Húsfreyjan - 01.04.1960, Blaðsíða 12

Húsmæðrabréfið fyrir Norðurlönd árið 1960
Eftir AÐALBJÖRGU SIGURÐARDÓTTUR
HÚSMÆÐRADAGUR Norðurlanda, 10.
marz, á sinn sérstaka hugblæ, eins og
aðrir hátíðisdagar. Við vitum, að þá safn-
ast húsmæður Norðurlanda saman í sín-
um mörgu, smáu eða stóru félögum, utan
um eina sameiginlega hugsun og hugsjón:
velferð heimilanna. Þessar sameiginlegu
hugsanir og bænir, beint á sama tíma að
sameiginlegu marki, ættu að geta myndað
sterkan aflstraum, sem ýtti hindrunum úr
vegi og flýtti fyrir, að settu marki yrði
náð. Ef við tryðum þessu ekki, sýnast mér
þessir fundir, þennan sérstaka dag vera
markleysa ein.
En hvað er það þá, sem myndi vera
þýðingarmest fyrir velferð heimilanna,
ekki eingöngu hér á Norðurlöndum, held-
ur um heim allan, hvort sem heimilin eru
stór eða smá, rík eða fátæk, og hvar í
þjóðfélagsstiganum, sem þau standa? Er
það ekki blátt áfram hinn 19 alda gamli
boðskapur um frið á jörðu, sem þó enn
hefur aldrei komizt í framkvæmd?
Hvernig er þá unnt að ná þessu friðar-
marki, sem eitt getur losað heimilin við
sífelldan ótta og öryggisleysi ? Er það með
síauknum vígbúnaði og vörnum þjóðanna,
svo að þær standi jafnan stríðsbúnar hver
gagnvart annarri og haldi hver annarri í
skefjum, svo að enginn þori að ráðast á
annan? Við vitum allar, að þetta er engin
lausn á vandamálinu, og að eins og nú
er komið, þarf ekki annað en slysni, eitt
óhappa- eða brjálæðisverk, til þess að
leggja mikinn fjölda allra heimila jarðar-
innar í rúst, við vitum það líka, að þá
yrði engum vörnum við komið.
Hvað eigum við konur þá að gera, eða
getum við nokkuð gert? Ekki stjórnum
við heiminum, ekki erum við spurðar
ráða, þegar stórmenni heims taka ákvarð-
anir um stríð eða frið. Ekki erum við yfir-
leitt neinir sérfræðingar í vísindum eða
stjórnspeki, sem mannkyni mætti að
gagni verða. Okkar einu vísindi, okkar
eina speki hefur verið í því fólgin að
vernda óborið líf jarðarbúa og hlynna að
því á fyrstu árum ungviðisins, svo að það
mætti ná nokkrum þroska. Jafnvel á þessu
sviði höfum við verið fáfróðar í augum
fræðimanna, sem við vissulega getum
lært margt af.
En við höfum haft eina stjörnu, sem
lýst hefur okkur leið í myrkri vanþekk-
ingar og alls konar erfiðleika og hefur
opinberað okkur speki, sem stundum er
hulin vitringunum. Stjarnan er stjarna
kærleikans, kærleikans til bamsins og til
heimilisins, sem við höfum skapað barn-
inu til öryggis. Við ljós þeirrar stjörnu
höfum við svo uppgötvað hið stóra heim-
ili þjóðfélagsins og síðast jarðarheimilið
allt.
Og stjarnan hefur sýnt okkur fleira.
Hún hefur sýnt okkur, að hatri verður
aldrei útrýmt með hatri, tortryggni með
tortryggni, ófriði með ófriði, vopnum með
vopnum, yfirgangi með yfirgangi. Hver er
þá leiðin tii friðar samkvæmt Ijósi kær-
leiksstjörnunnar? Hún er ein og aðeins
ein: Skilningur og samúð á milli þjóða,
sem þó verður að byrja hið innra með
einstaklingunum, nógu mörgum með hin-
um ýmsu þjóðum, svo að þeir smátt og
smátt fái áhrif á almenningsálitið, hver
í sínu landi. Jörðin er orðin svo lítil vegna
samgangna og aukinna samskipta, sem
sagt vegna hinnar ytri tækni, að ef nú
fylgir ekki með hinn innri skilningur kær-
leikans, þá er voðinn vís fyrir alla hlut-
aðeigendur.
Hvað getum við gert þessu máli til
12
HÚSFREYJAN