Vera - 01.12.1985, Blaðsíða 35

I
Sæist þetta á því aö stefnuræðan fjallaði um tölur en
víst er að efnahagsmál snúast ekki bara um tölur
„heldur um hvað þessar tölur og stærðir þýða fyrir
líf og starf fólksins í landinu." Lækkun kaupmáttar
kauptaxta þýðir áframhaldandi vinnuþrælkun,
minnkandi sjálfsvirðingu fólks, minnkandi samvistir
foreldra og barna og svo mætti lengi telja. Sigríður
Dúna sagði að manneskjurnar sem landið byggja
virtust nokkuð ógreinilegar í augum forsætisráð-
herra og sá helmingur þeirra sem væru konur væru
honum ósýnilegur. Bent hún á að þetta kæmi Ijós-
lega fram í því að í lok kvennaáratugar, er ekki
minnst einu orði á konur í stefnuræðunni.
Kristín Halldórdóttir sagði í ræðu sinni að Kvenna-
listinn væri hvorki sammála sparnaðar- né fjárfest-
ingarstefnu ríkisstjórnarinnar enda væri nú sýnt að
hún væri að steypa Islenskum heimilum og einstak-
lingum í gríðarlegan vanda. Sama má segja um
sveitarfélögin þar sem nú væri að skapast hrikaleg-
ur vandi víða um land vegna skulda ríkissjóðs við
mörg sveitarfélög. Kom fram í máli hennar að van-
greidd framlög ríkissjóðs við sveitarfélögin næmu
tugum milljóna. Sagði hún að ástand þetta sýndi hve
áríðandi það væri orðið að breyta stjórnarkerfinu í þá
átt að gera sveitarfélögin ábyrgari og sjálfráðari um
sín mál. Kristín talaði einnig um atvinnuþátttöku
kvenna og sagði konur bera uppi að miklu eða öllu
leyti fjölmargar starfsgreinar en hafi hins vegar átt
lítinn þátt í mótun þeirra. Hvatti hún konur til aö taka
meiri þátt í mótun og uppbyggingu atvinnulífsins og
sagði að þær mættu ekki líta á forræði og frumkvæði
karla sem óhagganlegt náttúrulögmál.
Guðrún Agnarsdóttir benti á í ræðu sinni að „gull-
skip íslensku þjóðarinnar lægi ekki í stóriðjunni held-
ur í íslensku hugviti. Því ætti að leggja áherslu á
menntamálin. Vék hún orðum sínum að hörmulegu
ástandi skólamála og benti meðal annars á þann gíf-
urlegaaðstöðumunsem væri milli þéttbýlis og strjál-
býlis. Einnig minntist hún á aðbúnað í skólum, skort
á fjölbreyttum og nútímalegum námsgögnum, laun
kennara, svo nokkuð sé nefnt. Talaði hún einnig um
aðbúnað Háskóla íslands og nefndi hve alvarlegar
afleiðingar stefna ríkisstjórnarinnar í þessum málum
væru þarsem þekkingarsköpun væri undirstaðaat-
vinnuuppbyggingar. Guðrún talaði einnig um stöðu
kvenna í þjóðfélaginu og fjallaði um skert þjóð-
félagsleg réttindi heimavinnandi kvenna, bæði hvað
varðar lífeyrisréttindi og tryggingabætur.
FLUGFREYJU-
DEILAN
Varla var fólk farið að venjast nýskipun ráðherra-
> embætta þegar Matthías Bjarnason, samgöngu-
málaráðherra mætti á þing með stjórnarfrumvarp-
um kjaradóm í deilu Flugfreyjufélagsins og Flug-
leiða hf. Markmið þessa frumvarps var að taka verk-
fallsréttinn af flugfreyjum og með því binda endi á
fyrirhugað verkfall. Þetta skeði þann 23. nóvember
eða daginn fyrir alþjóðlegan kvennadag Sameinuðu
þjóðanna sem íslenskar sem erlendar konur ætluðu
að halda hátíðlegan. Þennan dag var ísland í heims-
fréttunum fyrir samstöðu Islenskra kvenna og styrk
en samgöngumálaráðherra sá um að heimurinn
fengi líka að vita afhverju íslenskar konur þurfa
þennan mikla styrk.
Aðfaranótt Kvennadagsins stóðu þingkonur
Kvennalistans í ströngu við það að reyna að hindra
að íslensk stjórnvöld settu á lög sem tækju af
kvennastétt verkfallsrétt og það á sjálfan Kvenna-
daginn. Þessa nótt var staða og launamál íslenskra
kvenna rædd á Alþingi íslendinga.
Guðrún Agnarsdóttir sagði að konur þær sem eru
að heyja kjarabaráttu vinna við hefðbundin kvenna-
störf. Benti hún á að störf þessi eru unnin við erfiðar
aðstæður, oft utan venjulegs vinnutíma og jafnframt
krefjast þau fjarvista frá heimilum. Samt segjast
vinnuveitendur þeirra ekki geta mætt kröfum þeirra
um vaktaálag á launin og beita fyrir sig þeim rökum
að á eftir muni koma auknar kaupkröfur annarra
starfsmanna. Guðrún sagði að mál þetta væri ná-
tengt stöðu og kjörum kvenna í þessu þjóðfélagi og
benti á að slíkt væri ástandið í hinum hefðbundnu
störfum kvenna að erfiðlega gengur að fá konur til
þeirra. Benti hún á sem dæmi að illa gengur að
manna fiskvinnsluna og fóstrur vantar á dagvistun-
arstofnanir. Sagði Guðrún ennfremur að menntun
hefur löngum þótt vera lykill að betri kjörum, en því
miður ætti þetta ekki viö um konur, því þær hafa
þrátt fyrir viðleitni til að sækja sér aukna menntun
lent í því að fylla flokk menntaðra láglaunastétta.
Kristín Halldórsdóttir mótmælti þeim vinnubrögð-
um sem viðhöfð voru á Alþingi þennan sólarhring og
lýsti yfir andstöðu Kvennalistans við frumvarp þetta.
Sagði hún að ekki hafi verið reynt til þrautar að
semja eftir eðlilegum leiðum og einnig að fréttir af
kjörum flugfreyja og af samningaviðræðum við þær
hafi verið afar villandi. Sagði hún ennfremur að það
væri synd að Flugleiðir skuli ekki hafa notað þetta
einstæða tækifæri til þess að leiðrétta kynbundið
launamisrétti í sínu fyrirtæki.
Á fundi efri deildar kl. 3 um nóttina aðfararnótt 24.
nóvember gengu þingkonur út af fundinum. í því til-
efni sagöi Sigríður Dúna að hún mótmælti harðlega
þeim vinnubrögðum sem viðhöfð væru á Alþingi þá
um nóttina og að vinnubrögðum sem þessum væri
ekki sæmandi viti bornum mönnum. Sagöi hún enn-
fremur að ef þessum skrípaleik yrði ekki hætt og
fundi frestað þá myndi hún ganga út í mótmæla-
skyni við þeirri valdaníðslu sem viðhöfð væru.
Við vitum allar hvernig málinu lyktaði og á baráttu-
degi okkar þann 24. október minntumst við liðinna
atburða kvennaáratugarins, lögðum niður störf til að
mótmæla kynbundnu launamisrétti í þjóðfélaginu
en vorum líka minntar gróflega á að enn er langt í
land að þeirri hugarfarsbreytingu og kvenfrelsi sem
við stefnum að. En látum ekki hugfallast og munum
að hálfnað er verk þá hafið er.