Morgunblaðið - 24.12.2010, Page 12

12 24. desember 2010
Mánudagur
Guðmundur Andri
Thorsson Ákaflega er
nú Rolling Stones
þreytandi hljómsveit.
Þriðjudagur
Soffía Auður Birgis-
dóttir Kynngimagn-
aður dagur (segja
þeir sem til þekkja):
rautt tungl og sum-
arsólstöður; ljósið sigrar myrkrið.
Sigurður Svavars-
son veltir vöngum: Ef
kæst skata væri það
ljúffenga lostæti
sem menn keppast
við að lýsa yfir þessa dagana –
myndu menn þá láta sér nægja að
narta í krásirnar einu sinni á ári?
Miðvikudagur
Hildur Lofts á bara
eftir að taka til, þrífa,
kaupa nokkrar jóla-
gjafir, pakka inn,
skrifa jólakortin,
baka, skreyta piparkökuhús,
kaupa í matinn, skreyta húsið,
skipta um á rúmum, finna spari-
sokkabuxur á stelpurnar og skipta
um rimlagluggatjöld, fara í klipp-
ingu og lita á sér augabrúnirnar –
og svo mega jólin bara koma!
Fésbók
vikunnar flett
N
ei, alls ekki! Sumir eru haldnir
þeirri meinvillu að það sé í
lagi að opna jólakortin áður en
kemur að aðfangadegi og bera
fyrir sig alls konar afsakanir: „Það er
hluti af aðventunni að lesa jólakveðjurnar
áður en kemur að aðalhátíðinni“, „það er
svo skemmtilegt að skreyta heimilið með
jólakveðjum“ o.s.frv. Raunverulegar
ástæður þessa meinlega hátternis eru þó
aðeins tvær og er hvorug gild eða í anda
jólanna.
Önnur er sú að baktryggja sig fyrir því
að gleyma að senda jólakort á einhvern
sem sendir þér kveðju. Smekklegar upp-
stillingar á opnum jólakortum í aðdrag-
anda jólanna eru sem sagt lítt dulinn
tossalisti.
Hin er sú að menn hreinlega ráða ekki
við forvitnina. Og af því að þeir eru
orðnir fullorðnir geta þeir með fullorð-
inslegum klækjabrögðum og útúrsnún-
ingum snúið á jólahefð eftirvænting-
arinnar. (Þetta sama fólk vill helst vita
hvað það fær í jólagjöf í byrjun desem-
ber, þótt það haldi eflaust öðru fram.)
Þetta er sem sagt birtingarmynd und-
anlátssemi og á eflaust rætur í erfið-
leikum barnæsku viðkomandi við að ráða
við spennuna samfara öllum jólapökk-
unum sem ekki má handfjatla eða opna
fyrr en á aðfangadag. Eftir mat og upp-
vask.
Það á hins vegar að opna jólakortin á
aðfangadag, eftir að búið er að opna
pakkana, í værðarlegum ljóma jólaljós-
anna. Kveðjur vina og ættingja eru hinn
fullkomni lokapunktur þessarar dýrðlegu
fjölskyldustemningar, þegar við lítum
upp úr pakkaflóðinu og leyfum kærleiks-
ríkum hugsunum að leita út fyrir stofuna
til allra þeirra sem eru ekki hjá okkur en
eru samt órjúfanlegur hluti stórfjölskyld-
unnar: Fólksins sem okkur þykir vænt
um.
Og fólkið sem okkur þykir vænt um
móðgast ekki þótt við gleymum að senda
því jólakort.
MÓTI
Stefán B.
Árnason
vefstjóri
J
á, auðvitað má opna
jólakortin fyrir jól.
Maður „á“ að opna
kortin fyrir jól. Það geri
ég alls ekki í þeim tilgangi að
forvitnast um það hver man
eftir mér og hverjum ég á eftir
að senda – ég sendi sjálf ekki
jólakort nema ca. fimmta
hvert ár – heldur til þess að
hafa alla þá sem mundu eftir
mér MEÐ MÉR í jólaundirbún-
ingnum. Þetta er fólkið sem er
hjá mér meðan ég dusta rykið
af jólatréskúlunum, set Þor-
láksmessuhangikjötið í pottinn
og strauja jóladúkinn. Það er
algjörlega ástæðulaust að bíða
með að draga það upp úr um-
slögunum þar til jólin koma –
í mínum huga eru jólin nefn-
inlega líka í undirbúningnum
sjálfum og öllu havaríinu sem
honum fylgir. Ég hef reyndar
þann sið að hengja öll jólakort
upp í jólafesti um leið og þau
berast. Sum eru með lands-
lagsmyndum og aðrar með
jötu, en sum kortanna prýða
myndir af börnum – og jafn-
vel fullorðnum í fjölskyld-
unni. Ég vil ekki bíða til jóla
með að opna þessi skemmti-
legu kort – mig langar að sjá
hvernig krílin hafa dafnað;
hvort fermingarbörnin eru
komin yfir hjákátlega feimn-
issvipinn og hvort frænkan
sem sendir á hverju ári nýtt
myndaþema af fjölskyldunni
tekur upp á því að mynda
fjölskyldu sína sem Álftagerð-
isbræður þetta árið – og svo
brosi ég jafn blítt framan í
þetta fólk sem er mér svo
kært og það brosir til mín.
MEÐ
Bergþóra
Jónsdóttir
blaðamaður
Má opna jóla-
kortin fyrir jól?
’
Það er al-
gjörlega
ástæðulaust
að bíða með að
draga það upp úr
umslögunum þar
til jólin koma ’
Þetta sama fólk vill
helst vita hvað það fær
í jólagjöf í byrjun des-
ember, þótt það haldi eflaust
öðru fram