Morgunblaðið - 02.04.2011, Qupperneq 22

22 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2011
Gísli Baldur Gíslason
gislibaldur@mbl.is
Tíu manna hópur fjallgöngumanna
kleif Tindaborg í Öræfajökli um síð-
ustu helgi – nokkuð sem fáir hafa
gert á undan þeim. Tindaborg nær
rétt um 1740 metra hæð og er með
torkleifustu tindum landsins, ef ekki
sá torkleifasti.
Guðmundur Freyr Jónsson, einn
þeirra sem fóru á tindinn, kveðst
hafa beðið lengi eftir tækifæri til að
klífa Tindaborgina. Hann hafi því
ekki hikað þegar Þorvaldur Víðir
Þórisson, sem kleif tindinn fyrir
nokkrum árum þegar hann gekk á
hundrað hæstu tinda landsins, bað
hann og Óðin Árnason að koma með
sér í ferðina. Guðmundur og Óðinn
eru í hópnum Fjallateyminu. Hinir
eru allir vanir fjallgöngumenn en
skorti reynslu í ísklifri, sem Guð-
mundur, Óðinn og auðvitað Þorvald-
ur stunda reglulega.
Ferðin tók heilar tuttugu og fjórar
klukkustundir. Lagt var af stað frá
Virkisjökli og gengið uns komið var
að norðurhlið Tindaborgarinnar.
Þar hófst erfiðasti kaflinn: að klífa
sjálfan tindinn.
„Við vorum sjö tíma að klifra upp
á Tindaborgina sjálfa. Það var rosa-
lega langur tími. Bara fyrstu þrír
tímarnir fóru í að leggja línurnar, til
að gera þetta öruggt,“ segir Guð-
mundur. Fáir komust að í einu, enda
ekki mikið pláss á toppnum. „Tind-
urinn er svipað stór og góð seta á
skrifborðsstól. Það passar ágætlega
að setjast á hnén ofan á hann og
horfa í kringum sig.“
Byggðu stærðarinnar snjóhús
„Það voru auðvitað bara tveir eða
þrír í því að leggja línurnar og á
meðan voru menn að frjósa úr kulda.
Það var skafrenningur og kuldi,
enda vorum við hátt uppi. Þá fundum
við okkur það til dundurs að byggja
snjóhús,“ segir Guðmundur. Húsið
notaði hópurinn til að hvílast og elda
matinn sem var hafður meðferðis.
Hópurinn lagði af stað klukkan
þrjú um nótt, eftir aðeins tveggja
klukkustunda svefn.
„Það er svolítið magnað að þegar
maður hefur gengið svona lengi, þá
kemst maður yfir einhver þreytu-
mörk. Það er líkt og þú sleppir heilli
nótt og allt rennur saman í einn
dag.“
Guðmundur telur að þeir séu inn-
an við fimmtíu sem hafa klifið Tinda-
borgina síðan það var gert fyrst í
kringum árið 1980. Hann segir að-
eins helstu fjallagarpa landsins hafa
lagt í tindinn hingað til. Guðmundur
segir að hann hafi aðeins farið áhug-
ans vegna.
„Þetta er eitthvað í manni, einhver
ævintýraþrá. Maður getur ekki alltaf
verið í þessu verndaða umhverfi hér
í Reykjavík.“
Löng ferð Við héldum að við yrðum ekki alveg svona lengi. Við gerðum ráð fyrir því að vera kannski þrjá tíma upp á tindinn en þeir urðu sjö. Við vissum þó að þetta yrði hátt í tuttugu tíma ferð.
„Var búinn að horfa á
þennan tind heillengi“
 Hópur fjallgöngumanna gekk á einn erfiðasta tind Íslands
Ljósmynd /Óðinn Jónsson
Á tindinum Þarna sést glitta í fót Óðins. Í brekkunni bíða menn í stansi eftir
að röðin komi að þeim og svörtu dílarnir neðst á myndinni eru menn að bíða
við snjóhúsið, hundrað metrum neðar. Hvannadalshnjúkur ber við himin.
Í myrkri Hópurinn lagði af stað í myrkri og gekk til baka í myrkri. „Á leiðinni til baka eltum við förin. Á þeim stöð-
um þar sem við sáum þau ekki gengum við eftir GPS-tækinu. Við vissum nákvæmlega hvert við vorum að fara.“
Ljósmynd/Guðmundur Freyr Jónsson
Sjálfsmynd Guðmundur tók þessa mynd af sjálfum sér á toppnum. Skeið-
arársandur er í baksýn. Svínafellsjökull nær og Skeiðarárjökull fjær.
Ljósmynd /Óðinn Jónsson
Ljósmynd /Óðinn Jónsson
Hægt er að lesa meira um ferðina
á vefnum www.climbing.is.