Vera - 01.09.1986, Side 24

kláms, barsmíða á heimilum,
sifjaspells og þess ofbeldis
sem ríkir í heimsmálum. Mér
fannst það væri ekki óskylt
hvernig karlar tala t.d. í alþjóð-
legum afvopnunarviðræðum:
,,minn er stærri en þinn“ og
hvernig drengir eru aldir upp
og hvernig karlar fara með
konur sínar. Mér fannst að
hugmyndin um vald með of-
beldi væri tengd heimsmynd
feðraveldisins. Ég leit í kring-
um mig og sá að friðarhreyfing-
in sem er mjög víðtæk er í raun
leidd af konum. Samkvæmt
upplýsingum Sameinuðu þjóð-
anna eru 70% af meðlimum
friðar- og mannréttindahreyf-
inga konur. Ég leit líka á hið
augljósa misræmi milli þess-
arar staðreyndar og þess hve
fáar konur eru í ríkisstjórnum
þjóða. Spurningin er hvers
vegna þurfa félagsleg gildi
kvenna aö tilheyra jaðarhóp-
um, vera ólaunuð og utan
sviðs raunverulegra stjórn-
mála, svo að fyrsti titill myndar-
innar var: Konur, friður, vald.
Viö vildum endurskilgreina frið
og taka með það sem tilheyrir
persónulegum samskiptum og
félagslegum gildum og endur-
skilgreina vald. Eftir að við
Terri Nash höfðum rætt saman
varð það úr að við ákváðum að
gera myndina í sameiningu.
Fólk undraðist að við skyldum
velja það að vinna saman en
ekki vilja halda áfram upp á
eigin spýtur og byggja upp
starfsferil okkar eftir fyrri vel-
gengni.
Niðurstaða mín eftir að hafa
unnið að undirbúningi og rann-
sóknum vegna myndarinnar
var að konur verði að vera virk-
ar í stjórnmálum. Við gengum
út frá þeirri hugmynd að verð-
mætamat kvenna verði að
koma til skjalanna og við þyrft-
um að fá meiri völd og við end-
uðum á því að draga þá ályktun
að fleiri konur verði að komast
inn í stjórnmálin. Ein kona sem
kemur fram í myndinni er fyrr-
verandi borgarstjóri í Ottawa,
Marion Dewar. Hún stóð sig
frábærlega vel í þeirri stöðu,
hafði frumkvæði um mörg ný-
mæli og var t.d. fyrsti borgar-
stjóri í Kanada sem lét fara
fram allsherjar atkvæða-
greiðslu um friðar- og afvopn-
unarmál í sínu bæjarsam-
félagi. Hinir borgarstjórnarnir
héldu að hún væri galin og
sögðu: friöur er landstjórnar-
mál, ekki borgarstjórnarmál.
Hún svaraði því til að þar sem
sprengjur féllu á borgir yrðu
þær borgarstjórnarmál og þau
væru bæði sem borgarar og
borgarstjórar ábyrg fyrir sam-
félögum sínum. Aðrir borgar-
stjórar fylgdu svo fordæmi
hennar síðar. Henni hefur
hingað til tekist að tengja
reynslu sína sem 4 barna móð-
ir og hjúkrunarkona stjórn-
málastarfi á eðlilegan og
áreynslulausan hátt. Alltof
margar konur ,,karlgerast“
eftir að þær fara í stjórnmál,
enn aðrar fara þangað fullar af
hugsjón um að koma kvenna-
sjónarmiðum að en ná aldrei
mjög langt. Þetta er tvímæla-
laust erfiður vettvangur fyrir
konur. Marion Dewar er áfram
virk í stjórnmálum. Hún er ein
af fáum konum sem ég bind
þær væntingar við að henni
muni takast að varðveita
tengsl við uppruna sinn, verð-
mætamat og sjónarmið
kvenna en muni jafnframt ná
árangri. Hún getur þannig orð-
ið raunverulegur stuðningur
fyrir aðrar konur á svipaðan
hátt og þið Kvennalistakonur
eruð.
En mamma, hvaö
meö mig?
GA: En Bonnie, ertu komin
með hugmyndir að næstu
mynd?
BSK: Ég hef gert kvikmynd á
2—3 ára fresti undanfarin ár.
Undanfari hverrar myndar er
alltaf svipaður þegar ég velti
því fyrir mér hvað ég eigi að
taka fyrir næst. Mér finnst
ævinlega að næsta mynd verð
e.t.v. sú siðasta, ég muni ekki
fá neinn fjárstuöning eða verði
orðin of gömul. Hver mynd er
undir þeim þrýstingi að hún
verði að vera sú eina rétta.
Samt eru þær allar í raun mis-
munandi hlutar sömu myndar
og allar eins á vissan hátt.
Þess vegna skiptir heldur ekki
máli hverja þeirra þú gerir á
hverjum tíma, sérhver mun
verka á mismunandi fólk á mis-
munandi hátt. Þær hugmyndir
sem ég helst velti fyrir mér
núna er að gera mynd um frið-
armál frá sjónarhóli unglinga
en einnig að gera mynd um
málefni kínverskra kvenna í
samvinnu við konu sem er af
kínverskum og kanadískum
uppruna. Fyrsta viðfangsefni
er á vissan hátt sprottið upp úr
viðbrögðum við síðustu mynd
minni, Konur talsmenn friðar. í
umræðum eftir þá mynd komu
velviljaðir karlar oft til mín og
spurðu: en hvað með mig, hvar
er staðurinn fyrir mig? Sama
spurði 17 ára sonur minn sem
nú er farinn með 2 félögum sín-
um, stúlku og pilti I friðarferð
um Bandaríkin. Það kom mér
til að hugleiða hvernig þessi
mál horfa við börnum og ung-
lingum og hvert hlutverk þeirra
er i friðarmálum.
Líka hef ég verið að velta
fyrir mér viðfangsefninu Konur
og andleg efni (Women and
spirituality).
í framtíðinni felst
hætta og tækifæri
GA: Hvað með framtíðina
Bonnie, heldurðu að hlutverk
kvennakvikmyndaversins
muni haldast áfram óbreytt?
BSK: Það hefur verið tals-
vert um skipulögð skrif úr horni
hægri sinnaöra samtaka eða
einstaklinga gegn okkur. Þeir
hafa gert kvenfrelsi að klúryrði.
Þeir segja: Þessar konur
kvennahreyfingarinnar tala
ekki fyrir hönd kvenna. Þetta er
þunnskipaður hópur róttækra,
lesbískra, heimilisfjandsam-
legra kvensnifta. Þær hafa
stuðlað aö upplausn fjölskyld-
unnar og þykjast tala fyrir allar
konur þegar þær í raun tala að-
eins fyrir hönd mikils minni-
hluta. Þessar konur eiga ekki
skilið stuðning frá stjórnvöld-
um. Þótt ótrúlegt sé hefur
stjórn kvikmyndastofnunarinn-
ar látið þennan áróður hafa
áhrif á sig. E.t.v. blandast
þeirri afstöðu einhver öfund
yfir velgengni okkar. Hins veg-
ar er það gleymt sem áður var
þegar tilvist kvikmyndastofn-
unarinnar var ógnað fyrir
24