Vera - 01.07.1986, Page 5

halda okkar fylgi hér í Reykjavík, en þess var þó tæplega aö
vænta. Of margt hefur gerst í stjórnmálunum sl. fjögur ár til
aö búast mætti við óbreyttu fylgi. Fyrir fjórum árum vorum viö
nýtt afl sem ýmsir vildu veöja á, ýmist til að styðja málstaðinn
eöa vegna óánægju meö ,,sinn“ flokk. Síöan þá hefur þaö
gerst að konur hafa verulega rétt sinn hlut í flokkunum (hverju
sem þaö svo breytir), þar af leiðandi snéri einhver hluti kjós-
enda aftur til föðurhúsanna. Flokkur mannsins kom til sögu
þótt ekki væri fylgi hans mikið og ef til vill hafa einhverjir oröiö
fyrir vonbrigðum meö okkur telja sig ekki lengur eiga samleiö
með Kvennaframboöi/Kvennalista. Aörir hafa svo bæst í hóp-
inn. Þetta eru aðeins hugsanlegar skýringar, mér vitanlega
hefur ekki enn veriö gerö könnun á því hverjir kusu hverja og
hvers vegna.
Úrslitin uröu mjög í anda þess sem spáö var í skoðanakönn-
unum um fylgi Kvennalistans og sanna svo ekki verður um
villst að við höfum nokkuð fast fylgi. Ég túlka úrslitin þannig að
viö erum pólitískt afl sem mark er tekið á. Hafi einhver vænst
stórra sigra vil ég benda á aö kvenfjandsamleg sjónarmið fara
nú mjög vaxandi og birtast m.a. í alls konar misnotkun á kon-
um og líkama þeirra. Ef eitthvaö er hefur staða kvenna versn-
aö á undanförnum árum, einkum vegna þess hve harkalega
efnahagsaögeröir og lélegir kjarasamningar hafa bitnaö á kon-
um. Þaö er gömul saga og ný aö á uppgangstímum í þjóö-
félaginu eru menn opnir fyrir þjóöfélagsbreytingum og tilbúnir í
slaginn, en þegar harönar á dalnum, draga menn sig inn í skel
sína og reyna aö verja þaö sem áunnist hefur. Því á kvenfrels-
isþaráttan á brattann aö sækja og brýnasta spurningin sem
kvennahreyfingin þarf aö svara er sú hvernig við náum ár-
angri, hvernig viö getum bætt okkar hag og þar meö hag
allra?
Tvennt var ánægjulegt viö úrslit kosninganna nú. Annaö er
aö þær endurspegla óánægju meö ríkisstjómarflokkana og
minnkandi fylgi þeirra. Sannarlega var tími til kominn aö
stjórnin fengi sinn dóm, þótt vægur væri. Hitt er þaö hve hlut-
ur kvenna í sveitarstjórnum hefur aukist. Reyndar eiga kosn-
ingar í minni bæjum og hreppunum eftir að fara fram þegar
þessi orö eru skrifuð og því óljóst hver heildartalan verður. Töl-
urnar fá 30. mai sýna aö konum í bæjarstjórnum þ.e. kaup-
stöðum hefur fjölgaö úr 17% í 26%. Þetta er vissulega spor í
áttina og örlítil leiðrétting á vægast sagt óeölilegu ástandi. Hitt
er svo annaö mál hvort þessi fjölgun nýtist konum til hagsbóta.
Það veltur á því hvort þær konur sem nú setjast í bæjarstjórn-
arstólana sinna málefnum kvenna og beita sér þeim í hag.
Árangurinn núna er til kominn vegna þeirrar miklu umræöu
sem átt hefur sér staö um stööu kvenna á undanförnum árum
og vegna þeirrar ógnunar sem Kvennaframboðin voru viö
flokkana. Konur sem starfa í hinum heföbundnu stjórnmála-
flokkum tóku verulega við sér á síðasta kjörtímabili (meö mis-
jöfnum árangri þó) og er þaö gleðilegt, en viö hinar bíðum
þess aö sjá aukin áhrif kvenna birtast í breyttum áherslum,
kvenna- og fjölskyldupólitík.
Þróun undanfarinna fjögurra ára gerir Kvennalistann þó
hvorki óþarfan né máttlausan, einfaldlega vegna þess að viö
eigum enn allt of langt í land kvenfrelsisins. Líka vegna þess
aö viö byggjum á allt öörum sjónarmiöum en aðrar pólitískar
hreyfingar. Viö erum kvennahreyfing og umhverfisverndar-
hreyfing (í víðtækasta skilningi þess orös) sem hefur ákveöna
stefnu, stefnu sem aðrir hafa ekki. Við erum kvennapólitískt afl
sem styðst við ákveöna hugmyndafræði, stefnir aö gjörbreyttu
þjóðfélagi, þar sem staöa kvenna verður meö allt öörum hætti
en þeim sem viö nú þekkjum. Okkur er auövitað Ijóst aö þaö
tekur langan tíma aö breyta þjóöfélaginu og aö til þess þarf
langa og stranga baráttu. Kvennahreyfingar á hverjum tima
hljóta alltaf aö vega og meta hvaöa leiðir reynast best til aö ná
árangri og þaö munum viö gera. Sú stund kann að renna upp
aö viö teljum aðrar leiðir færari en framboðsleiöina, en kosn-
ingarnar nú sýna aö enn er langt til þeirrar stundar. Kvenna-
framboöin veröa til meðan viö sjáum ekki aöra leið vænlegri.
Kristín Ástgeirsdóttir
Nú er kosningum i hreppum landsins lokiö og fjölgaöi konum nokkuö, þannig aö
nu eru konur um 18% sveitarstjórnarmanna.
Rannveig Óladóttir.
Ljósmynd: R.Á.A.
ífVorum
sjálfum
okkur
samkvæmar'