Morgunblaðið - 09.12.2010, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 2010
Góður vinur er
genginn. Menn safna
ýmsu um ævina og
kosta oft miklum fjármunum til. En
dýrmætasta söfnunin er ekki kostn-
aðarsöm. Það er söfnun minning-
anna og hún felst í því að vera til,
lifa lífinu í samfélagi við fólk, helst
gott fólk.
Og það er við fráfall góðra vina
sem minningarnar birtast manni og
raðast upp.
Nú þegar ég kveð vin minn Kol-
bein Inga Kristinsson, sem ég hefi
þekkt og átt nána samleið með í
rúm 60 ár, birtast mér einungis
góðar minningar. Það er dýrmætt,
sem aldrei er hægt að fullþakka, að
hafa fengið að eiga samleið með
manni sem skilur eftir sig svo góðar
minningar sem ég á af samleið
minni með Kolbeini á lífsgöngu
minni. Hann var heilsteyptur mað-
ur, sem var hægt að treysta.
Mér eru mjög minnisstæð fyrstu
kynni mín af Kolbeini. Ég var 17
ára, sveitadrengur, nýfluttur til
Selfoss með foreldrum mínum.
Bróðir minn og vinur okkar hafði
manað mig til að hlaupa um 10 km
vegalengd á tilteknum tíma, og mér
tókst það. Kolbeinn hafði spurnir af
þessu og tók mig tali og hvatti mig
til íþróttaiðkana.
Á þessum árum var Kolbeinn
þekktur fyrir það, að þegar Selfoss-
bændur lögðu net fyrir laxinn í Ölf-
usá, þá lagði Kolbeinn net fyrir alla
þá, sem hugsanlega höfðu einhvern
neista í sér til einhverra íþróttaiðk-
ana.
Kolbeinn var mikill afreksmaður
í íþróttum á þessum tíma. Hann var
í landsliði Íslands í frjálsum íþrótt-
um, og þótti manni mikið til þessa
frækna íþróttamanns koma. Hann
var driffjöðrin í starfi Ungmenna-
félags Selfoss á þessum árum og
hafði með afrekum sínum mikil
áhrif á unga fólkið á Selfossi að
stunda íþróttir. Hann var sívakandi
að hvetja menn til dáða á þessu
sviði. Óhætt er að fullyrða, að með
þessu vann Kolbeinn ómetanlegt
ræktunarstarf meðal æskunnar,
sem ekki verður metið til fjár, en
minnast skal með þakklæti.
Síðar lágu leiðir okkar beggja til
Reykjavíkur þar sem ég og kona
mín áttum mikil samskipti við Kol-
bein og elskulega konu hans, Þor-
björgu Sigurðardóttur. Segja má að
fljótlega hafi skapast vinátta sem
haldist hefur æ síðan við þessi
elskulegu hjón. Við höfum notið
þess að eiga sameiginlegar stundir
með þeim, einnig eftir að þau fluttu
aftur til Selfoss.
Ekki er svigrúm að tíunda allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
með þessum góðu hjónum. Ég vil þó
geta sérstaklega komu þeirra til
okkar hjónanna fyrir rúmum tveim
árum í sumarhús sem við höfðum
komið okkur upp. Þá færðu þau
okkur reynitré sem blasir nú við öll-
um sem í bústaðinn koma. Þau gáfu
okkur einnig listaverk, fallegt mál-
verk eftir Þorbjörgu, sem prýðir
bústaðinn okkar. Stundin sem við
áttum saman í bústaðnum er okkur
mjög dýrmæt og í hvert skipti sem
við komum í bústaðinn minna reyni-
tréð og málverkið okkur á trausta
og dýrmæta vináttu góðra hjóna,
sem við fengum að njóta á lífsgöngu
okkar.
Kona hans, Þorbjörg Sigurðar-
dóttir, sem lifir mann sinn, var hon-
um samhentur lífsförunautur,
glæsileg kona og myndarleg hús-
móðir svo af ber.
Kolbeinn Ingi
Kristinsson
✝ Kolbeinn IngiKristinsson fædd-
ist í Tungu í Gaul-
verjabæjarhreppi
hinn 1. júlí 1926.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurlands
30. nóvember 2010.
Útför Kolbeins fór
fram frá Selfoss-
kirkju 7. desember
2010.
Við Hanna og okk-
ar fjölskylda sendum
Þorbjörgu og hennar
fjölskyldu allri ein-
lægar samúðarkveðj-
ur.
Magnús L.
Sveinsson.
Kolbeinn kom inn í
líf okkar ásamt Þor-
björgu konu sinni
þegar systir okkar
Edda giftist Sigurði
K. Kolbeinssyni. Með
fjölskyldunum tókust vináttubönd
sem aldrei hefur borið
skugga á. Þau heiðurshjón hafa
sýnt okkur eindæma væntumþykju
og elskulegheit frá
fyrstu kynnum. Nú er Kolli horf-
inn sjónum okkar. Tryggur og góð-
ur samferðamaður, höndin
hlý og traust, blik í augum, svip-
urinn hreinn og bjartur. Orðin heið-
ríkja og prúðmennska koma
upp í hugann. Við sóttumst eftir
að vera í návist hans. Lífið langt og
gjöfult, heilsan góð þar
til undir það síðasta. Hvað getum
við beðið um meira? Samt erum við
kröfuhörð og hefðum viljað njóta
nærveru hans miklu lengur.
Yndið hans hún Obba. Gæðakona,
gjóðhjörtuð, gjafmild og skemmti-
leg. Það er erfitt og sárt að sjá
á eftir eiginmanni sínum til 60
ára. Þeirra samband var einstakt,
umvafið, kærleik og virðingu fyrir
hvort öðru. Nöfnin Obba og Kolli
eru okkur svo töm. Við getum ekki
skilið þau að, kunnum ekki
að segja annað nafnið og sleppa
hinu. Þau verða alltaf eitt í hugum
okkar. Kannski fáum við leyfi
Obbu til að kalla hana stundum
Ollu.
Eitt er það sem við lærðum hjá
þeim hjónum og fékk nýja merk-
ingu. Það var að skála, þetta kunnu
þau vel og kenndu okkur rétta
„ritualið“ á hátíðisdögum. Alltaf að
horfast í augu við alla sem sátu
við borðið. Þau dönsuðu líka af
innlifun, Kolli með gamla góða
skiptisporið og Obba alltaf
eins og nýástfangin þegar herr-
ann sveiflaði henni um gólfið.
Siggi, okkar kæri tengdasonur og
mágur, hefur nú misst yndislegan
föður og vin. Einkasonurinn, það
mæðir mikið á þegar ekki eru
önnur systkini til staðar. Hann hef-
ur setið við sjúkrabeð föður
síns í tvær vikur ásamt Obbu.
Tekist í hendur, þeir vissu báðir að
kveðjustundin var ei langt undan.
Edda og stelpurnar umvöfðu
Kolla sinn og hann fékk styrk og
hlýju frá sínum nánustu alla leið.
Við kvöddum Kolbein á sólríkum
frostköldum degi á Suðurlandi með-
an hann var enn til staðar.
Það var mikilvægt, fallegt og
tregablandið.
Við þökkum allar góðar stundir í
Tanganum við Ölfusá. Þar hefur
miðsumarsdraumurinn birst okkur
í grasinu græna, blómunum bleiku
við ána hvítu og bláu. Sagan öll frá í
gamla daga, hlegið á meðan við inn-
byrðum fegurðina. Þar hafa hjörtu
okkur slegið af sannri gleði yfir til-
verunni ásamt fjölskyldunni og
okkar kæra vini, Kolbeini Inga
Kristinssyni.
Vertu sæll fallni félagi, við skál-
um við gott tækifæri og munum þá
eftir að horfast í augu.
Karí Karólína, Birna og Erling-
ur, Ellisif og Hafliði, Sunna og
Davíð og aðrir afa Kolla aðdá-
endur.
Í dag er kvaddur hinstu kveðju
einlægur vinur minn allt frá
bernsku og æskuárum, Kolbeinn
Ingi Kristinsson á Selfossi. Hann
fæddist á bænum Tungu í Gaul-
verjabæjarhreppi en þar höfðu sett
bú sitt foreldrar hans, Sigríður
Halldórsdóttir frá Kárastöðum í
Þingvallasveit og Kristinn Ög-
mundsson frá Hjálmholti í Flóa.
Framtíð hins unga sveins virtist
brosa við í faðmi ungra og ódeigra
foreldra sinna. Svo reið höggið
mikla yfir, faðirinn andaðist. Unga
móðirin fluttist með litla drenginn
sinn til annarra staðhátta þar sem
hún með æðruleysi og dugnaði sá
þeim mæðginum farborða.
Svo liðu árin með sínum marg-
breytileik. Vinátta var góð milli for-
eldra minna og Sigríðar móður Kol-
beins. Kom þar, að Kolbeinn kom til
sumardvalar að Seljatungu. Er ekki
af því að segja nákvæmlega nema
hvað hinn ungi sveinn kom vel fyrir
í sveitinni sem án efa varð til þess
að sumrum fjölgaði sem hann
dvaldist hjá okkur. Ekkert verkefni
var honum fengið sem hann ekki
stóðst og skilaði með sóma.
Kolbeinn var vandaður maður í
hvívetna, viljasterkur, gætinn og
hreinskilinn. Frjálsar íþróttir voru
honum um langt skeið hugðarefni
sem hann rækti af ákefð og sam-
viskusemi. Undirstaðan var góð og
sigrarnir margir. Má heita að hins
sama gætti í hverju því viðfangsefni
sem hann tók að sér í hinu hvers-
dagslega lífi.
Hann var hamingjumaður í heim-
ilislífi og gekk ungur að kvænast
æskuástinni sinni, Þorbjörgu Sig-
urðardóttur sem af snilli sinni rækti
stöðu eiginkonunnar. Fjölskylda
mín vottar Þorbjörgu, Sigurði syni
þeirra hjóna og fjölskyldu, einlæga
samúð sína.
Gunnar Sigurðsson
frá Seljatungu.
Í dag verður hann jarðsunginn
frá Selfosskirkju, Árborg, eftir al-
varleg veikindi. Kolbeinn var góður
vinur og félagi og er hans nú mjög
saknað. Hann var gætinn og hóg-
vær en hafði samt sínar fastmótuðu
skoðanir ef því var að skipta.
Leið hans lá til verslunarstarfa
og hófust þau hjá Kaupfélagi Ár-
nesinga á Selfossi og var hann þar
um tíma. Á þessum árum var form
dagvöruverslana að breytast úr því
að afgreiða vörur yfir búðardiskinn
– til þess sem er allsráðandi í dag,
þar sem viðskiptavinurinn tekur
sjálfur saman þær vörur sem hann
vill kaupa. Kolbeinn fór til frænda
vorra handan Atlantsála og kynnti
sér kjörbúðarekstur, sem þar þótti
gefast vel. Heim kominn var hann
falaður til þess að stýra Egilskjöri
sem þá var verið að opna á horni
Laugavegar og Snorrabrautar og
gerði það með myndarbrag svo sem
vænta mátti.
Þá var hann m.a. fenginn til ráð-
gjafar um fyrirkomulag og rekstur
verslunarinnar Kjöt og fiskur í
Seljahverfi, sem verið var að opna
um þær mundir, var hann þar til
halds og trausts um skeið.
Seinna opnaði hann svo sína eigin
kjörbúð, Kostakaup í Skipholti, og
rak af meðfæddri snyrtimennsku
og dugnaði í mörg ár.
Þá gerðist hann meðlimur í
Kaupmannasamtökum Íslands og
þar var vel tekið eftir þessum til-
lögugóða félaga.
Í tilefni af 60 ára afmæli hans árið
1986 var hann sæmdur gullheiðurs-
merki Kaupmannasamtakanna fyr-
ir vel unnin störf.
Ljóst er að margir vildu njóta
starfa hans, því nú kom að því að
hann var fenginn til að sjá um
rekstur verslunar og iðnaðar hjá
Höfn á Selfossi, en eins og margir
muna var sú verslun beint á móti
Ölfusárbrú þegar komið var frá
Reykjavík. Má því segja að hann
hafi setið um þjóðbraut þvera.
Kolbeinn var félagi í Frímúrara-
hreyfingunni og var þar vel metinn
sem annars staðar. Hann var einnig
m.a. félagi í Kaupmannaklúbbnum
sem er félagsskapur eldri fv. kaup-
manna, þar sem menn hittast einu
sinni í mánuði með rjúkandi kaffi-
bolla og rifja upp gamlar og góðar
minningar sem og að kryfja dæg-
urmálin. Við félagarnir minnumst
hans með virðingu og eftirsjá.
Við biðjum hæstan höfuðsmið að
blessa hann og styrkja og fyrir
hönd Kaupmannaklúbbsins sendi
ég fjölskyldu hans innilegar sam-
úðarkveðjur.
Hreinn Sumarliðason.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, vinur, afi og
langafi,
TRYGGVI SIGURÐSSON,
Hlaðhömrum 2,
270 Mosfellsbæ,
lést laugardaginn 20. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hlaðhömrum og
Eir.
Sigurbjörg Tryggvadóttir, Konráð Skúlason,
Steinþór Tryggvason, Sigurlaug Stefánsdóttir,
Sesselja Hrönn Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
LAUFEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Barðavogi 14,
andaðist á dvalarheimilinu Grund aðfaranótt
mánudagsins 6. desember.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 14. desember kl. 13.00.
Ólafur H. Þorbjörnsson,
Guðmundur Hall Ólafsson, Hrafnhildur Þ. Ingvadóttir,
Arndís Ólafsdóttir, Ciambra Robert Ciambra,
Gunnhildur Ólafsdóttir, Yngvi Ólafsson,
Benedikt Ólafsson, Sólveig Sveinsdóttir,
Hilmar Ólafsson, Lilja Guðmundsdóttir,
Ólafur Ólafsson, Linda Ingadóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
ástkærs sonar okkar, bróður, mágs og frænda,
ARNAR EGILS PÁLSSONAR
lögfræðings.
Sérstakar þakkir viljum við færa séra Rögnu
Karítas Pétursdóttur, fyrir ómetanlega hlýju og
kærleik.
Páll H. Kristjánsson, Rósa Helgadóttir,
Bjarnveig Pálsdóttir, Hallur Ágústsson,
Unnur Lea Pálsdóttir, Pétur H. Pétursson,
Viktor Stefán Pálsson, Margrét Björk Ólafsdóttir,
Íris Björk Pálsdóttir, Bjarni Arnaldsson,
Páll Ágúst, Sigríður Herdís, Andri Berg, Sara Rós,
Rósa Björk, Anton Breki, Brynhildur Sif,
Glódís Ólöf og Róbert Dagur.
✝
Móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
SIGRÍÐUR HÓLM SAMÚELSDÓTTIR,
sem andaðist fimmtudaginn 2. desember, verður
jarðsungin frá Húsavíkurkirkju laugardaginn
11. desember kl. 14.00.
Sara Hólm, Jón Árni Gunnlaugsson,
Jón Árni Jónsson, Dögg Kristjánsdóttir,
Heiðdís Jónsdóttir, Gunnar Sæþórsson,
Ingibjörg Jónsdóttir, Ingimundur Kristinsson,
Sara Jóhanna Jónsdóttir, Kristján Snorri Ingólfsson,
Júlíana Ingimundardóttir,
Jón Ingvi Ingimundarson,
Emilía Ísis Kristjánsdóttir.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
THEÓDÓR EÐVARÐ MAGNÚSSON,
Asparfelli 2,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landakoti, fimmtudaginn
2. desember.
Útför fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
10. desember kl. 14.00.
Magnús Eðvarð Theódórsson,
Katrín Jóna Theódórsdóttir,
Hrönn Theódórsdóttir, Matthías Harðarson,
Guðjón Theódórsson, Ellen Ólafsdóttir,
Steindór Rafn Theódórsson, Brynja Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.