Morgunblaðið - 02.04.2011, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2011
auðvelt að setja minningarnar á
blað, enda hafði hann á sinni
löngu ævi mátt reyna ýmislegt, en
ef til vill hefur það hjálpað til að
geta komið þessu frá sér á þennan
hátt. Segja má að fátt lýsi lífs-
hlaupi Adda jafn vel og þessi orð
sveitunga hans:
Gegnum allt mitt ævislark
engu kveið ég grandi.
Borið hef í brjósti kjark
bæði á sjó og landi.
(Björn Pétursson frá Sléttu)
88 ára ára afmæli Adda er eft-
irminnilegt, og eins og svo oft áð-
ur þá vissi hann alveg hvað hann
var að gera þegar hann hélt upp á
það til vonar og vara, ef hann
skyldi ekki ná því að verða níræð-
ur. Við munum hugsa sérstaklega
til hans þann 5. ágúst og ef til vill
koma saman í tilefni dagsins,
þrátt fyrir að mikið vanti þegar
hann er farinn. Minningar tengd-
ar Adda, eða afa á Krók eins og
hann var gjarnan nefndur á mínu
heimili eiga eftir að ylja okkur um
ókomna tíð. Ég og afastrákarnir á
Hólmavík kveðjum með söknuði
og vottum öðrum aðstandendum
samúð okkar.
Kristín Sigurrós
Einarsdóttir.
Með nokkrum orðum vil ég
minnast Alfreðs æskufélaga míns.
Fardagaárið 1929 fluttu búferl-
um að Móskógum í Fljótum hjón-
in Jón Guðmundsson og Helga
Jósefsdóttir, ásamt fjórum börn-
um sínum. Elstur þeirra systkina
var Alfreð, sem dagsdaglega var
kallaður Addi og Guðmundur
bróðir hans var litlu yngri. Brátt
urðum við Addi, og reyndar Guð-
mundur líka, nokkuð samrýmdir
næstu árin, þó drjúgur spölur
væri á milli bæjanna Móskóga og
Laugalands þar sem ég ólst upp
en hafði þar engan jafnaldra.
Þrátt fyrir nokkurra ára aldurs-
mun okkar Adda náðum við
býsna vel saman. Addi var mynd-
armaður að allri sýn, hafði hann
andlitsfall móður sinnar en vaxt-
arlag föður síns. Hann var hár,
herðabreiður og vel hraustur svo
að orð fór af, enda sagði Guð-
mundur afi hans eitt sinn: „Hann
Addi minn er engum líkur.“ Addi
var þá ungur að árum og hafði
hann ýtt bát úr vör áður en afi
hans kom honum til aðstoðar.
Ungur að árum fór Addi með
byssu og skaut aðallega sel. Hann
hæfði það sem á var miðað. Guð-
mundur bróðir hans var lítill eft-
irbátur hans og var innan við
fermingu er hann dauðskaut sinn
fyrsta sel sem lá á steini skammt
framan við flæðarmálið. Selurinn
valt af steininum og í sjóinn. Það
kom svo í hlut Adda að finna sel-
inn í sjónum og koma honum til
lands.
Á árunum eftir 1930 voru við-
sjárverðir tímar. Sveitin okkar
var afskekkt en með tilkomu
fyrstu útvarpstækjanna bárust
fréttir og talað var um „kreppu“.
Þrátt fyrir ungan aldur skynjuð-
um við alvöruna. Við unnum
heimilum okkar eftir því sem get-
an leyfði og við vorum stundum
stórhuga.
Í landi Laugalands er heit upp-
spretta og volgrur. Okkur datt í
hug að útbúa sundlaug, sem við
og gerðum, en ekki man ég stærð
hennar. Við hófumst handa og
stungum hnausa í mýrinni austur
af núverandi íbúðarhúsi á Lauga-
landi og hlóðum síðan veggi utan
um eina volgruna. Dýptin var
talsverð en laugin stóð ekki lengi
því nokkru síðar gaf einn vegg-
urinn sig og sprakk út. Þar með
lauk sundlaugaráformunum. Ára-
tugum síðar var grafinn skurður
skammt frá framkvæmdastaðn-
um og núverandi þjóðvegur til
Siglufjarðar mun liggja yfir sund-
laugarstæðið og því engin um-
merki lengur að sjá.
Ég ætla ekki að rekja æviferil
Adda. Hann hafði oft mörg járn í
eldinum og hamraði þau flest eða
öll, en lengstum og sín bestu ár
var hann bóndi að Reykjarhóli í
Austur-Fljótum, oft með annarri
vinnu og hvíldu þá bústörfin í
auknum mæli á herðum konu
hans. Um árabil rofnuðu tengslin,
enda samgöngur á árum áður í
dreifbýlinu aðrar en nú til dags.
Alfreð reyndist mér traustur.
Hann var handlaginn, greiðvikinn
og hjálpsamur en ég held að hann
hafi heldur ekki látið neinn eiga
hönk upp í bakið á sér. Hann var
vinur vina sinna og stóð fastur á
sínu. Eftir að ég flutti til Sauð-
árkróks hef ég haft hægt um mig.
Hann sá um að halda tengslunum
með heimsóknum sínum. Ég
þakka honum æskudagana og
þær stundir er við áttum forðum,
en ekki síst þakka ég honum
trygglyndið er hann sýndi mér nú
hin síðari ár.
Fjölskyldu Alfreðs votta ég
samúð.
Páll Ragnar.
Þegar ég minnist kynna minna
af Alfreð Jónssyni hvarflar hug-
urinn aftur um 30-40 ár. Ég var þá
ungur maður á jarðýtu í vega-
vinnu og á þeim árum löngum hjá
öðrum hvorum bræðranna Svav-
ari eða Alfreð frá Molastöðum
sem stjórnuðu hvor sínum vinnu-
flokki.
Eiginlega finnst mér að flest
hafi gengið slétt og fellt á þessum
árum, a.m.k. voru snurðulaus
samskiptin við verkstjórana. Í
hugann koma tvö atvik þar sem
ég var að vinna á ýtunni og bænd-
ur komu til mín óðamála því að
vélin var farin að raska í landi þar
sem hún að þeirra dómi hafði
enga heimild. Og þar sem ég var
gjörræðismaðurinn og á þeirri
stundu fulltrúi Vegagerðarinnar
fékk ég heldur betur orð í eyra. Í
bæði skiptin kom Alfreð verk-
stjóri bráðlega á vettvang og
sjatlaði málin fljótt og vel svo að
allt féll í ljúfa löð og ég gat haldið
ótrauður áfram. Ég var líka á ýtu í
flokki Alfreðs við vegalagningu í
Hegranesinu þegar mest gekk á í
Tröllaskarðinu forðum daga
vegna afskipta dulrænna afla í
Stigaberginu en vissi ekki fyrr en
löngu síðar að Alfreð hafði þá orð-
ið fyrir stífu áreiti í draumum. Um
þessi undarlegu atvik var skrifuð
grein sem birtist í 27. hefti Skag-
firðingabókar árið 2001.
Áratugum síðar endurnýjuðust
kynni okkar Alfreðs með öðrum
hætti þegar hann fór að fást við
ritstörf, minningarþætti og ævi-
skrár fólks frá liðinni öld. Þessi
viðfangsefni urðu Alfreð mjög
hugleikin eftir að líkamlegt þrek
tók að dvína en hugurinn fullur
starfslöngunar. Alfreð varð tíður
gestur á Héraðsskjalasafninu síð-
ustu árin og varð þar eins konar
heimilisvinur, óþreytandi að miðla
fróðleik og afla heimilda og spar-
aði sig hvergi að ná sem réttu-
stum upplýsingum. Nokkrar ferð-
ir fór hann með mér í Fljótin til að
fræða mig um mannlíf og stað-
hætti sem eiga væntanlega eftir
að nýtast mér síðar við byggða-
söguritun.
Við kona mín eigum margar
minningar frá komu okkar til Al-
freðs og Lilju, spjallsetur og veit-
ingar við eldhúsborðið á Fornósn-
um. Við þökkum þær stundir allar
og biðjum ástvinum þeirra bless-
unar með þökk fyrir liðin ár og
vináttu alla.
Hjalti Pálsson og Guðrún
Rafnsdóttir í Raftahlíð 57.
✝ Þórður Stef-ánsson fæddist á
Hnappavöllum í
Öræfasveit 17. des-
ember 1923. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðaust-
urlands 18. mars
2011.
Foreldrar hans
voru Stefán Þorláks-
son, bóndi á Hnappa-
völlum, f. 1878, d.
1969, og Ljótunn Pálsdóttir, hús-
freyja frá Svínafelli í Öræfum, f.
1882, d. 1955. Þórður var yngst-
ur systkina sinna en þau er upp
komust voru: Páll Arnljótur,
Kristín, Guðrún, Sigríður, Páll
Sigurður, Þóra Ingibjörg, Helgi
og Þorlákur. Þau eru nú öll látin.
Þann 17. maí 1958 kvæntist
Þórður eftirlifandi eiginkonu
sinni, Sigrúnu Bergsdóttur frá
Hofi í Öræfum, f.
1930, dóttur
hjónanna Guð-
mundar Bergs Þor-
steinssonar, f. 1903,
d. 1995 og Pálu
Jónínu Pálsdóttur,
f. 1906, d. 1991.
Þórður og Sigrún
eignuðust 5 börn
en upp komust: 1)
Guðmundur Berg-
ur f. 1961, áður
giftur Sigríði Steinmóðsdóttur, f.
1968, börn þeirra: Björn Ragnar
f. 1991 og Salín Steinþóra f. 2003.
2) Stefanía Ljótunn, f. 1969, gift
Heiðari Björgvini Erlingssyni, f.
1972, sonur þeirra: Hafþór Logi,
f. 2000.
Útför Þórðar fer fram frá
Hofskirkju í Öræfum í dag, 2.
apríl 2011, og hefst athöfnin kl.
14.
Í dag kveðjum við elskulegan
föður okkar, Þórð Stefánsson frá
Hnappavöllum í Öræfasveit.
Hann var yngstur í stórum sysk-
inahópi og tók fljótt þátt í að vinna
við bústörfin. Ungur að árum fór
hann eins og margir sveitungar
hans á þeim tíma, til Vestmanna-
eyja og vann þar 13 vertíðar til
sjós, alltaf hjá sama skipstjóran-
um, Sigurbirni Sigfinssyni. En á
vorin fór hann aftur heim í sveit-
ina sína og sinnti bústörfunum,
enda var hann mikill bóndi í sér
og fjárglöggur.
Þegar hann og móðir okkar,
Sigrún giftust vorið 1958, ákváðu
þau að setjast að á Hnappavöllum
og bjuggu þar síðan félagsbúi
ásamt systkinum hans, Þorláki,
Páli, Kristínu og Guðrúnu og
seinna meir Guðmundi syni sín-
um. Húsakost byggðu þau upp og
ræktuðu upp tún og fjárstofn.
Pabbi sinnti líka öllu viðhaldi á
húsum og vélakosti. Bræður hans
fóru oft á vertíðar á veturna og þá
sá hann alfarið um búið á meðan.
Hann var mikill dýravinur og
hugsaði um, að dýrunum liði vel,
stórum sem smáum. Hann var
líka mjög barngóður, og við mun-
um ekki eftir því að hann skamm-
aði okkur systkinin, heldur leið-
beindi og leiðrétti á góðlátlegan
máta ef þurfti með. Hann var
jafnan léttur í skapi og hafði gam-
an af að fíflast með okkur og grín-
ast enda var hann mjög orðhepp-
inn og átti til mörg skemmtileg
tilsvör.
Þegar við hófum skólagöngu
var hann óþreytandi að kenna
okkur að lesa og reikna, einnig
var hann fróður um Íslendinga-
sögurnar sem hann átti flestar og
sérstaklega hafði hann gaman af
Njálssögu sem hann las oft. Um
örnefnin í sveitinni var hann dug-
legur að fræða okkur. Og svo voru
það ökutímarnir á Saabinum bláa,
það voru eknir nokkrir hringirnir
á Sandræktinni og passað að við
færum ekki of hratt og settum í
réttan gír á réttum stöðum.
Þegar aldurinn færðist yfir
pabba fór heilsan að versna og
starfsgetan varð minni. En hann
reyndi eins lengi og hann gat að
hjálpa til og var oft með hrífuna
sína úti á túni að raka eða að sópa
garðann í fjárhúsinu. Alltaf hélt
hann þó jafnaðargeðinu og góða
skapinu. Gott fannst honum að
sitja úti á hlaði og horfa yfir landið
og út á sjóinn og fylgjast með
barnabörnunum að leik á bæjar-
hlaðinu.
Síðustu æviárin dvaldi hann á
Hjúkrunarheimilinu á Hornafirði
og naut góðrar umönnunar starfs-
fólksins þar. Og þrátt fyrir að smá
saman hætti hugur hans að fylgj-
ast með nútímanum leitaði hugs-
un hans heim að Hnappavöllum
og nú er hann loksins kominn
heim aftur í sveitina sína eins og
hann þráði svo heitt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Stefanía Ljótunn Þórðar-
dóttir, Guðmundur Berg-
ur Þórðarson.
Í dag er borinn til hinstu hvílu
elskulegur móðurbróðir okkar
Þórður Stefánsson. Á æskuárum
vorum við systkinin sumarlangt á
heimili hans í góðu yfirlæti við leik
og störf. Viðfangsefnin voru fjöl-
breytt og gefandi, meðal annars í
heyskap, fjársmölun og kúa-
rekstri. Bernskuminningar okkar
tengjast Þórði og dvöl okkar á
Hnappavöllum. Öll þau góðu og
traustu samskipti sem mynduðust
og ekki gleymast.
Þórður var fæddur í Vestri-
Miðbæ á Hnappavöllum, Öræfum,
og ólst upp í stórum systkinahópi.
Hann var yngstur systkinanna og
kveður síðastur þeirra þetta jarð-
líf. Á Hnappavöllum bjó hann
ásamt Sigrúnu eiginkonu sinni fé-
lagsbúi með bræðrum sínum og
systrum, þeim Páli og Þorláki,
Guðrúnu og Kristínu og síðar syni
sínum Guðmundi.
Áður en Þórður stofnaði fjöl-
skyldu fór hann nokkra vetur á
vertíð í Vestmannaeyjum. Alltaf
kom hann við á æskuheimili okkar
í Kópavogi og sum okkar nutu
þess þá að fljúga með honum
austur til sumardvalar í sveitinni.
Á búskaparárum Þórðar var
margbýlt og mannmargt á
Hnappavöllum og meðal bænda
ríkti samstaða og hjálpsemi um öll
árstíðabundin störf og uppbygg-
ingu búanna. Dagurinn var oft
langur og vinnan þrotlaus. Þórður
tók þátt í að tæknivæða búskap-
inn og umbylta búskaparháttum.
Á fjölmennu heimili skipta menn
með sér verkum. Þórður var sá
sem aðallega sá um tæknihliðina í
búskapnum, bæði viðgerðir og
stjórnun tækja og bíla. Þórður var
hlýr og skapgóður við okkur börn-
in sem komum til sumardvalar og
það var fátt sem setti hann úr
jafnvægi. Hann unni sveit sinni,
var heimakær og hélt sig í heima-
högum. Hann var ljúfur heimilis-
faðir og sérlega barnelskur. Að
loknu löngu dagsverki munum við
þegar hann átti sína kyrrlátu
hvíldarstund með pípunni sinni og
ilminn lagði yfir.
Þórður og Sigrún eignuðust
fimm börn. Þau upplifðu þá miklu
sorg að missa tvo drengi í fæðingu
og Sigurþór þegar hann var
þriggja ára. Þessu mættu þau af
ótrúlegu æðruleysi. Börnin
þeirra, Guðmundur og Lóa, hafa
verið sólargeislar í lífi þeirra og
bera vitni ræktarsömu uppeldi
foreldra sinna.
Þórður glímdi við langvarandi
veikindi á efri árum og að lokum
þvarr minnið alveg. Hann dvaldi
síðustu árin á hjúkrunarheimilinu
á Höfn. Hann naut frábærrar
umönnunar starfsfólksins þar og
fjölskyldan hans umvafði hann
umhyggju og elsku. Í langvarandi
veikindum Þórðar komu skap-
gerðareinkenni hans vel fram; já-
kvæðni, jafnlyndi og ró. Við öll
kveðjum nú kæran frænda með
söknuði og virðingu og þökkum
honum samfylgdina. Við ásamt
fjölskyldum okkar sendum Sig-
rúnu, Guðmundi, Lóu, Heiðari og
barnabörnunum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Þórðar Stefánssonar.
Sæmundur, Unnur, Helga,
Björk og Stefán.
Þórður Stefánsson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KIRSTEN LARSEN INGIMARSSON,
andaðist miðvikudaginn 30. mars.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 6. apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir
en þeim sem vilja minnast hennar er bent á barnauppeldissjóð
Thorvaldsensfélagsins.
Gunnar Ingimarsson
Kristján Gunnarsson,
Helgi Gunnarsson, Margrét Irene Schwab,
Ása Rakel Gunnarsdóttir, Carsten Olesen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg frænka okkar,
FREYJA JÓHANNSDÓTTIR,
Kjarnalundi dvalarheimili,
Akureyri,
lést fimmtudaginn 24. mars.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 6. apríl kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Kjarnalund.
Fyrir hönd aðstandenda,
María S. Stefánsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AÐALHEIÐUR KARLSDÓTTIR
frá Fáskrúðsfirði,
til heimilis að Laufvangi 7,
lést þriðjudaginn 29. mars.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnar-
firði mánudaginn 4. apríl kl. 13.00.
Þorbjörg Erla Jónsdóttir,
Hans Óli Rafnsson, Berglind Ósk Agnarsdóttir,
Elís Þór Rafnsson, Bryndís Jóna Jónsdóttir,
Rafn Heiðar, Ellen Rós, Svanhvít Lilja,
Unnar Ari, Ingi Rafn og Andri Fannar.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
stjúpmóðir og amma,
MARÍA BJÖRK SKAGFJÖRÐ,
andaðist á krabbameinsdeild Landspítalans
mánudaginn 28. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hannes Hall,
Jón Ingi Jónsson, Jóhanna Sveinsdóttir,
Ragnheiður Hall,
Steinunn Hall,
María Eir Jónsdóttir,
Anna Sigríður Jónsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
sonur, bróðir, mágur, afi og langafi,
SVERRIR KARLSSON,
Bjallavaði 11,
sem lést á deild 11-E á Landspítalanum við
Hringbraut mánudaginn 28. mars, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn
8. apríl kl. 13.00.
Svanbjörg Clausen,
Elín Björg, Björn Kjartansson,
Guðrún Sigríður, Bessi A. Sveinsson,
Karl Jónsson, Guðfinna Eyvindardóttir,
Ólöf Ágústa Karlsdóttir, Sigurjón Jóhannsson,
Sólveig Jónína Karlsdóttir, Magnús Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir og amma,
LÁRA SVEINSDÓTTIR,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi fimmtudaginn 24. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Hreinn Oddsson,
Guðmundur Hreinsson, Jóna María Kristjónsdóttir,
Kristinn Hreinsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Ingvar Hreinsson, Lilja Scheel Birgisdóttir,
Birgitte Bengtsson, Helgi B. Helgason,
Svenn Bengtsson, Heidi Clemmensen.