur efnilegur maður til okkar
hér í Noregi í leit að atvinnu. Hann
hélt út í heim í leit að vinnu og æv-
intýrum. Það er alltaf rúm fyrir góða
menn og ekki þurfti meira til en stutt
spjall og kaffibolla til að sjá að hér var
á ferð gæðadrengur sem yrði góður
liðsmaður í fyrirtækinu. Frá fyrsta
degi í starfi sýndi og sannaði Kjartan
með vinnu sinni og viðmóti, að fyr-
irtækið hafði fundið réttan mann til
þátttöku í starfi okkar og féll hann vel
inn í hóp starfsfélaga. Það lýsir áhuga
Kjartans vel að stundum var hann svo
niðursokkinn í vinnu að það þurfti að
benda honum á að vinnudegi væri lok-
ið og kominn tími til að halda heim.
Hann hafði allan metnað til þess að
standa sig vel.
Það kom að því að við starfsfélag-
arnir ákváðum að gera okkur daga-
mun í lok vinnuviku. Þannig gæfist
gott tækifæri til að kynnast betur,
treysta böndin og fara yfir viðfangs-
efni fyrirtækisins. Við nýttum tímann
vel, spjölluðum og skemmtum okkur
þetta kvöld. Ræddum um vinnuna,
Ameríkuferð þína og þú sagðir okkur
frá Kötu. „Þið verðið að hitta hana,
hún er svo frábær,“ sagðir þú um
hana sem þú hældir á hvert reipi og
barst auðsjáanlega mikið traust til og
elskaðir heitt.
Þú ákvaðst að fara tímanlega heim
því þú varst búinn að taka að þér
aukavinnu daginn eftir. Þú kvaddir
með bros á vör, þakkaðir fyrir kvöldið
og sagðir „sjáumst á mánudaginn“ og
þér var skutlað á lestarstöðina. Örlög-
in gripu hér inn í atburðarásina með
þeim hætti að við vinnufélagar þínir
munum seint ef nokkurn tímann
gleyma. Hvern hefði órað fyrir þeim
fréttum sem við fengum daginn eftir?
Megi minningin um góðan dreng
lifa, hún gerir það með okkur vinnu-
félögunum. Við vottum unnustu, for-
eldrum, systkinum, skyldmennum og
vinum okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd starfsmanna Arctic
Trucks,
Eiríkur T. Magnússon.
Kæri vinur. Það var mikið reiðars-
lag þegar við fréttum að þú værir dá-
inn. Þú varst einstakur drengur, svo
ljúfur og góður. Við gleymum því
aldrei þegar þú fluttir til Grindavíkur
en þá vorum við í sjöunda bekk. Það
var svo spennandi að fá nýjan skóla-
félaga og þú féllst strax inn í hópinn
okkar. Þú varst vinsæll og vinmargur
enda einstaklega traustur vinur. Það
var alltaf hægt að leita til þín því þú
vildir allt fyrir okkur gera. Bílaáhug-
inn fylgdi þér alla tíð og þegar við
keyrðum framhjá Ránargötunni
sáum við þig yfirleitt vera að brasa við
bílana fyrir utan húsið þitt.
Fyrir tæpu ári fluttir þú til Noregs
og varst kominn með draumavinnu
sem tengdist áhugamáli þínu. Það var
ekki að ástæðulausu að við kölluðum
þig Kjarra góða. Þú hafðir mikla út-
geislun sem náði til allra sem voru í
kringum þig. Brosið þitt lýsti langar
leiðir og það á eftir að fylgja öllum
sem þekktu þig. Við kveðjum þig með
söknuð í hjarta en trúum því að þér
hafi verið ætlað annað hlutverk á öðr-
um stað. Brosið þitt bjarta mun ylja
okkur um ókomin ár. Hvíl í friði.
Það hjarta er átti
ástir og vonir
bærist ei
blundar
og hinn eilífi Guð
ætlar að gæta þess
um aldir.
Og einhvern tíma
tygjumst við til ferðar
bindum skóþvengi
við skin fjarlægra ljósa.
Vitum að
lokinni vegferð
verða endurfundir góðir
(Guðjón Sveinsson)
Fjölskyldu hans og unnustu vott-
um við dýpstu samúð okkar og biðjum
góðan Guð að styrkja þau á þessum
erfiðu tímum.
Fyrir hönd árgangs 1987 í Grunn-
skóla Grindavíkur,
Valgerður Ágústsdóttir.
Kristrún mín.
Ég hef kviðið þess-
ari kveðjustund, von-
að að hún drægist á langinn með því
að heilsan þín batnaði. Það var dálít-
ið barnalegt og eigingjarnt vegna
þess að þú varst þegar búin að glíma
við hinn erfiða sjúkdóm, sykursýk-
ina, í svo langan tíma og af svo mikl-
um dugnaði, jákvæðni og æðruleysi
að til annála má færa. Allir sem
þekktu þig dáðust að því hvernig
þér tókst með heilbrigðu lífi, hollu
mataræði, glaðværð og andans reisn
að lifa góðu lífi, alltaf glæsileg hvar
sem þú fórst.
Leiðir okkar hafa legið saman í
Kristrún Bjarnadóttir
✝ Kristrún Bjarna-dóttir var fædd á
Neðri-Arnórsstöðum
á Barðaströnd 11.
apríl 1925. Hún lést á
Landspítalanum 4.
nóvember 2010.
Útför Kristrúnar
verður gerð frá Foss-
vogskirkju í dag, 11.
nóvember 2010, og
hefst athöfnin kl. 15.
ríflega fjóra áratugi,
eða allt frá því ég kom
með honum Andrési
þínum í heimsókn í
Bröttukinn 13 að vor-
lagi árið 1970. Þá var
lítil stelpa á leið í
heiminn, stelpa sem
seinna var skírð Edda
Kristrún og varð
augasteinninn þinn og
Sigvalda. Já, hún átti
sannarlega hauka í
horni þar sem þið vor-
uð, amman og afinn.
Ekkert var of gott
fyrir hana. Þannig hefur það verið
ætíð síðan og það er dýrmætt að
eiga þessar minningar. Þú varst svo
barngóð að til þess var tekið. Þú
gleymdir heldur ekki að víkja ýmsu
góðu að drengnum mínum, honum
Jóni Óskari þegar hann kom til sög-
unnar og Dagur Valgeir barnabarn-
ið mitt og langömmubarnið þitt á
margs að minnast af Skúlagötunni.
Hann mun sakna þess í framtíðinni
að geta ekki skroppið til ömmu
Kristrúnar, en hann mun eiga í fal-
legum sjóði minningar frá stundun-
um saman með þér og mömmu sinni,
svo og heimboðum með ættingjum
og vinum sem þú varst svo dugleg
að tengja saman.
Þú skilur mikinn andans arf eftir
þig, svo margt fyrir okkur sam-
ferðafólkið að vinna úr. Þú fylgdist
vel með þjóðlífinu og tókst á frábær-
lega líflegan og skemmtilegan hátt
þátt í umræðum um málefni líðandi
stundar. Stjórnmál voru þér sérlega
hugleikin. Það yrði enginn lýðræð-
isbrestur með þjóðinni okkar ef allir
væru jafn virkir í hugsun og þú.
Ég vil minnast þín í gleði því það
sæmir best. Minnist birtunnar þinn-
ar, lífsorkunnar og baráttuviljans.
Öll förum við héðan af jörðu þegar
okkar tími kemur, en þangað til ætt-
um við, í þínum anda, að taka þátt í
þessu jarðlífi svona dálítið kotrosk-
in, full af réttlætiskennd, dugleg,
ósérhlífin, láta okkur þykja vænt um
landið okkar, vera þjóðleg í hugsun,
bera höfuðið hátt, líta á andstreymi
sem verkefni til að vinna úr og leysa,
– sem hluta af vegferð okkar í heimi
hér. Vera eins og tréð sem aldrei
bognar, en brotnar að lokum, í byln-
um stóra seinast.
Þakka þér fyrir samveruna og
hvað þú varst góð fyrirmynd. Takk
fyrir mig og fólkið mitt.
Ragnheiður Þorgrímsdóttir.