Morgunblaðið - 01.10.2011, Qupperneq 33

UMRÆÐAN 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 2011
ÓÐINSGÖTU 4
SÍMI 570 4500, OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9-17.
Netfang: fastmark@fastmark.is - www.fastmark.is
Jón Guðmundsson, sölustj. og lögg. fast.sali. Guðmundur Th. Jónsson, lögg. fast.sali.
Fasteignamarkaðurinn ehf. auglýsir til sölu eða leigu heila húseign, hótelíbúðir og verslun við Laugaveg í Reykjavík.
Um er að ræða 1.091,5 brúttófermetra, sem skiptast í 15 hótelíbúðir á efri hæðum og verslunarhúsnæði á jarðhæð og í kjallara.
Að innan skilast hótelíbúðirnar fullfrágengnar með fullfrágenginni sameign.
Verslunarhæðin skilast tilbúin undir innréttingar eða lengra komin eftir nánara samkomulagi.
Afhending eignarinnar verður í febrúar 2012 í framangreindu ástandi.
Allar nánari upplýsingar veittar á skrifstofu Fasteignamarkaðarins ehf.
Glæsileg nýbygging á Laugavegi til sölu eða leigu
Hótelíbúðir / verslun
Listasafn Reykjavíkur auglýsir eftir
verkum Karenar Agnete Þórarinsson
(1903–1992) listmálara vegna sýningar
á Kjarvalsstöðum í janúar 2012.
Listasafn Reykjavíkur
Reykjavík Art Museum
Leit að
listaverkum
Þeir sem kynnu að eiga verk eftir hana eru vinsamlega beðnir um
að hafa samband við Unni Mjöll Leifsdóttur hjá Listasafni Reykjavíkur
í síma 590-1200, eða í netfangið unnur.mjoll.leifsdottir@reykjavik.is.
Í heimi viðskipta og
stjórnmála kemur orð-
ið „mannauður“ iðulega
fyrir í ræðu og riti
þeirra sem þar sitja í
forsvari á hverjum
tíma. Orð þetta kemur
oft fyrir þegar verið er
að fjalla um hugök eins
og framlegð, hagnað,
markaðssetningu vöru
og þjónustu stofnana
og fyrirtækja. Mann-
auður er þá einhvers konar auðlind
eða fjársjóður sem stofnun eða fyr-
irtæki býr yfir. Í þessu sambandi
mætti þá augljóslega tala um mann-
auð ákveðinna starfsstétta og jafnvel
heillar þjóðar. Með öðrum orðum, þá
eru starfsmenn fyrirtækja og stofn-
ana – og þjóða, skilgreindir sem auð-
lind, en ekki bara sem kostnaður og
baggi á samfélaginu.
Framsæknar stofnanir og fyrir-
tæki undirstrika þar með mikilvægi
starfsfólksins sem stefnumótandi
eign og eða auðlind. Það er auðvitað
fólkið sem framleiðir og selur vörur
eða þjónustu. Því er hægt að segja að
það auki verðgildi fyrirtækisins eða
stofnunarinnar að hafa á að skipa
góðu, reynslumiklu og vel menntuðu
fólki. Í mínum huga ætti því að huga
vel að þessari auðlind, auka vegsemd
hennar og virðingu, og markvisst
reyna að bæta öryggi og aðbúnað all-
an, þar með talið kaup og kjör. Það
er þá hagur allra! Ef starfsmenn eru
eingöngu skilgreindir sem kostnaður
er hætta á að fyrirtæki eða stofnun
verði tilviljanakennt samsafn af fólki,
og er til þess fallið að draga úr áhuga
og frumkvæði starfsmanna.
En er þetta ekki sá raunveruleiki
sem við lögreglumenn
búum við? Er hugtakið
„mannauður“ ekki bara
enn eitt klisjukennda
og innantóma orð-
skrípið sem menn grípa
til þegar það hentar? Í
mínum huga er þetta
hugtak merkingarlaust
þegar litið er til hinna
vinnandi stétta í land-
inu.
Það hefur greinilega
ekki haft mikið vægi í
huga þeirrar ríkis-
stjórnar sem nú situr
þegar gengið var að samningaborði
ríkisins og Landssambands lögreglu-
manna á liðnum dögum, og þá ekki
síður lítið vægi í huga formanns
gerðardóms og meðdómara hans
sem tilnefndur var af hálfu fjár-
málaráðuneytisins – m.t.t. nið-
urstöðu dómsins. Í umfjöllun dóms-
ins um kjör okkar kemur fram
viðurkenning á því að við höfum
dregist aftur úr í launaþróun viðmið-
unarstétta. Engu að síður var horft
vísvitandi fram hjá því. Krafa okkar
lögreglumanna er sú að sanngirni,
réttlætis og jafnræðis sé gætt. Við
erum ekki að fara fram á meira en
okkur ber. Það er síður hægt að gera
kröfu um að fólk haldi við áhuga,
metnaði og afköstum, ef kaup og kjör
eru langt undir því sem eðlilegt getur
talist. Mikilvægt er að komast hjá
starfsaðstæðum sem geta leitt til
vinnustreitu hjá fólki, s.s. miklu
vinnuálagi, fjarveru frá fjölskyldu,
lágum launum o.s.frv. Það gengur
ekki til langs tíma litið að vinna við
slíkar kringumstæður. Brottfall úr
stéttinni er óhjákvæmilegt nema rík-
isvaldið leiðrétti þá mismunun sem
er í gangi.
Ég held ég megi segja að lög-
reglumenn séu almennt bjartsýnir
og vongóðir að eðlisfari. Við þurfum
á því að halda í okkar störfum þar
sem við erum oftar en ekki að fást við
dekkri hliðar lífsins. Við höfum í það
minnsta sýnt mikið langlundargeð og
þrautseigju í kjarabaráttu okkar síð-
astliðin misseri og ár. Við erum að
upplifa nú að gengið hafi verið yfir
okkur á skítugum skónum og nú er
mælirinn fullur! Ég skora á Alþingi
Íslendinga að taka upp málefnalega
og ábyrga umræðu varðandi bætt
kjör lögreglumanna í landinu.
Greinar og viðtöl hafa birst í fjöl-
miðlum undanfarið þar sem komið
hefur verið vel inn á hvers eðlis lög-
reglustarfið er – hvaða fórnir við
þurfum að færa til að inna starf okk-
ar af hendi. Það eru líka ákveðnar
fórnir sem við færum sem eru ekki
jafn fyrirsjáanlegar. Minni lífaldur
vegna gríðarlegs álags á líkamann
vegna vaktavinnu og úrlausna verk-
efna við oft á tíðum lífshættulegar
aðstæður og jafnvel í kulda og trekki.
Heilsan verður sjaldnast afturkræf.
Því miður eru margir lögreglumenn
sem veikjast fyrr en eðlilegt getur
talist. Margir lögreglumenn, einkum
þeir sem eru komnir á aldur og jafn-
vel hættir, bera harm sinn í hljóði
vegna reynslu og atburða í starfinu
sem hefur markað þá fyrir lífstíð.
Það fer enginn í gegnum þetta starf
án þess að „bera fingraför á sál-
artetrinu“, nema hann sé mjög kald-
lyndur – og eða í mikilli afneitun.
Við lögreglumenn finnum fyrir
gríðarlegum meðbyr almennings úr
öllum stigum samfélagsins – sam-
staðan og samhugurinn er nánast al-
gjör. Fyrir það ber að þakka. Við er-
um snortnir og þakklátir fyrir
velvilja almennings og virðingu hans
fyrir okkar störfum – mætti ríkja
meiri skilningur frá ráðamönnum
þjóðarinnar. Það er hvetjandi og gott
að finna að starf okkar er samfélag-
inu einhvers virði. Þessi meðbyr
hvetur okkur enn frekar til dáða í öll-
um okkar störfum í þágu almenn-
ings.
En hvað með ykkur, ráðamenn
þessa lands? Hversu mikils virðið þið
störf okkar? Hversu mikilvæg „auð-
lind“ erum við í ykkar augum? Það er
ekki nóg að tala með fagurgala – það
þarf að vera samræmi milli orða og
athafna. Nú er tækifæri fyrir ykkur
til að láta verkin tala og leiðrétta kjör
okkar. Það er sanngjörn og réttlát
krafa okkar lögreglumanna.
Eru lögreglumenn auðlind eða úrhrök?
Eftir Ólaf Hauk-
stein Knútsson »En hvað með ykkur,
ráðamenn þessa
lands? Hversu mikils
virðið þið störf okkar?
Hversu mikilvæg „auð-
lind“ erum við í ykkar
augum?
Ólafur Haukstein
Knútsson
Höfundur er lögreglumaður.