Morgunblaðið - 02.04.2011, Síða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2011
✝ Sigrún Jóns-dóttir frá
Brautarholti fædd-
ist á Gunnlaugs-
stöðum í Stafholt-
stungum 10. sept.
1915. Hún lést á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi
26. mars 2011. Sig-
rún var dóttir
hjónanna Jóns Þór-
ólfs Jónssonar
bónda á Gunnlaugsstöðum, f. 25.
júní 1870, d. 9. mars 1959 og k.h.
Jófríðar Ásmundsdóttur f. 29.
apríl 1881, d. 16. okt. 1977. Sig-
rún var níunda í röð 16 systkina,
sem öll komust til fullorðinsára.
Eftirlifandi systkini eru: Svava f.
1921. Gunnlaugur f. 1924 og
Svanlaug f. 1928. Sigrún fór
rúmlega árs gömul í fóstur til
hjónanna Halldórs Jóelssonar, f.
3. nóv. 1865, d. 23. okt. 1950 og
Guðríðar Þorsteinsdóttur, f. 22.
júní 1870, d. 2. jan. 1944, í Múla-
koti í Stafholtstungum. Þau
fluttust í Borgarnes með fóst-
urbörnin sín tvö, Halldór Magn-
ússon f. 4. júlí 1907, d. 22. sept.
2000 og Sigrúnu þegar hún var
fjögurra ára og ólst hún þar upp.
Á sumardaginn fyrsta 1940
giftist Sigrún Haraldi Björns-
syni f. 3. júlí 1912 í Brautarholti í
1981, Haraldur Björn, f. 1984 og
Sigrún Hrönn, f. 1989. Halldór
er í sambúð með Örnu Páls-
dóttur, f. 20. feb. 1975. Þeirra
börn eru: Hlín, f. 1998, Hlynur, f.
2000 og Hugrún Hekla, f. 2008.
6) Katrín Lilja, f. 28. mars 1953.
Maki: Reynir Sigursteinsson f.
30. sept. 1950. Þeirra börn eru:
Friðrik Hrafn, f. 1971, Haraldur
Örn, f. 1977. Sigursteinn Hauk-
ur, f. 1980 og Hugrún Harpa, f.
1983. 7) Guðrún, f. 5. mars 1955.
Maki: Gísli Vilhjálmur Hall-
dórsson, f. 19. sept. 1943. Þeirra
börn eru: Margrét Halldóra, f.
1978, Sigrún Halla, f. 1980,
Kristín Heba, f. 1985 og Að-
alsteinn Hugi, f. 1991. Barna-
barnabörnin eru 30.
Sigrún stofnaði heimili með
manni sínum Haraldi í Borg-
arnesi, en 1944 byggðu þau ný-
býlið Brautarholt. Eftir lát eig-
inmanns síns hélt Sigrún heimili
þar með börnum sínum og ein
eftir að þau fluttu að heiman.
Hún stundaði vinnu í Borg-
arnesi, lengst af í matvörudeild
Kaupfélags Borgfirðinga þar til
hún hætti störfum 1988. Árið
1999 fluttist Sigrún í íbúð fyrir
aldraða í Borgarnesi. Síðan í
ágúst 2009 bjó Sigrún á Dval-
arheimili aldraðra í Borgarnesi
þar sem hún lést.
Jarðarför Sigrúnar verður
gerð frá Borgarneskirkju í dag,
laugardaginn 2. apríl 2011, og
hefst athöfnin kl. 14
Dalasýslu, d. 27.
nóv. 1973. Haraldur
var sonur hjónanna
Björns Jónssonar f.
14. ágúst 1873, d.
18. apríl 1953 og
k.h. Guðrúnar
Ólafsdóttur f. 14.
apríl 1875, d. 18.
sept. 1946. Börn
Sigrúnar og Har-
aldar eru: 1) Hrönn
Hugrún, f. 28. ágúst
1939, d. 31. jan. 1987. Sambýlis-
maður: Marinó Þórður Jónsson,
f. 24.okt. 1943. 2) Guðríður
Svala, f. 7. nóv. 1942. Maki: Sæ-
vin Bjarnason, f. 12. jan. 1945, d.
8. jan. 2006. Þau skildu. Börn
þeirra eru: Guðný, f. 1973, Har-
aldur, f. 1975, Sigrún, f. 1975 og
Bjarney, f. 1978. 3) Ólafur, f. 1.
júlí 1948. Maki: Alda Rut Sig-
urjónsdóttir, f. 19. maí.1947.
Börn þeirra eru: Halla Björg, f.
1974, Sigurjón Örn, f. 1980 og
Birna Rún, f. 1984. 4) Daníel
Ingi, f. 11. maí 1951 Maki: Stein-
unn Ásta Guðmundsdóttir, f. 1.
mars 1955. Sonur þeirra er:
Guðmundur, f. 1981. 5) Halldór
Friðrik f. 3. apríl 1952. Maki I:
Vildís Guðmundsdóttir, f. 13.
nóv. 1954. Þau skildu. Börn
þeirra eru: Ingibjörg Huld, f.
1978, Guðmundur Hákon, f.
Með virðingu og þakklæti
minnist ég tengdamóður minnar
Sigrúnar Jónsdóttur í Brautar-
holti. Þegar okkar fundum fyrst
bar saman kom ég í Brautarholt
í fylgd dóttur hennar, nú eig-
inkonu minnar, Katrínar Lilju
Haraldsdóttur. Síðan eru liðin
rúm 40 ár. Allar götur síðan
voru kynni okkar og samskipti
með þeim hætti að þar bar aldrei
skugga á.
Af þér lærðum við margt sem
hvergi er kennt nema í skóla lífs-
ins, en í þeim skóla hafðir þú fyr-
ir löngu fengið doktorsgráðu og
gast miðlað öðrum með marg-
víslegum hætti.
Sigrún var af þeirri kynslóð
sem lifði ótrúlega tíma. Hún
upplifði þær miklu þjóðfélags-
breytingar sem færðu þessa
þjóð frá fátækt til ofgnóttar.
Hún skildi reyndar aldrei sumt
af því sem talið var til nauðsynja
á síðari árum, en hún skildi fólk.
Það vakti strax athygli mína
hvílík kjölfesta og móðir hún var
á Brautarholtsheimilinu þrátt
fyrir að börnin væru vaxin úr
grasi. Einhvern veginn hafði
hún alla hluti á hreinu án þess að
maður tæki eftir. Það var engu
stjórnað í venjulegum skilningi
þess orðs, en samt var stjórn á
öllu. Þetta eru svo sem gömul
sannindi og ný um húsmæður af
hennar kynslóð. Hvílíkar afreks-
konur höfum við ekki átt í þeirra
röðum.
Á skólaárum mínum á Hvann-
eyri var ég heimagangur og á
stundum nánast heimilisfastur í
Brautarholti. Margt gott spjallið
áttum við þá um lífið og til-
veruna, skáldskap og fleira. Sig-
rún var ljóðelsk og vel lesin á því
sviði.
Gamansemin var sjaldnast
langt undan í samskiptum Sig-
rúnar við samferðamenn sína og
margar góðar sögur kunnum við
af skemmtilegum og hnyttnum
tilsvörum. Stundum var hún
hárbeitt í gamansemi sinni, en
aldrei man ég eftir því að það
væri á þann hátt að gera lítið úr
öðru fólki. Miklu fremur var
gamansemi hennar á þann veg
að hæðast að tíðarandanum og
hégómanum, því hún var ekki
fyrir að sýnast eitthvað annað en
hún var.
Sigrún naut mjög samvista
við börn sín og barnabörn.
Barnabörnin voru henni mikill
gleðigjafi og hafði hún oft á orði
hvílík gæfa það væri að fá notið
þess að sjá þau vaxa úr grasi.
Barnabörnin nutu þess líka að
heimsækja ömmu og dvöldu
stundum í Brautarholti hjá
henni um einhvern tíma. Margar
góðar stundir munum við öll frá
þeim árum þegar Brautarholt
var einskonar umferðarmiðstöð
fyrir börn, tengdabörn, barna-
börn og fjölda ættingja og vina.
Þá var nú oft þröngt setinn
bekkurinn, en engin naut þess
betur en Sigrún að taka á móti
öllu þessu fólki, þótt oft hafi hún
örugglega verið uppgefin að
kvöldi dags eftir slíkar helgar.
Eftir að Sigrún fluttist í Borg-
arnes var hún virk í félagsstarfi
aldraðra m.a. í kórstarfi og
fleiru. Hún var listfeng hann-
yrðakona og eftir hana liggja
mörg falleg útsaumsverk og
myndir.
Að leiðarlokum finnst mér við
hæfi að kveðja þig, Sigrún mín,
með þessum ljóðlínum úr kvæð-
inu Hvíld eftir Pétur Aðalsteins-
son frá Stóru-Borg.
Komdu kvöldið ljúfa
kært er þér að fagna.
Eftir annir dagsins
allar raddir þagna.
Ljúft er þá að lúta
lögum öllum þínum
manni er hljóður heldur
heim frá störfum sínum.
Reynir Sigursteinsson.
Nú er komið að því að kveðja
ömmu í Brautarholti. Það líður
að vori með fyrirheitum um
bjarta daga og blóm í haga en
sumarið var sá tími sem hún
kom helst til okkar á Hlíðarberg.
Fram streyma minningar um
gleðiríkar og ljúfar samveru-
stundir sem einkenndust af
bjartsýni og kærleika.
Amma í Brautarholti var ein-
stök kona fyrir margra hluta
sakir. Glettni, húmor og dugn-
aður voru einkenni hennar. Þeg-
ar hugurinn reikar til baka koma
upp í hugann svo ótal margar
sögur af ömmu, allar skemmti-
legar og margar ótrúlegar.
Minningar okkar eru, eins og
gefur að skilja, frá mismunandi
tímum. Frikki minnist sérstak-
lega jólanna 1981 í Brautarholti
þar sem öll fjölskyldan samein-
aðist. Þau jól einkenndust af
endalausum jólaboðum með
sama fólkinu á mismunandi stöð-
um en alltaf var jafn gaman.
Við minnumst þess hve ein-
staklega notalegt það var að
vera í Brautarholti.
Garðurinn var eitt af því sem
ávallt vakti eftirtekt þegar kom-
ið var til ömmu. Hlúð var að hon-
um af mikilli alúð og snyrti-
mennsku. Samt var hún ekkert
fyrir blóm eða plöntur ef eftir
því var innt.
Amma náði einstaklega góðu
sambandi við ungt fólk. Hún
virtist eiga auðvelt með að setja
sig inn í hugarheim þess og var
boðin og búin að aðstoða það á
öllum tímum.
Verslunarferðir með ömmu
frá Brautarholti í Borgarnes
voru margar skrautlegar, sér-
staklega var aksturslag ömmu
skemmtilegt. Ekkert okkar skil-
ur hvers vegna amma ákvað að
halda öryggisbeltinu frekar en
að spenna það. Þar af leiðandi
var hún einstaklega lagin við að
aka bíl með annarri hendi.
Sjaldan lét amma það úr
hendi sleppa ef tækifæri gafst til
að koma að smávægilegri
stríðni. Sérstaklega urðu makar
okkar Hlíðarbergsbarna varir
við það í þeirri miklu mann-
dómsvígslu sem það var að
heimsækja ömmu í Brautarholti.
Miklar líkur voru á því að tilvon-
andi maki væri fær í flestan sjó
með fjölskyldunni eftir þá þol-
raun. Verður ekki allt sett á
prent sem þá flaug um eldhúsið
en tilsvörin vekja enn í dag
mikla gleði.
Alltaf hafði amma yfirsýn yfir
hvað afkomendur hennar voru
að fást við, jafnt ungir sem aldn-
ir og auðséð að það vakti með
henni mikla gleði.
Við vorum lánsöm að hafa
fengið svona langan tíma með
ömmu og þökkum fyrir það. Við
eigum gullnar minningar sem
munu lifa með okkur. Lífsgildi
ömmu og viðhorf eru gott vega-
nesti fyrir okkur í lífinu.
Friðrik Hrafn, Haraldur
Örn, Sigursteinn Haukur,
Hugrún Harpa
og fjölskyldur.
Enn á ný er vor í lofti, okkur
öllum til gleði. Vor sem minnir
okkur á þá endalausu hringrás
sem lífið er; gosar og krókusar
gægjast úr moldinni, grænt
brum er farið að sjást á trjám og
runnum, gott ef lóan er ekki
komin.
Seinna haustar svo aftur;
blóm og lauf sölna og áður en við
vitum af verðum við farin að bíða
eftir vori – enn á ný.
Það haustaði seint hjá ömmu.
Nú hefur hún kvatt okkur og er
farin til að upplifa vor á öðrum
stað, með þeim sem hafa áður
kvatt. Amma skilur eftir sig svo
mikið og margt; ógrynni minn-
inga um góðar samverustundir
þar sem mikið er hlegið, því þar
sem hún var þar var glatt á
hjalla. Hún var rík kona og skil-
ur eftir sig fjölmarga ávexti sem
hún hélt alltaf góða tölu á. Eftir
stendur þéttur og flottur frænd-
garður. Eins og amma var rík af
okkur vorum við rík að eiga
hana að. Við munum alltaf búa
að okkar samvistum við þessa
sterku og glaðværa konu sem
við tökum okkur svo mjög til fyr-
irmyndar.
Ó, leyf mér þig að leiða
til landsins fjalla heiða
með sælu sumrin löng.
Þar angar blóma breiða
við blíðan fuglasöng.
Þar aðeins yndi fann ég
þar aðeins við mig kann ég
þar batt mig tryggða band
því þar er allt sem ann ég,
það er mitt draumaland.
(Jón Trausti.)
Við systkinin flytjum henni
ömmu okkar hinstu kveðju með
þökkum, og með gleði í hjarta,
því við fögnum vorinu með
ömmu.
Guðný, Sigrún Dóra,
Haraldur og Bjarney
og fjölskyldur.
Nú þegar við kveðjum ömmu
Sigrúnu koma ýmsar góðar
minningar upp í hugann. Amma
hefur verið fastur punktur í til-
veru okkar gegnum tíðina og
þegar við leiðum hugann að ár-
unum sem við höfum fengið að
njóta návistar hennar kemur
margt upp. Amma var alltaf
glaðvær og hress en stríðin.
Lengst af hafði hún góða heilsu
og gat tekið þátt í því sem hugur
hennar stóð til, seinustu misseri
hrakaði þó heilsunni, en stríðnin
hvarf aldrei. Við eigum öll
skemmtilegar minningar frá
sumardögum í Brautarholti, þar
sem við sulluðum í læknum, föld-
um okkur í grasinu, fórum í
nestisferðir upp í hóla og kom-
um svo í kaffi til ömmu.
Punkturinn yfir i-ið á að-
fangadegi var að komast í kvöld-
kaffi til ömmu, drekka heitt
súkkulaði úr brúna stellinu og
borða rjómatertur. Þetta var án
efa besta súkkulaðið sem hægt
var að fá og nú getum við notið
þess að drekka úr brúna stellinu
og hugsa til ömmu.
Í frægri ferð austur á Hlíð-
arberg sem amma, mamma,
Kristín Heba og Svala fóru, kom
púkinn í ömmu fljótlega upp.
Hún festi kaup á appelsínugul-
um og loðnum hatti í einni búð-
inni á leiðinni. Hattinn setti hún
svo upp við ýmis tækifæri þar
sem fleiri en samferðafólk henn-
ar var viðstatt. Tilgangurinn var
án efa að stríða ferðalöngunum
og fá fram viðbrögð hjá þeim.
Stundirnar sem við áttum í
eldhúsinu í elliblokkinni yfir
kaffibolla voru líka yndislegar.
Amma hafði alltaf frá mörgu
skemmtilegu að segja. Það eru
margar minninar sem gaman er
að rifja upp þegar við kveðjum
kæru ömmu. Þær munum við
geyma með okkur.
Aðalsteinn Hugi, Kristín
Heba, Sigrún Halla
og Margrét Halldóra.
Amma Rúna hefur nú kvatt
þennan heim og minningarnar
um þessa kátu konu streyma
fram. Þó að við afkomendur
hennar eigum eftir að sakna
hennar sárt þá var amma án efa
hvíldinni fegin því að síðustu ár-
in hafði hún oft rætt um að hún
skildi bara ekkert í Skaparanum
að láta klukkuna sína ganga
svona hægt.
Ég tel mig ákaflega heppna
að hafa átt hana ömmu fyrir
ömmu. Hún fékk mig sem
barnabarn 4 ára gamla og tók
mér strax sem einu af sínum og
aldrei fann ég fyrir því að ég
væri ekki „alvöru“ barnabarn
hennar. Það var alltaf gaman að
koma að Brautarholti og sér-
staklega eru mér kærar minn-
ingarnar um jólaboðin árlegu
þegar allur skarinn safnaðist
saman. Þá voru oft mikil ærsl og
læti í okkur krökkunum en ekki
man ég neitt sérstaklega eftir
því að amma hafi hastað mikið á
okkur. Samt hlýtur hún að hafa
haft góða stjórn á hópnum enda
enginn viðvaningur í þeim efn-
um eftir að hafa alið upp 7 börn.
Amma var glaðlynd kona, mikill
húmoristi og með eindæmum
stríðin. Þeim eiginleikum tapaði
hún ekki með aldrinum og mað-
ur gat alltaf átt von á því að hún
gantaðist í manni. Í fyrsta skipt-
ið sem að amma hitti Xavier,
manninn minn, sagði hún okkur
upp úr þurru að hún ætlaði að
fara að læra esperanto úr því að
svo mörg okkar barnabarnanna
næðu sér í útlenska maka, en
svo hló hún og sagði „Nei, mikil
djöfuls vitleysa er þetta í mér“.
Einhvern veginn svo dæmigert
fyrir hana.
Að síðustu er hér ljóð eftir
Davíð Stefánsson, eitt af eftir-
lætisskáldum ömmu.
Sól fer eldi
um svanatjarnir
og silfurvoga,
rennir sér bak við
reginhafið
í rauðum loga.
Söknuð vekja
síðustu geislar
sólarlagsins.
En svefnveig dreypir
í sálir jarðar
systir dagsins.
Bregður á landið
brosi mildu
frá blómi og stráum.
Vornóttin laugar
vængi sína
í vogum bláum.
Fegurstu perlur
fjaðra sinna
hún foldinni gefur.
Aldan niðar
við unnarsteina,
og Ísland sefur.
(Davíð Stefánsson frá Fagra-
skógi)
Takk fyrir allt, amma, og
hvíldu í friði.
Halla, Xavier, Lea Lys
og Loki Thor.
Sigrún Jónsdóttir
likkistur.is
Íslenskar kistur og krossar.
Hagstæð verð. Sími 892 4605
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við fráfall elskulegrar móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hvassaleiti 46,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks fjórðu hæðar
Hrafnistu í Reykjavík fyrir frábæra umönnun.
Guðmundur Guðmundsson,
Birna M. Guðmundsdóttir, Barry Huckins,
Stefanía Guðmundsdóttir, Georg S. Halldórsson,
María Sigrún Guðmundsdóttir,
Ívar Guðmundsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Gunnlaugur Guðmundsson, Súsanna Svavarsdóttir,
Auður Guðmundsdóttir, Gunnlaugur Kr. Jónsson,
Björn Valdimar Guðmundsson, Helena Líndal,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Bestu þakkir til allra sem heiðruðu minningu
okkar ástkæru
ÖNNU JÚLÍU MAGNÚSDÓTTUR
frá Siglufirði
og sýndu fjölskyldunni samhyggð við andlát
hennar og útför.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Grund fyrir góða umönnun,
ástúð og hlýju.
Skúli Guðbrandsson, Þóra Björg Guðmundsdóttir,
Hildur Guðbrandsdóttir, Ævar Sveinsson,
Anna Gígja Guðbrandsdóttir, Haraldur Eiríksson,
Magnús Guðbrandsson, Jónína G. Ásgeirsdóttir,
Kristín Guðbrandsdóttir, Friðbjörn Björnsson,
Filippía Þóra Guðbrandsdóttir,
Þorsteinn Guðbrandsson, Margrét D. Ericsdóttir
og ömmubörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HALLDÓRS KRISTJÁNSSONAR,
Einilundi 10e,
Akureyri.
Kristján Halldórsson, Olga Guðnadóttir,
Sólveig Halldórsdóttir, Garðar Jóhannsson,
Harpa Halldórsdóttir,
Halla B. Halldórsdóttir, Brynjar Bragason,
Hjördís Halldórsdóttir, Magnús Rúnar Magnússon,
Sólveig Hjaltadóttir,
afa- og langafabörn.