Morgunblaðið - 09.12.2010, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 2010
✝ Úlla ÞormarGeirsdóttir Árdal
fæddist á Akureyri
27. febrúar 1930. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á Akureyri
1. desember 2010.
Foreldrar hennar
voru Geir Guttorms-
son Þormar, kennari
og tréskurð-
arlistamaður, f. 23.8.
1897 í Geitargerði í
Fljótsdal, d. 26.4.
1951, og eiginkona
hans Hanne Katrine
Hansen Þormar, húsmóðir, mat-
reiðslu- og handavinnukennari, f.
6.12. 1894 í Þórshöfn í Færeyjum,
d. 15.10. 1953. Bræður Úllu voru
Hans, f. 25.2. 1927, d. 14.8. 1997, og
Hreinn, f. 6.2. 1933, d. 2.4. 1979.
Úlla giftist 27.10. 1953 Hannesi
Guðbrandi Steinþórssyni Árdal,
bókbindara og bifreiðarstjóra, f.
28.11. 1926 á Akureyri, d. 6.2. 1972
á Akureyri. Þau voru gefin saman í
Laufási af föðurbróður Úllu, séra
Þorvarði G. Þormar. Foreldrar
Hannesar voru Steinþór Pálsson
Árdal, f. 16.7. 1896, d. 8.6. 1980, og
Hallfríður Hannesdóttir Árdal, f.
12.5. 1900, d. 3.2. 1946. Úlla og
þeirra: a) Stefán Páll, f. 2002, b)
Ólafur Páll, f. 2006. 5) Álfheiður, f.
19.6. 1966, gift Birni Ragnarssyni,
f. 3.4. 1966, d. 23.2. 2003, börn
þeirra: a) Úlfar Þór, f. 1993, b)
Freyja Björt, f. 1995, c) Arndís
Úlla, f. 1999.
Úlla ólst upp á Akureyri og lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skólanum á Akureyri 1948, var síð-
an einn vetur í Húsmæðraskól-
anum á Akureyri. Eftir það vann
hún m.a. á verksmiðjum Sambands-
ins og í prentsmiðju POB en þar
kynntist hún eiginmanni sínum.
Meðan börnin voru ung var hún
heimavinnandi, vann síðan ýmis
verslunar- og þjónustustörf, m.a. í
Stjörnu-Apóteki, Flugkaffi, Hótel
Varðborg og símanum á FSA. Úlla
rak gistiheimili á heimili sínu í
Lönguhlíð í mörg ár. Hún hafði
mikinn áhuga á tungumálum, tal-
aði dönsku frá barnsaldri, fór í öld-
ungadeild MA til að læra ensku og
frönsku. Lærði líka esperantó og
fór á fullorðinsaldri í enskuskóla í
Englandi. Úlla var listhneigð og
málaði mikið af myndum um ævina
og sótti fjölda myndlistarnám-
skeiða m.a. í Hollandi. Hún var ein
af stofnendum Myndlistaskólans á
Akureyri. Úlla var virk í fé-
lagsstarfi, var í skátahreyfingunni,
Kvenfélaginu Baldursbrá, og starf-
aði með Samhjálp kvenna í mörg
ár.
Útför Úllu fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag, 9. desember 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.30.
Hannes eignuðust
fimm börn, þau eru:
1) Kristín, f. 25.4.
1955, gift Friðriki
Jósepssyni, f. 30.7.
1949, dætur þeirra: a)
Oddný, f. 1987, b)
María, f. 1989. 2)
Geir, f. 8.2. 1957,
kvæntur Margréti
Bjarnadóttur, f. 22.9.
1959, börn þeirra: a)
Hannes, f. 1981, sam-
býliskona Patricia
Anna Þormar, f.
1987, b) Bjarni, f.
1984, sambýliskona Kristrún Erla
Sigurðardóttir, f. 1987, c) Úlla, f.
1987, d) Sigríður, f. 1990, kærasti
Sindri Geir Óskarsson, f. 1991, e)
Steinþór, f. 1995. 3) Tómas, f. 21.9.
1959, kvæntur Selmu Hjörvars-
dóttur, f. 7.7. 1962, börn þeirra: a)
Ragnar Páll, f. 1989, b) Kristinn
Björgvin, f. 1990, c) Hannes Geir, f.
1992, d) Marta Laufey, f. 1995. Son-
ur Tómasar og Þóru Sigríðar
Gísladóttur, f. 5.7. 1963, er Rúnar
Ingi, f. 1982, sambýliskona Val-
gerður Guðrún Valdimarsdóttir, f.
1988. 4) Páll Hallfreður, f. 12.5.
1961, sambýliskona Ólöf Kristín
Stefánsdóttir, f. 27.8. 1962, synir
Að loknum 44 árum þar sem
mamma mín hefur verið ómissandi
partur af tilverunni er mér efst í
huga þakklæti. Þakklæti fyrir hvað
hún hefur alltaf verið mér yndisleg.
Þakklæti fyrir hvað hún hefur alltaf
stutt mig. Þakklæti fyrir hvað hún
hefur alltaf trúað á mig. Þakklæti
fyrir að hún hefur alltaf virt mig.
Þakklæti fyrir hvað hún hefur alltaf
treyst mér. Þakklæti fyrir hvað hún
var mér góð fyrirmynd. Þakklæti
fyrir hvað hún og Bjössi voru góðir
vinir. Þakklæti fyrir hvað hún var
skemmtileg og góð amma fyrir börn-
in mín. Þakklæti fyrir allar samveru-
stundirnar.
Í mínum huga var mamma hvunn-
dagshetja, pabbi dó þegar þau voru
enn ung og hún var ein með okkur
fimm. Barátta. Barátta á þeim tím-
um sem einstæðar mæður áttu mjög
undir högg að sækja. Barátta þar
sem hún stóð keik og lét ekki deigan
síga. Ofboðslega hefur hún verið
sterk hún mamma. Mamma fór sínar
eigin leiðir. Bóhem. Glöð. Einhverju
sinni var hún að laga til í húsinu að
kvöldlagi, ég var sofnuð með bangs-
ann minn í fanginu. Afrakstur þessa
kvölds var ekki hreint hús, ónei, af-
rakstur þessa kvölds var yndislegt
málverk af mér og bangsanum mín-
um, sofandi saman. Nokkrum dög-
um síðar hékk þetta málverk á
myndlistarsýningu og ég man hvað
ég var stolt þegar ég spókaði mig um
á sýningunni og dáðist að myndinni
og vonaðist efir að allir sæju að þetta
var ég sem mamma hafði málað.
Mamma gerði það sem hugur
hennar stóð til. Hoppaði upp í bílinn
sinn og hentist af stað þangað sem
hana langaði. Stoppaði og málaði ef
henni sýndist svo og eftir hana liggja
ótal falleg málverk. Ég á yndislega
ljósmynd af henni þar sem hún situr
úti á túni á Barkarstöðum, krakk-
arnir eru valhoppandi í kringum
hana og hún er að mála mynd af
gamla húsinu. Þessi ljósmynd segir
svo margt. Hún ferðaðist líka víða
um heim hún mamma og ótal skiptin
sem hún dvaldi hjá okkur fjölskyld-
unni í lengri eða skemmri tíma í
Danmörku og í Þýskalandi.
Skemmtilegar heimsóknir og inni-
haldsrík samskipti. Evrópuferðin
góða um árið, þar sem við þrjú brun-
uðum eftir hraðbrautunum var topp-
urinn. Ferðin til Kanarí með
mömmu, Diddu og krökkunum var
annar toppur. Ógleymanlegt og
skemmtilegt.
Ég kveð mömmu mína í dag, en
minningin lifir áfram og yljar hjarta
mínu. Mikið á ég eftir að sakna
mömmu.
Þín dóttir,
Álfheiður Árdal.
Í dag er Úlla tengdamóðir mín
borin til grafar.
Úlla var ein af þessum hvunndags-
hetjum sem lítið fór fyrir en þegar
betur var að gáð þá átti hún alveg
einstakt lífshlaup.
Úlla mátti sjá á eftir foreldrum
sínum rétt rúmlega tvítug og manni
sínum tuttugu árum seinna. Annar
bróðir Úllu lést líka fyrir aldur fram
sjö árum seinna.
Lífið hefur örugglega ekki verið
svo auðvelt þegar hún stóð uppi ein,
rétt rúmlega fertug með 5 börn á
aldrinum 6-17 ára.
En hún örvænti ekki. Hún sagði
mér eitt sinn að henni hafi verið tjáð
í draumi að hún þyrfti ekki að hafa
áhyggjur. Þetta myndi alltaf redd-
ast, og svo varð. Til dæmis var það
eitthvert sinn sem komu upp óvænt
útgjöld og þá datt inn happdrætt-
isvinningur sem dugði til. Þetta kom
svona einhvern veginn af sjálfu sér
og hún ákvað að vera ekkert að hafa
of miklar áhyggjur. Það væri séð
fyrir þessu öllu. Það var alveg sama
hvað á gekk, hún tók því sem henni
var útdeilt og lifði lífinu lifandi.
Úlla var óútreiknanleg og gerði
hlutina á sinn hátt. Einn daginn
frétti maður að hún var á leið í
enskuskóla í Englandi og annan dag
að hún var að fara til Tyrklands eða í
forsetaferðina til Indlands. Hún var
ekkert að ræða þetta allt of mikið.
Hún bara framkvæmdi það og svo
fréttum við það eftir á.
Úlla var heimsborgari og var
óhrædd að tala við útlendinga, enda
hefur hún á vissan hátt upplifað sig
sjálf sem útlending þar sem móðir
hennar var færeysk. Úlla talaði
dönsku við móður sína frá bernsku
og hafði mikinn áhuga á að læra
tungumál. Ensku, frönsku og esper-
anto tók hún upp á að læra eftir
fimmtugt.
Úlla var listakona og liggja marg-
ar myndir eftir hana okkur til ynd-
isauka. Maður spyr sig stundum
hvert það hefði getað leitt hana ef
hún hefði haft möguleika á að sinna
listsköpun sinni af alvöru í stað þess
að sinna henni sem áhugamáli.
Að fá krabbamein einu sinni á ævi-
skeiði finnst manni nóg á flesta lagt.
Úlla barðist við þann fjanda í þrí-
gang og hafði betur. Það eitt og sér
sýnir hve sterk hún var og æðrulaus.
Það er oft sagt að almættið leggi
ekki meira á hvern og einn en svo að
hann ráði við það. Þvílíkur var styrk-
ur Úllu að þetta allt hefur ekki verið
nóg svo henni var útdeilt Parkinsons
að kljást við. Það var fyrst þá og eftir
missi tengdasonar fyrir aldur fram
að maður fann örla á uppgjöf. Er
nema von að einhver spyrji hvort
þetta sé nú sanngjarnt að leggja
þetta allt á eina manneskju.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
Úllu sem tengdamóður.
Það eru forréttindi að kynnast
konu eins og henni.
Selma Hjörvarsdóttir.
Það var fallegt vetrarveður á Ak-
ureyri síðustu ævidaga Úllu tengda-
móður minnar. Glaðatunglskin um
nætur og það stirndi á snævi þakta
jörð. Á daginn litaði vetrarsólin ský-
in svo unun var á að horfa. Einhvern
tímann hefði þessi litadýrð orðið til
þess að Úlla settist niður og málaði.
Málaralistin var hennar helsta
áhugamál. Hún hafði að vísu lítinn
tíma til að mála meðan börnin voru
ung en gerði því meira af því eftir að
þau uxu úr grasi. Úlla átti það til að
setjast upp í bílinn og keyra á ein-
hvern góðan áfangastað til að mála
eða jafnvel fljúga til útlanda og mála
þar.
Það eru liðin þrjátíu og fimm ár
síðan ég tengdist Úllu sem þá hafði
nýlega misst manninn sinn. Hún tók
vel á móti mér þegar ég kom með
Geir syni hennar í fyrsta sinn í Lög-
bergsgötuna. Síðan hafa samskipti
okkar ætíð verið góð, það eru ófáir
kaffibollarnir sem við höfum drukkið
saman og mikið hefur verið spjallað.
Úlla var góð amma og reyndist
börnunum mínum vel. Það var gott
að leita til hennar þegar þau voru
yngri og vantaði einhvern til að gæta
þeirra. Fyrir það og svo margt ann-
að verð ég ævinlega þakklát.
Úlla var lífsglöð og félagslynd
kona, hún var létt og kvik á fæti og
hugsaði mikið um að halda sér í góðu
formi með því að ganga og synda
reglulega. Þrátt fyrir að hafa í þrí-
gang greinst með krabbamein kunni
hún þá list að lifa lífinu lifandi.
Síðustu þrjú æviárin bjó Úlla á
dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri. Ég
vil nota þetta tækifæri og þakka
starfsfólki Grenihlíðar fyrir einstaka
umhyggju í hennar garð.
Hvíl í friði, Úlla, hafðu þökk fyrir
allt.
Margrét Bjarnadóttir.
Úlla amma kvaddi okkur 1. des-
ember síðastliðinn, áttræð að aldri.
Ömmu kynntist ég fyrst fyrir 26 ár-
um og tók hún mér strax sem alda-
gömlum vini. Okkar fyrstu samskipi
voru í eldhúsinu að Lönguhlíð 6, Ak-
ureyri, og lax á boðstólum. Þessi
stund er mér jafn minnisstæð og hún
hefði gerst í gær. Þarna kynntumst
við tengdó í fyrsta skipti, en við
þetta sama eldhúsborð átti ég eftir
að eyða mörgum stundum ævi minn-
ar, mér til mikillar gleði og ánægju.
Amma var alltaf svo ljúf og góð, allra
manna hugljúfi, réttlát, víðsýn og
vildi öllum vel. Að eðlisfari bjartsýn,
húmoristi góður. Á hennar heimili
ríkti gleði og kæti en ekkert vol og
víl. Næstu árin átti ég mikil og náin
samskipti við ömmu og leitaði bein-
línis eftir þeim. Hún hafði svo ein-
staklega góða nærveru og það var
svo mannbætandi að vera í návist
hennar. Hennar heimili stóð mér op-
ið frá fyrstu tíð. Amma var einkar
listræn, svo eftir var tekið, og málaði
fjölda mynda sem prýddu heimili
hennar og hennar nánustu og geisl-
uðu frá sér krafti og andlegri auð-
legð.
En ekki var líf Úllu ömmu bara
dans á rósum. Hún missti mann sinn
ung að aldri, þá fimm barna móðir og
háði um margra ára skeið harða bar-
áttu við erfiðan og óvæginn sjúk-
dóm. En amma lét engan bilbug á
sér finna, hélt sínu striki og sigraði.
Já, hún amma var afreksmanneskja
og einstaklega góð manneskja,
hvunndagshetja sem lét lítið yfir sér.
Sérstaklega eru mér minnisstæð
þau jól og áramót sem við Kristín og
síðar dæturnar, Oddný og María,
áttum með ömmu norður á Akur-
eyri. Það eru einhverjar ljúfustu og
nú, sárljúfustu stundir ævi minnar,
sem ylja um hjartarætur og munu
gera svo lengi sem lifir.
Mér er mikil eftirsjá í Úllu ömmu
og hennar skarð verður aldrei fyllt,
en ég á mínar góðu minningar frá
Lönguhlíðinni sem ég mun geyma
innra með mér.
Ömmu kveð ég með söknuði en þó
glaður í sinni að vita af henni í efra.
Ljúfar stundir við áttum saman
samferðamennirnir ég og amma.
Gleði var hjá henni og gaman
í guðsríki nú er að djamma.
(F.J.)
Takk fyrir allt og allt og megi
minning þín lifa.
Friðrik Jósepsson.
Elsku amma Úlla, þegar mamma
hringdi að norðan þann 1. des. sl. og
sagði að þú værir búin að kveðja,
þótt ég væri búin að vita að ég ætti
von á þessum fréttum í viku, þá er
þetta svo erfitt. Nú sit ég og skrifa
niður fallegu minningarnar sem ég á
um þig, sem eru svo margar.
Þú varst með gistiheimili á þínu
heimili að Lönguhlíð 6 á Akureyri.
Alltaf þegar við komum í heimsókn,
hittum við nýtt og nýtt fólk héðan og
þaðan. Mér þótti gaman að sjá hvað
þú naust þín með Gistiheimili Úllu.
Einnig man ég þau mörgu skipti
þegar ég og þú sátum út í bílskúr að
mála og teikna myndir, en þú varst
svo góð myndlistarkona, og lærði ég
mikið af þér. Þú varst alltaf tilbúin
að leiðbeina mér um teikningar,
enda var þetta sameiginlegt áhuga-
mál okkar.
Fyrir þremur árum fluttist þú á
elli- og hjúkrunarheimilið Hlíð á Ak-
ureyri. Við fjölskyldan komum oft
frá Reykjavík í heimsókn til ömmu á
Hlíð. Þótt þú værir orðin langt leidd
af þínum sjúkdómi, þá fór lífsgleðin
og stríðnin ekkert. Þér fannst alltaf
svo gaman að fá okkur í heimsókn og
varst svo kát og glöð, svo var stríðn-
isglottið aldrei langt undan.
Í byrjun þessa árs, hinn 27. febr-
úar, áttir þú 80 ára afmæli. Haldin
var veisla þér til heiðurs og öll börn-
in þín, tengdabörn og barnabörn
komu til þín og þér þótti svo gaman.
Nú veit ég að Hannes afi tekur vel á
móti þér. Takk fyrir allar okkar góðu
samverustundir, elsku amma Úlla.
Minning um æðislega ömmu lifir í
hjarta mínu. Hvíldu í friði.
Þín ömmustelpa,
Oddný Friðriksdóttir Árdal.
Amma Úlla kvaddi 1. desember
síðastliðinn. Mikið finnst mér erfitt
að hugsa til þess að næst þegar ég
fer til Akureyrar er engin amma
uppi á Hlíð til að heimsækja. Þú sem
varst alltaf sterk, stríðin og góð
amma en ert nú búin að kveðja þenn-
an heim og farin til Hannesar afa.
Ég á svo margar minningar um
þig en mér er eitt svo minnisstætt.
Þegar þú áttir heima í Lönguhlíð 6,
Gistiheimili Úllu og vissir af mér,
Oddnýju og foreldrum mínum vera
að koma norður þá fórstu alltaf út á
tröppur og tókst á móti okkur. Það
beið alltaf eitthvað gott í ofninum
sem þú hafðir eldað handa okkur.
Þegar ég var lítil og borðaði hjá þér
sat ég alltaf í græna barnastólnum
sem mér finnst nú í raun vera antik-
stóll í dag. Þú varst alltaf svo glöð og
ánægð þegar við heimsóttum þig á
Hlíð. Þér fannst svo gott að fara á
rúntinn með okkur hringinn í kring-
um Eyjafjörðinn.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn, faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ég get ekki talið allar þessar góðu
minningar hér en ég á þær í hjarta
mínu og geymi þær vel.
Elsku amma Úlla hvíldu í friði.
Hannes afi tekur vel á móti þér og ég
veit að þú munt vaka yfir mér þegar
ég á erfitt.
Þín ömmustelpa,
María Friðriksdóttir Árdal.
Sólskinið glampaði á sléttan poll-
inn á Akureyri, það var rólegt síð-
degi. Skyndilega var þögnin rofin,
bíll staðnæmdist á planinu við
Lönguhlið 6. Út ruku fjórir krak-
kagríslingar og hlupu upp tröppurn-
ar til að dingla bjöllunni. Á eftir þeim
fylgdu foreldrarnir með yngsta kríl-
ið í burðarstólnum og það var eins og
Úlla Þormar
Geirsdóttir Árdal
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINN SÆMUNDSSON,
Hjúkrunarheimilinu Eir,
áður til heimilis að,
Lyngholti 15,
Reykjanesbæ,
lést laugardaginn 4. desember.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn
13. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Júlíana Sveinsdóttir,
Vilhjálmur Sveinsson, Hulda Fríða Berndsen,
Sveinn Daði Einarsson, Þórhildur Önnudóttir,
Berglind Anna Einarsdóttir,
Ísak Vilhjálmsson,
Lilja Torfadóttir.