Birtingur - 01.12.1958, Qupperneq 89

arnir eða prófessorarnir. Svo virðist að
minnsta kosti utantugthúsmanninum.
Helvítis pólitíkin
1 öðrum löndum eru stúdentar að for-
vitnast um starf listamanna en hér verð-
ur þess aldrei vart. f þeirri stofnun virð-
ast hinir ungu hafa tekið við skilaboðum
frá afturhaldssömustu stjórnmálamönn-
unum og kynna fyrir þá ýmsa hina stein-
dauðustu höfunda ritverka samkvæmt
kröfu pólitíkurinnar um hundrað prósent
geðleysi á því sviði. Sitthvað hefur þó
fengið að fljóta með í bókmenntakynn-
ingunum og má geta þess að þegar Lax-
ness fékk Nóbelsverðlaunin mun Háskóli
Islands loksins hafa viðurkennt þann höf-
und de facto og sendimenn Heimdallar
íengið það gefið eftir hjá hinum geð-
prúða aðalritstjóra Morgunblaðsins að
lesa mætti úr verkum Laxness. Einnig
mun Þorbergur Þórðarson hafa hlotið
samskonar viðurkenningu á þessum vetri
enda er sjötugsafmæli hans í nánd.
Reyndar veit ég að í háskólanum eru
ungir menn sem líkar illa niðurlægingin
og tómlætið og vildu gjarnan reisa álit
stúdenta með þjóðinni upp frá dauðum,
— þar á meðal núverandi formaður stúd-
entaráðs. En fyrsta skrefið hlýtur að
vera að moka út þessari pólitísku mykju
sem fyllir öll göng og hætta að láta
heiftarnagga eins og áðurnefndan rit-
stjóra hræra í sér því að þau áhrif eru
öngum vænleg til þroska.
Og svo er það nýskeð að uppi er eldur
í sinu háskólans. Hópur æskumanna þar
gerðist torkennilegur og hóf að stíga
ófriðlegan dans með miklu trampi. Bumb-
ur voru barðar með tryllandi einhæfni
líkt og þegar ólærðir mannflokkar hóa
sig saman í frumskógum til að safna
ljandmönnum sínum á veizluborðin til
snæðings. Og sá sem stúdentarnir ætluðu
að rífa í sig var menntamálaráðherra sá
sem hefur þó sýnt meiri vilja til góðs í
starfi sínu en ýmsir fyrirrennarar hans,
ekki sízt næsti á undan, þótt þennan
hafi hent slys í beitingu valdsins. En
aldrei hefur umlað í stúdentunum nema
í þetta skipti þegar óhljóð þeirra heyrast
um allt út af því að fá ekki að halda
dansiball í skóla sínum á nýjársnóttina
eins og fólkið í Hrunakirkju forðum.
I sjálfstæðisbaráttu okkar voru stúd-
entar í fremstu víglínu. En hvar eru þeir
í dag? Hafa þeir verið í brjósti fylking-
ar að heimta að við losnum við þá niður-
lægingu að hafa erlendan her á íslandi?
Hvaða menningarstraumar liggja frá Há-
skólanum út í þjóðlífið? Hvernig stendur
á þessu logni? Er fólkið svo þreytt af
maraþonþulunum og utanbókarlangloku-
lærdóminum í framhaldsskólunum að
það er eins og útbrunnin gamalmenni
þegar það kemur í háskólann? Helvítis
pólitíkin, hún drepur allt, segja sumir.
Kannski þetta fari að breytast. Kannski
taka einhverjir frískir menn sig saman
og banda frá sér leiðarbréfunum frá
stjórnmálaforingjunum og ofstækisfullum
fyrirmælum um að allt skuli vera bann-
heilagt og forboðið sem ekki hefur verið
sótthreinsað með hinum göfuga anda úr
vitum hinna díverse flokksforingja.
Kvöldvökur Stúdentafélags Reykjavíkur
Þegar stúdentafélög halda opinberar
skemmtanir, skyldi þá ekki dagskráin
vera gúlpandi af menningarlegum fjör-
efnum? Leita þeir ekki til helztu andans
manna þjóðarinnar og biðja þá að orka á
Birtingur 87