Birtingur - 01.12.1958, Síða 4

biskup og- Árni Oddsson búnir að smíða ágætan kafbát og eignast
tundurskeyti þegar Bjelke höfuðsmaður kom hingað með Kópavogs-
samninginn. Þér er óhætt að trúa því, að mér leið notalega þegar ég
var að láta Pál postula hlunka á rómverja og Brynjólf og Árna
sprengja danska herskipið í loft upp. Tveimur árum síðar var ég
orðinn nokkru raunsærri. Ég skrifaði þá dálitla skáldsögu, Mannlífs-
brautir, sem lauk á hátíðlegan hátt í kirkjugarði. Allar söguhetjurnar
voru komnar undir græna torfu, saddar lífdaga.
Fórstu snemma til Reykjavíkur?
Það mun hafa verið í sláttulok 1933, að mér fannst ég þurfa að koma
eigum mínum í lóg, tæpum þrjátíu krónum í peningum og lambi á
fjalli. Ég ákvað að gerast rithöfundur og lagði á stað til Reykjavíkur,
þar sem tvær systur mínar voru um þær mundir, báðar sjúklingar.
Þetta tiltæki í miðri kreppunni þótti háski og óráð, sem vonlegt var,
en elzta systir mín skildi mig fullkomlega og reyndi eftir mætti að
hafa hönd í bagga með mér. Ég skrifaði eins og ég ætti lífið að
leysa, rubbaði upp á daginn og hreinritaði á kvöldin. Seinnipartinn
í nóvember sló ég botninn í alllanga skáldsögu, sem hét hvorki meira
né minna en Borgir hugsjónanna. Ég hafði víst talsverðan hjartslátt
þegar ég var að arka með handritið milli útgefenda, enda lá mikið við
að koma því undireins fyrir almenningssjónir og fá eitthvað fyrir
það. Bókin hefur áreiðanlega verið glórulaust bull og rugl, og auð-
vitað vildi enginn útgefandi líta við henni. I febrúar tókst mér loks
að fá vinnu á Álafossi, en þá var ég reyndar búinn að skrifa aðra
ónýta skáldsögu og margar barnasögur. Ólafur Bergmann Erlingsson
valdi síðan skástu sögurnar úr þeirri syrpu og bjó þær til prentunar,
gaf út kverið Við Álftavatn í september og reyndist mér hinn bezti
drengur í hvívetna.
Það hefur verið mikill viðburður fyrir ungling að sjá bók eftir sig á
prenti ?
Ég var ákaflega sæll, gekk eins og í draumi í nokkra daga.
Þykir þér eins gaman að gefa út bók núna?
Nei, öðru nær! Ég kvíði fyrir því að senda bók eftir mig í prentsmiðju.
Mér finnst ævinlega, að ég hlyti að geta bætt hana, ef hún lægi lengur
hjá mér í salti.
Hvöttu ekki ýmsir þig til að skrifa á þessum árum?
Ég vil sérstaklega nefna tvo menn, Aðalstein Sigmundsson kennara
og Benedikt Björnsson frá Víkingavatni. Ég kynntist Aðalsteini aust-
2 Birtingur