Vera - 01.12.1985, Blaðsíða 4

að halda fram einhverri barnlausri ,,vel-
gengisglimmerpíu" á framabraut sem ein-
hverri fyrirmynd. Við erum innilega sam-
mála því sem þú segir um mæður og börn.
Fyrir okkur vakti hreint ekki að gagnrýna
móðurhlutverkið sem slíkt heldur að benda
á að raunveruleg reynsla margra kvenna af
því að eignast barn gengur oft þvert á þá
klisjukenndu Imynd af móðurinni að hún
hafi þar með höndlað ævarandi sælu og
eigi nú að mæta heiminum með barnið í
fanginu og sælubros á vör. Þetta er fölsk
imynd sem hefur vakið sektarkennd hjá
mörgum konum og spillt fyrir eðlilegu sam-
bandi milli móður og barns. Því að hamingj-
an, eins og þú kemst svo vel aö orði sjálf,
,,er mæld í augnablikum", einnig hamingja
móðurinnar. Þetta höfum við allar gott af að
hugleiða, svo að við gætum að hamingju-
stundunum og látum ekki sektarkennd og
áhyggjur yfir erfiði og amstri af daglegri
umönnun skyggja á þær.
Það er kannski óþarfi að minna á að inn-
tak kvenfrelsisbaráttunnar er að skoða for-
dómalaust og af gagnrýni þajnn raunveru-
leika sem mætir okkur konum og móta sjálf-
ar hlutverk og ímynd okkar út frá okkar eigin
skynjun á raunveruleikanum, hvort sem um
mæður eða barnlausar konur er að ræða,
en láta ekki þröngva okkur inn í hlutverk,
sem mótuð eru af því karlasamfélagi sem
við lifum í.
Þú hefur eflaust rétt fyrir þér í því að við
,,íslendingar (séum) tiltölulega frumstæðlr
hvað varðar börn og buru" samanborið við
margar aðrar Evrópuþjóðir. Við leyfum okk-
ur ennþá að eignast börn áður en barna-
herbergið er fullmublerað og sum okkar
m.a.s. fleiri en eitt eða óskasettið, strák og
stelpu. Við erum ekki enn komin svo langt
á „þróunarbrautina" að við skipuleggjum líf
okkar eftir nótunum: menntun — bíll — hús
— húsbúnaður eftir tískublaði — sumarhús
— hnattsigling — barn eða sundlaug eða
hraðbátur — o.s.frv. En ef við gætum ekki
að hvert stefnir I íslensku þjóðlífi gæti svo
farið að hluti íslenskra kvenna standi
frammi fyrir því að velja á milli barns og
hluta eða lífsstíls og hinar frammi fyrir þeirri
staðreynd að kjör þeirra útiloka lúxus eins
og barneignir og móðurást.
Þetta er sannarlega ekki það samfélag
sem við viljum berjast fyrir heldur það sam-
félag þar sem það er eðlilegt, gott og gam-
an að eignast og ala upp börn og þar sem
engin kona þarf að standa frammi fyrir þvi
að velja á milli barns, starfs eða hluta.
I lokin viljum við nefna að gagnrýni þín á
stíl okkar er vissulega umhugsunarverður
— kaldur, menntakvennalegur, ofurskyn-
samur — má kannski segja þetta með einu
orði — karlmannlegur? Hefur það uppeldi
sem við höfum fengið kæft eðiilegan, kven-
legan tjáningamáta? Þurfum við að fara að
leita að hinum eina sanna tóni sem hæfir
samskiptum kvenna?
Með kærri kveðju frá ritstjórn Veru
sem vann ágústblaðið (tvær óléttar, ein
með barn á brjósti, þrjár með smábörn á
öðru ári og ein óþreyjufull eftir að verða
amma).
Við 24. október 1985
Kæru systur. Komið er árið '85.
Hvar erum við staddar í dag?
Með voða í lofti. Veröldin dimm.
Við óttumst um framtíðar hag.
Verndum öll börn. Biðjum svo að:
Bjargist vort kærleiks þel.
Hver annan styðji. Stefnum á það.
Stöndum æ saman. Lifið vel.
Þ.E.Ma.
Kvenfélag sósíalista
Um leið og Vera þakkar þessa athugasemd
við „samtalið endalausa" í blaði nr. 4, vill
hún koma á framfæri óskum um að lesend-
ur hiki ekki við að leiðrétta og/eða gera
athugasemdir við efni Veru. Þetta á ekkisíst
við um efni, sem telja má sögulegt, líkt og
endalausu samtölin um kvenfrelsisbarátt-
una, þar erþað blátt áfram nauðsynlegt að
þið látið í ykkur heyra, þyki ykkur ranglega
farið með, séuð ósammála eða teljið við-
mælendur okkar misminna um atburði. Rit-
nefnd Veru vill nota þetta tækifæri til að
minna ykkurallará, að blaðið á að vera um-
ræðuvettvangur og það er því fjarri lagi að
við viljum aðþið takið efniþess þegjandiog
hljóðalaust! Skrifið eða hringið og látið okk-
ur heyra I ykkur — hvort sem þið viljið
skamma okkur eða hrósa!
Kveðjur, ritnefndin.
í annars ágætu viðtali, sem Ms átti við
Nönnu Ólafsdóttur í 4. tölublaöi ,,Veru“
kemur fram sá misskilningur, að ekki hafi
verið starfandi Kvenfélag í Sólsíalista-
flokknum.
,,Kvenfélag Sósíalistaflokksins" var
stofnað 30. mars 1939. „Meðlimir þess
eru allar þær konur, sem eru löglegir með-
limir Sósíalistafélags Reykjavíkur", eins
og segir í lögum félagsins.
1946 er gerð sú skipulagsbreyting á
félaginu, að það er ekki lengur skilyrði, að
konur séu meðlimir í Sósíalistafélagi
Reykjavíkur og er þá nafni þess breytt í
„Kvenfélag sósíalista“.
Að öðru leyti vísa ég til „Sögu Banda-
lags kvenna í Reykjavík“ og „Margar hlýj-
ar hendur," sögu K.f.
Elín Guðmundsdóttir.
Konurnar sem unnu að blaðinu um barneignir með nokkrum barna sinna, frd vinslri: Kicki með Emi!
ogEinar, Kristln meðsoninn unga, Mallameð Höllu, Guðrúnu ogKatrínu, Guðrún með Baldur, Gyða
með Sunnu, Solla með Sveinbjörn og þann nýfœdda og Guðrún.
4