Vera - 01.12.1985, Blaðsíða 5

Nokkrar athugasemdir
í 5. tölublaði VERU 1985 er fjallað um
bók mína Vinna kvenna á íslandi í 1100 ár
aö ýmsu leyti á allfurðulegan hátt, sem
snertir þó sjálft efni bókarinnar harla lítið.
Þess vegna langar mig til að biðja blaðið
að Ijá mér rúm fyrir nokkrar athugasemdir
við helstu meinlokurnar í greininni.
Þar er fyrst til að taka að Þórunn Magn-
úsdóttir sagnfræðingur, sem skrifar grein-
ina, virðist alls ekki gera sér grein fyrir því
hver er megintilgangur bókarinnar.
Bókin er samin í samræmi við stofnskrá
Kvennasögusafns íslands, en þar segir að
tilgangur safnsins og annarra kvenna-
sögusafna sé sá að stuðla að því aö rann-
saka sögu kvenna. í formála bókarinnar
stendur:
Margar bækur mætti skrifa um vinnu
kvenna á íslandi. Með bók minni vildi
ég reyna að stuðla að því að þær bæk-
ur yrðu til sem fyrst. Vikið er aö fjölda-
mörgum atriðum sem hvert og eitt eru
verðug rannsóknarefni fyrir sagnfræð-
inga og aðra færðimenn.
Þórunn virðist ekki skilja hvers vegna inn-
gangur bókarinnar hefst á setningu —
með breyttu letri — úr Gullöld íslendinga
þar sem höfundurinn tilkynnir, þegar hann
er búinn að skrifa einar 16 blaðsíður um
störf karlmanna á söguöld, að hann hirði
ekki um að tína til dæmi um vinnu kvenna,
þótt auðvelt væri.
í upphafi greinar sinnar segir Þórunn að
bók mín sé ótrúlegt eljuverk mitt. Svo
ótrúlegt finnst henni það að hún lýkur
grein sinni með þessum orðum:
Hafi Anna Sigurðardóttir og sam-
starfsfólk hennar þakkir fyrir fróðlega
og fallega bók um vinnu íslenskra
kvenna.
Lesendur greinarinnar mættu ætla að hér
væri um að ræða hópvinnu undir minni
stjórn.
Samstarfsfólk í venjulegri merkingu
þess orðs hafði ég ekkert við samningu
bókarinnar, sem ég lauk við snemma árs
1983. Vissulega naut ég góðrar samvinnu
við alla þá fjölmörgu höfunda bóka, greina
og bréfa og aðra heimildarmenn mína lífs
og liðna, sem um er getið í tilvitnunum og
heimildaskrám. í þeim hópi er frægastur
Snorri Sturluson, sem lét mér í té kven-
kenningar í Skáldskaparmálum sínum að
konu skuli t.d. kenna til allra þeirra hluta
sem henni sæmir að vinna og veita. Hins
vegar gat ég ekki nýtt mér sögu hans um
Ask og Emblu í Gylfaginningu, af því þar er
ekkert minnst á hvað Embla gerði.
Þórunn Magnúsdóttir ætlast til þess að
ég geti vitnað í bók hennar sem kemur ekki
út fyrr en löngu eftir að ég lýk við mína bók.
Bókar Þórunnar — Sjósókn sunnlenskra
kvenna — get ég hins vegar í formála sem
skrifaður var eftir að bók hennar kom út.
Hvað því viðvíkur að ég heföi átt að
styðjast við bók Guðmundar Jónssonar —
Vinnuhjú á íslandi á 19. öld — er því til að
svara að ég þurfti ekkert á henni að halda.
Þórunni finnst ég hafa oftrú á Búalög-
um. Veit hún ef til vill um betri heimildir um
kaupgjald og verðlag á miðöldum og fram
til Bessastaðapósta 1685 og Alþingissam-
þykktar 1720?
Furðulegt finnst mér að Þórunn skuli
amast við því að ég hefi efnisyfirlit bókar-
innar einnig á dönsku og eins dálitlar skýr-
ingar við myndirnar. Efnisyfirlit á dönsku
áleit ég að gæti verið nokkur ávinningur
fyrir fólk á Noröurlöndum sem áhuga hefir
á íslenskum þjóðháttum og sögu kvenna.
Það hefir reynst rétt. Ég hefi þegar fengið
þakkir fyrir það frá vinum safnsins í Dan-
mörku, Finnlandi, Noregi og Svíþjóð.
Að lokum langar mig til að láta VERU
vita að ég er ekki safnari á venjulegan
mælikvarða, allra síst ástríðufullur safnari,
eins og Þórunn telur mig vera. Annað mál
er það að reyna að halda til haga því efni
sem berst að Kvennasögusafni íslands,
enda eru í stofnskrá þess ákvæði um hvað
því er ætlað að safna og varðveita.
Vinsamlegast
Anna Sigurðardóttir
appelsínugult hár
Hún var með appelsínugult hár í rifnum fjólubláum buxum blárri joggin peysu og adidas break
skóm. Hún var grátandi og einmanaleg á svip (hún var að strjúka af níunni). Hvorki pabbi né mamma
gátu haft hana, mamma var farin að búa með manni og hafði engann tíma fyrir hana og
pabbi er alki og gat ekki heldur haft hana. Hún var byrjuð að reykja og drekka og bing bong beint
á níuna. Henni fannst erfitt að kyngja þessu. En nú yrði hún að finna sér húsaskjól yfir nóttina. Það
hlakkaði í henni hún var hinumegin á landinu. Löggan skyldi aldrei ná henni hún skyldi bara vera
hér i svona eitt ár, hún hafði keypt sér 6 sígarettupakka en það mundi varla duga í ár svo hafði hún
engan mat heldur bara eitt súkkulaðistykki sem hún hafði keypt sér á Egilsstaðaflugvelli. Jæja hún
yrði bara að fara niður í þorpið og kaupa mat þar en ætli fólk yrði ekkert hissa á því að sjá nýja mann-
eskju hér en hvað henni leiddist ætli krakkarnir sakni hennar, allavega Bjössi hún hafði nú verið með
honum á föstu kannskí hafði hann bara verið að nota hana nei hún vildi ekki trúa því. Þarna var hús
og meira að segja autt allt slökkt og engar gardínur hún gekk þangað en stoppaði í öðru hverju spori
eins og hún væri hrædd við eitthvað og var hrædd hún reyndi að opna húsið en það var læst en
það gerði ekkert til hún var búin að koma auga á brotinn glugga sem hún gæti farið innum. Þegar
hún var komin inn barst myglufýla á móti henni en eftir þvi sem hún var búin að vera þarna lengur
fannst henni hún minnka, bara farin að venjast henni strax, síðan sofnaði hún. Þegar hún vaknaði
stóð löggan yfir henni og starfsmaður af níunni. Jæja bara vöknuð ekki langt strok að þessu sinni
en vel skipulagt það er ekki hægt að segja annað við tökum næstu flugvél til Reykjavíkur.
Chýta 14 ára.
5