Vera - 01.07.1987, Blaðsíða 21

Ljósmynd: K. Bl.
við að ræða alvarlegri hluti, eins og t.d. framtiðina, hvað
maður ætlar að verða o.s.frv. Ég er mjög óákveðin og
finnst erfitt að taka ákvörðun um hvað mig langar til að
verða og i hvaða nám ég eigi að fara. Mér finnst erfitt
aö taka stórar ákvarðanir, finnst mikilvægt að taka rétta
ákvörðun, en ekki bara einhverja ákvörðun, og verða
svo óánægð og þurfa að breyta henni seinna, þá sér-
staklega varðandi framhaldsnám. Það er mjög gott að
9eta rætt öll þessi mál við vinkonu mína og núna þessa
úagana þegar við erum að Ijúka 9. bekk erum við mikið
að hugsa þessi mál. Vinkona mín er búin að taka
akvörðun, hún ætlar að verða hárgreiðslukona. Þegar
é9 tek mína ákvörðun um framhaldsnám tek ég hana
óháð öðrum, þ.e. ég fer t.d. ekki að fara í iðnskóla þó
óún ætli í hann, þó það gæti þýtt að samband okkar
^innkaði. Af því leyti er ég líklega sjálfstæð.
Ég þvælist ekki mikið um í bænum, finnst það leiðin-
le9t, við rúntum stundum um bæinn með vini okkar sem
a bil. Það eru svo ferlega mikil læti í bænum og ekkert
9aman að þvælast þar. Ég fer stundum á skemmtistaði
°9 kemst oftast inn. Annars sitjum við mest heima, vin-
^°na mín og ég og horfum á sjónvarp og tölum saman.
förum ekki mikið í bíó, en stundum i leikhús með
skólanum. Við förum ekki mikið í partý, ég gerði meira
af því í fyrra, en þá var eg meira með hópi af krökkum
Sem héldu saman.
MIKIL-
VÆGUST
segir Bjarklind Hjörvarsdóttir, 15
ára sem Vera fékk til aö spjalla við
sig um áhugamál sín, drauma og
lífsviðhorf.
Ég pæli ekki mikið í því hvernig framtíðin verður, að
öðru leyti en því, að ég þarf að taka ákvörðun um fram-
haldsnám. Mér finnst einhvernveginn að ég eigi ekki eft-
ir að breytast, kannski þroskast, en ekki breytast í hugs-
un, ég held ég verði alltaf eins og ég er núna, þ.e. við-
horfin og skoðanirnar verði þau sömu. Mér finnst ég
samt ekki vera orðin fullorðin, er t.d. ekki tilbúin að sjá
um mig sjálf.
Ég breyttist úr barni í ungling þegar ég var í 7. bekk,
þá varð ég kærulausari fyrir öllu, fór að hugsa um allt
annað en um skólann, fjölskylduna, fimleika o.fl. Ég veit
eiginlega ekki hvað ég fór að hugsa um þá. Það sem
breyttist var t.d. að foreldrarnir urðu hræddari um mig,
og vildu ekki að ég væri úti á kvöldin, ég hlýddi því til að
byrja með. Svo þegar ég byrjaði með strák fór ég að
vera lengur úti á kvöldin. Stelpur byrja yfirleitt að pæla í
strákum í sjöunda bekk.
Ég fór að slá slöku við í skólanum þegar ég var í 7.
bekk. Ég veit ekki hvað skólinn gæti gert betur, en það
mætti alveg vera meira félagslíf, t.d. oftar diskótek,
spilakvöld o.fl. ,,Mér finnst stelpur á undan strákum í
þroska, strákarnir eru eitthvað með svo barnalega
hegðun.“
Vera spurði Bjarklindi hverjir væru draumar hennar,
hvað hún mundi gera, ef hún fengi algjörlega að ráða því
sjálf. Hún sagðist eiginlega ekki vita það, hún væri otsa-
lega óákveðin um hvað hún vildi.
,,Ég lendi oft í vandræðum um hvað ég á að velja og
gera. Það er svo ofsalega margt sem ég get gert, en
það er svo erfitt að taka rétta ákvörðun.
Ég ætla að verða sjálfstæð kona, það veit ég, en ekki
láta mann ráða yfir mér, þegar ég verð fullorðin. Það
getur t.d. skipt máli í því sambandi að hafa menntun og
sérþekkingu. Strákar skipta mig ekkert ofsalega máli í
dag, maður t.d. fjarlægist þá vinkonu sína og það er
ekkert gaman. Ég ætla ekki að binda mig fyrr en ég hef
lokið námi.
í sumar ætla ég í fiskvinnslu út á land með vinkonu
minni, ef mamma leyfir mér það, sem ég svo sannar-
lega vona. Mér finnst frekar gaman að lifa. Það sem er
erfiðast er þetta, að taka rétta ákvörðun um framhalds-
nám og þá um leið um framtíðina."
Snj.
21