Morgunblaðið - 18.10.2011, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 2011
✝ Adolf L. Steins-son fæddist í
Ólafsvík 1. sept-
ember 1942. Hann
andaðist á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands á
Akranesi 7. október
2011.
Foreldrar hans
voru Steinn Sig-
urgeir Kristjánsson,
f. 13.8. 1912, d. 11.5.
1988, frá Ólafsvík og Dagbjört
Nanna Jónsdóttir, f. 15.4. 1913, d.
18.12. 1987, frá Arnarbæli á
Fellsströnd. Adolf var kvæntur
Álfheiði Erlu Þórðardóttur, f.
24.5. 1946, d. 22.10. 2000. Systk-
ini Adolfs eru: Eygló Guðmunda
Steinsdóttir, f. 15.9. 1936, d.
19.11. 2005, gift Jóni Auðuni Vig-
gósyni, f. 4.9. 1938; Halla Bryndís
1997; c) Arna Berg, f. 10.8. 2000.
Adolf ólst upp í Ólafsvík, byrjaði
mjög snemma að vinna líkt og
tíðkaðist þá og var gerður að
landformanni 17 ára gamall.
Hann starfaði sem sjómaður
fram til ársins 1970 en hóf þá
störf í lögreglu og starfaði sem
lögreglumaður til ársins 2006 er
hann fór á eftirlaun. Hann starf-
aði lengst af sem lögreglumað-
ur/varðstjóri í Ólafsvík en frá
árinu 2000 hjá lögreglunni í
Reykjavík. Adolf og Erla giftu
sig 3. desember 1966 og bjuggu
lengst af í Ólafsvík en fluttu til
Reykjavíkur um aldamótin
vegna veikinda Erlu. Adolf bjó á
Akranesi síðustu fjögur ár ævi
sinnar. Hann var í sambandi með
Hansínu Jónu Traustadóttur
þegar hann lést.
Útför Adolfs verður gerð frá
Háteigskirkju í dag, 18. október
2011, og hefst athöfnin klukkan
15.
Steinsdóttir, f.
22.10. 1937, gift
Birgi Jónssyni, f.
11.8. 1935, d. 25.9.
2011; Nína Breið-
fjörð Steinsdóttir, f.
9.2. 1951, í sambúð
með Smára Vil-
hjálmssyni.
Börn Adolfs og
Erlu eru: 1) Ólafur
Guðmundur, f.
18.10. 1967. Fyrr-
verandi eiginkona Ólafs var
Hrafnhildur Jónsdóttir, f. 12.7.
1968. Börn: a) Svandís Erla, f.
22.9. 1991, er í sambúð með
Andra Má Jóhannssyni, b) Arnar
Steinn, f. 19.7. 1995. 2) Steinar
Dagur, f. 25.1. 1970, kvæntur
Hafrúnu Jóhannesdóttur, f. 15.8.
1970. Börn: a) Alexandra Berg, f.
5.9. 1991; b) Stefanía Berg, f. 6.7.
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Þá er komið að kveðjustund.
Allt of fljótt. Eftir stendur sökn-
uður og minningar, í þessari röð.
Saman vinnum við fjölskyldan úr
sorginni og minningarnar munu
lifa með okkur. Sögugleðin var
einstök, ákefðin, vinnusemin og
hlýjan. Alltaf stutt í brosið og
hnyttin svör.
Við vitum að þú munt vaka yfir
fjölskyldunni áfram. Færðu
mömmu/tengdamömmu ástar-
kveðju okkar. Við viljum kveðja
þig með sálminum sem var henni
svo kær. Hvíl í friði.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Steinar og Hafrún.
Elsku afi okkar, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman, það er skrítið að hugsa til
þess að þær geti ekki orðið fleiri.
Það var alltaf svo gott að koma til
ykkar ömmu í Ólafsvík og það
verður skrítið að kíkja ekki í
heimsókn á Jaðarsbrautina og
horfa á fótbolta með þér. Þú varst
alltaf svo glaður og það var svo
gaman að tala við þig.
Við eigum eftir að sakna þín
svo mikið að það eru fá orð sem
lýsa því. En nú vitum við að þú ert
kominn á betri stað, kominn til
ömmu. Við vitum að þið eigið eftir
að líta eftir okkur og hjálpa okkur
í gegnum erfiðustu tímana. Við
erum svo glaðar að hafa fengið að
kynnast þér, elsku afi. Við elskum
þig og munum alltaf minnast þín.
Alexandra, Stefanía og Arna.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Í dag kveð ég yndislega bróður
minn sem var mér svo kær. Hann
lést langt um aldur fram. Vilja-
styrkur hans var ótrúlegur en
aldrei heyrði maður hann kvarta
eða sýna einhverja uppgjöf. Addi
bróðir minn var einstaklega vel
gerður maður, vinsæll og
skemmtilegur, hvort sem var í
einkalífi eða starfi. Hann var lög-
regluþjónn í Ólafsvík í mörg ár og
það hefur örugglega stundum
verið erfitt starf í svona litlu þorpi
þar sem allir þekkja alla. Ég bjó
hjá Adda og Erlu fyrir vestan um
tíma og þau sýndu mér ekkert
nema góðmennsku og þolinmæði.
Svo kom ég alltaf vestur í öllum
fríum og var þá til skiptis hjá þeim
eða mömmu og pabba. Þannig var
ég meira og minna inni á heimili
hans og mágkonu minnar í gegn-
um árin og fannst mér þetta vera
mitt annað heimili. Synir þeirra
tveir eru mér mjög kærir enda
frábærir í alla staði.
Árið 2000 þá flytja þau hjónin
síðan í bæinn og þá nánast hitt-
umst við á hverjum degi. Addi fer
að starfa sem lögregluþjónn í
Mosfellsbæ og líkaði það mjög vel.
Þar kynntist hann góðum félögum
í löggunni. Á þessum tíma var
mágkona mín búin að vera veik í
nokkur ár. Erla lést þá um haustið
og var það mikill harmur fyrir
feðgana og fjölskylduna alla. Það
hefur alltaf verið mikill samgang-
ur á milli okkar systkinanna. Við í
þessari fjölskyldu höfum alla tíð
haft mikinn áhuga á mat og höfum
gaman af að hittast og borða sam-
an. Þá var mikið hlegið og reyttir
af sér brandararnir. Addi sá yf-
irleitt um að baka Dæjubrauð sem
okkur þykir öllum mjög gott.
Ekki má heldur gleyma okkar
frægu hrossakjötsveislum en þá
var borðað á sig gat svo allir lágu
flatir á eftir.
Addi hafði mikið jafnaðargeð
og þurfti mikið til að reita hann til
reiði. Ég held ég hafi tvisvar um
ævina séð hann virkilega reiðan.
Hann var mjög bónþægur og það
var nánast sama hvað maður bað
hann um, hann reyndi alltaf að
hjálpa manni ef hann gat. Hann
hafði mikinn áhuga á hvers konar
veiðiskap enda alinn upp við það
frá blautu barnsbeini. Hann hafði
gaman af öllum íþróttum en fylgd-
ist sérstaklega með knattspyrnu
og það var harðbannað að hringja
þegar enski boltinn var í sjónvarp-
inu enda var það heilög stund fyrir
honum.
Kæri bróðir. Það verða vonandi
endurfundir hjá ykkur pabba þar
sem þið getið horft saman á fót-
boltann og svo ertu örugglega bú-
inn að hitta Erlu þína, mömmu,
Eygló systur og alla hina sem voru
þér kærir. Með söknuði og þakk-
læti fyrir árin okkar saman kveð
ég þig nú. Ég óska þér góðrar ferð-
ar. Þín litla systir, Nína. Kveðja
frá Smára, Hildi Ýr og Kolla vini
þínum.
Nína Breiðfjörð Steinsdóttir.
Elsku Addi.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Ég veit satt að segja ekki hvar
er best að byrja því minningarnar
eru svo margar, Holtabrúnin,
Ólafsbrautin, þú að sækja mig og
mömmu í rútuna, ormadallurinn í
bílskúrnum, hesthúsin, jólin, bát-
urinn, besti steikti fiskur í heimi
og svona gæti ég haldið lengi
áfram en ég læt nægja hér að
þakka þér fyrir að vera mér besti
frændi í heimi og brosi því ég veit
að þín bíður hópur af góðu fólki
hinumegin sem þú hefur saknað
(þú knúsar þau frá mér).
Ég passa líka að segja Nínu
litlu sögur af Adda frænda, sem
gat allt, og er ég svo glöð að þið
hafið náð að hittast og að eiga
svona fallegar myndir af ykkur
saman. Allri fjölskyldunni votta
ég samúð mína og þá sér í lagi Óla,
Steinari og þeirra fjölskyldum og
einnig Hönnu því hún missti svo
góðan vin. Góða ferð frændi!
Kveðja,
Guðrún Dagný, Engilbert
og Nína Magnea.
Kær vinur og félagi er fallinn
frá eftir hetjulega og snarpa við-
ureign við illkynja mein. Kynni
okkar við Adda og Erlu hófust í
ársbyrjun 1975 þegar við flutt-
umst vestur í Ólafsvík. Kynni sem
þróuðust fljótt í góða og trausta
vináttu. Í Ólafsvík áttum við langt
og farsælt samstarf, hann sem
lögregluvarðstjóri og ég sem hér-
aðslæknir. Saman fórum við í
margar erfiðar sjúkravitjanir og
sjúkraflutninga, oft að vetrarlagi
við afspyrnu erfið veðurskilyrði. Í
þessu samstarfi var Addi traustur
sem klettur, samviskusamur og
úrræðagóður.
Adddi var mikill veiðimaður.
Með honum fórum við í margar
laxveiðiferðir og oftast í Hauka-
dalsá í Dölum. Þá voru fjölskyld-
urnar með, bæði eiginkonur og
börn. Í þessum ferðum urðu
kynnin enn nánari. Góð kynni og
vinátta varð einnig hjá börnum
okkar Edda og Guffu með þeim
bræðrum Óla og Steinari. Addi
kynnti mig fyrir skotveiði og oft
fórum við saman til rjúpna upp við
rætur Snæfellsjökuls. Ég kynnti
Adda fyrir badmintoníþróttinni
og saman lékum við badminton í
allmörg ár með góðum vinum,
báðum til mikillar ánægju.
Addi missti Erlu sína árið 2000
eftir erfið veikindi í sjö ár. Erla
féll frá í blóma lífsins aðeins 54 ára
gömul. Addi missti mikið þegar
Erla féll frá, en Erla var sterkur
og heilsteyptur persónuleiki.
Upp á Akranes flutti Addi fyrir
nokkrum árum og naut þar dag-
legra samvista við Óla og Steinar.
Síðustu árin höfum við Addi og
Óli ásamt nokkrum vinum borðað
saman skötu á Þorláksmessu.
Skötuna borðum við ekki oftar
saman í þessu jarðlífi, en tækifæri
mun gefast á ný þegar við hitt-
umst á nýjum stað.
Við erum afar þakklát fyrir
þessar ánægjulegu samveru-
stundir í gegnum árin. Það er
bjart yfir minningu okkar um góð-
an dreng.
Elsku Óli og Steinar. Við vott-
um ykkur og fjölskyldum ykkar
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
megi minningin um góðan föður
sefa sorg ykkar.
Kæri vinur, Addi. Hvíl í friði.
Kristófer Þorleifsson
og Sigríður Magnúsdóttir.
Nú er fallinn frá góður dreng-
ur vinur og félagi, Adolf L.
Steinsson lögregluþjónn. Mig
langar til þess að minnast hans í
nokkrum orðum, sem á engan
hátt geta lýst þessum öðlingi full-
komlega.
Leiðir okkar Adolfs lágu sam-
an árið 2000 er hann kom inn á
skrifstofu til mín á lögreglustöð-
inni í Mosfellsbæ. Þar settist
hann niður gegnt mér, kynnti sig
og sagðist vera fyrrverandi lög-
regluþjónn úr Ólafsvík. Hann
hefði sótt um stöðu hjá embætti
lögreglustjórans í Reykjavík, og
samkvæmt ábendingu félaga síns
Gunnleifs lögreglufulltrúa hefði
hann sótt sérstaklega um stöðu í
Mosfellsbæ. Gunnleifur hafði
sagt honum að Hörður væri alveg
mátulega kærulaus svo okkur
mundi því lynda vel. Þetta fannst
mér alveg frábært og að þarna
var maður sem talaði hreint út.
Ég bauð Adolf velkominn en
sagðist ekki mundu kalla hann
Adolf eða Adda hér gengi hann
undir nafninu Dolli. Hann hló
bara og sagðist ganga að þessum
skilmála mínum. Eftir þetta var
Adolf alltaf Dolli. Við ræddum
saman lengi vel og þar kom fram
að báðir höfðum við aðeins migið í
saltan sjó og ekki spillti það fyrir.
Ég verð að segja það að ég hef
aldrei séð eftir þessari aukningu í
annars frábæran hóp starfs-
manna stöðvarinnar. Dolli reynd-
ist drengur góður samkvæmur
sjálfum sér og sífelldur sprellari.
Persónulega var Dolli mér mikill
gleðigjafi og á einhvern hátt þá
kallaði hann fram hjá mér þörf til
að hnoða saman vísum sem urðu
talsvert margar og um hin ýmsu
tilvik honum tengd. Ósjaldan
skellti hann saman deigi í vöfflur
og þá var nú fjör. Hann eldaði
æði oft ofan í okkur hafragraut
og fleira matarkyns og má sem
dæmi nefna sviðaveislu sem hann
sló upp. Það má segja að hann
hafi verið hálfgerð mamma okk-
ar, því þegar hann var á vakt
svalt enginn.
Dolli vann hug og hjörtu
þeirra sem kynntust honum og
varð mjög vinsæll enda hnyttinn í
orðum og athöfnum. Við sem
störfuðum á stöðinni þennan tíma
vorum allir á einu máli um það að
sætta aðila, sem deildu, ef nokkur
kostur var fyrir hendi, í stað þess
að skrifa einhver ósköp af
skýrslum. Þarna féll Dolli vel í
hópinn með sína glettni sem hann
gat séð í hinum ótal útköllum og
atvikum. Hann sá, og mat einnig
alvarleika útkallsins og að ekki
var glettnin alltaf við hæfi. Dolli
var frábær starfsfélagi en númer
eitt traustur vinur. Ég hefði vilj-
að kynnast honum fyrr en svona
er lífið. Ég naut til fulls samveru-
stunda okkar og kveð Adolf með
miklum söknuði.
Í andrá er burtu allt tekið
hvert andartak runnið á braut
Þar sem áður fyrr ólgaði þrekið
undan sjúkdómi að endingu þraut
Margt eftir í minningu geymist
því mörg var sú ánægjustund
með glettni sem aldrei gleymist
hann gladdi og létti manns lund
Ég vil því nú kveðja vin minn kæra
sem vikinn er af lífsins braut
fátækar þakkir honum færa
fyrir þá gleði sem ég naut
Ég vil votta öllum aðstandend-
um Adolfs mína dýpstu samúð
vegna fráfalls hans.
Guð blessi ykkur öll.
Hörður Jóhannesson.
Leiðir okkar Adda lágu saman
þegar við byggðum okkur hús og
fórum að aðstoða hvor annar við
steypuvinnuna.
Alltaf var stutt í glettnina og
galsann hjá þér. Það var smitandi.
Eftir að þú fórst í ævistarfið þitt
sem lögreglumaður varst þú tíður
gestur á bryggjunni til að frétta
að aflabrögðum.
Oft hittumst við þá og gengu þá
brandararnir á milli okkar. Þegar
þannig stóð á að maður fékk far
með þér í lögreglubílnum af
bryggjunni og heim.
Í einni af þeim ferðum kom til
tals á milli okkar að ég ætti að
koma í lögguna.
Nokkur ár liðu og ég lét tilleið-
ast
Það sem hafði mest áhrif á mig
að fara í starfið var þessi léttleiki
yfir þér. Maður kom aldrei að
tómum kofum er það varðaði og
alltaf á hverri vakt komu upp ein-
hver atvik sem þú gast gert að
einhverju gríni.
Ég minnist orða móður þinnar
hennar Dæju, þegar hún sagði þið
eruð svo líkir að þið gætuð alveg
verið bræður. Eruð með sama
húmorinn og taktana. Það var
nokkuð til í því. Við vorum í takt.
Við eignuðumst trillu saman.
Komum oft í land með góðan afla.
Ég minnist eins skiptis þegar
við komum úr róðri, fiskuðum lít-
ið.
Þú horfðir á mig í glettni og
raulaðir úr lagi Bubba ekki benda
á mig segir varðstjórinn.
Við lentum oft í kröppum dansi
í starfinu. Oftar en ekki lempaðir
þú málin á vettvangi frekar en að
nýta þér vald lögreglumannsins.
En það brást sjaldan að þú
kæmir með einhverja glettni að
máli loknu.
Sennilega hefur það verið þín
aðferð til að komast yfir ýmsar
erfiðar stundir í starfinu. Ég lærði
það.
Vert er að minnast á vöfflu-
kvöldin sem þú stóðst fyrir.
Hringdir í félagana og þeim boðið
í vöfflur áður en hasarinn byrjar
eins og þú orðaðir það.
Við vorum stofnfélagar í Lions-
klúbbi Ólafsvíkur á sínum tíma og
vorum félagar þar í 20 ár.
Skemmst er að minnast þess
þegar við vorum settir saman í að
vera uppistandarar eins og það er
kallað, á einni árshátíð Klúbbsins.
Fyrirmyndin var einhver sjón-
varpsþáttur þar sem þáttastjórn-
andi sat við borð drakk viskí og
sagði brandara.
Gerðum samkomulag um að
segja ekki hvor öðrum nema hluta
af því sem við vorum að hnoða
saman. Auðvitað slógum við í
gegn.
Síðar flutti ég í bæinn og þú síð-
ar vegna veikinda Erlu þinnar.
Lentum saman í lögreglunni þar.
Þú í Mosó og ég í Grafarvoginum.
Það var stutt á milli okkar.
Þú hélst uppteknum hætti og
bauðst í vöfflukaffi og oftar en
ekki kom öll umferðardeildin og
brandararnir fuku.
Eftir að þú hættir störfum vor-
um við í reglubundnu sambandi í
síma. Hittumst samt ekki nægi-
lega oft.
Svo kom áfallið, veikindin. Þú
varst samt bjartsýnn og lést eng-
an bilbug á þér finna.
Þegar ég frétti það hafði ég
samband. Þú gerðir bara grín að
veikindunum.
Ég gæti endalaust sagt frá at-
vikum þar sem þú léttir mína lund
og fleiri. Af nógu er að taka.
Mig tók sárt þegar ég heimsótti
þig á sjúkrahúsinu uppi á Skaga
þar sem þú eyddir síðustu stund-
um þínum.
Ég bara sakna þín, svo einfalt
er það.
Við hjónin sendum Óla og
Steinari og börnum ykkar samúð-
arkveðjur.
Guðlaugur Wíum Hansson.
Adolf L. Steinsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
TORFI SIGTRYGGSSON
framkvæmdastjóri
Lífeyrissjóðs Vestmannaeyja,
Faxastíg 6b,
Vestmannaeyjum,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri miðvikudaginn 12. október.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
24. október kl. 13.30.
Hólmfríður Jónsdóttir,
Guðrún Torfadóttir, Tryggvi A. Guðmundsson,
Kristinn Már Torfason, Sunna Vilborg Jónsdóttir,
Védís Elfa Torfadóttir, Helgi Ingimarsson,
Árni Kár Torfason Eva Hrund Einarsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐBJÖRG KRISTJANA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Fannafold 3,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 13. október.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 26. október
kl. 13.00.
Jón Ásgeirsson,
Kristján Jónsson, Kristjana Sæunn Ólafsdóttir,
Hörður Jónsson, Ólína Klara Jóhannsdóttir,
Már Jónsson,
Málfríður Jónsdóttir, Sveinlaugur Kristjánsson,
Þórunn Jónsdóttir, Hermann Alfreðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.