Vera - 01.09.1990, Blaðsíða 17

Vera - 01.09.1990, Blaðsíða 17
áherslu á að þær væru ekki í stöð- um þar sem þær gætu tekið mikil- vægar ákvarðanir upp á sitt ein- dæmi heldur væru þær hluti af stærri hópi sem tæki sameiginleg- ar ákvarðanir. Innan þess hóps hefði þeirra skoðun sama vægi og skoðanir annarra og vissulega gætu þær haft áhrif á niðurstöður mála og afstöðu manna. Berglind Ásgeirsdóttir tók í svipaðan streng. Hún sagði að starf ráðuneytisstjóra tilheyrði embættiskerfinu en ekki hinu pólitíska kerfi og því fylgdu engin bein völd. „En starfinu fylgja áhrif og þau aukast í hlutfalli við þekkingu þess sem starfinu gegn- ir. Því meiri þekking, þeim mun meiri áhrif,“ sagði Berglind. í þekkingunni felst ákveðið vald og kannski er það einmitt það vald sem konum hefur gengið best að tileinka sér. í bankaráði Landsbankans get- ur þekkingin komið sér vel þegar vinna jíarf málurn fylgi. Kristín Sigurðardóttir er þeirrar skoð- unar að bankaráðssetu geti fylgt áhrifavald. „Það er auðvitað meirihlutinn í bankaráöinu sem ræður og J^ar vegur mitt atkvæði jafn þungt og annarra. En öllum tillögum þarf að vinna meirihluta og auðvitað getur maður talað fyrir ákveðnum málum og jafnvel breytt afstöðu annarra. Það er hins vegar þannig að flestar mót- aðar tillögur koma frá banka- stjórninni en ekki einstökum bankaráðsmönnum." Kristjana Milla Thorsteins- son gerði lítið úr jieim völdum sem fylgja setu í stjórn Flugleiða. Hún taldi alla stjórnarmenn sitja þar við sama borð hvaö valdaleysi varðaði og það tengdist á engan hátt sér sérstaklega sem konu. Eða eins og hún sagði: „Ef við tökum karlana í stjórninni jrá fylgir þeirra stöðu ekkert frekar völd en minni. í raun er búið að ákveða alla hluti fyrirfram og stjórnarmenn eru meira einsog fulltrúar ákveðinna sjónarmiða. Það má kannski segja að jiessari stöðu fylgi viss viröing og karlar sækjast líka eftir henni þó hún feli ekki í sér bein völd.“ Við þetta er kanski jíví að bæta að virðingu fylgir áhrifavald. Virðing opnar mönnum dyr sent öðrum eru lok- aðar og gefur þeim aðgang að þeim sem taka ákvarðanir. Þó konum finnist stundum hægt ganga, þá er það engu að síður staðreynd að konum í áhrifastöðum hefur fjölgað — hægt en sígandi. Það hefur ekki síst gerst fyrir tilstuðlan kvenna- hreyfingarinnar og réttindabar- áttu kvenna. Konur fengu réttindi sín ekki á silfurfati heldur þurftu þær að berjast fyrir jDeim. Það má því færa ákveðin rök fyrir því að við eigunt allar ákveðna skuld að gjalda. Okkur beri að nýta áhrif okkar og völd í þágu kvenna. Ég spurði viðmælendur mína hvaða skoðun J?ær hefðu á þessu. Allar voru þær nokkuð á einu máli um að þeim bæri og þær reyndu að vinna í þágu kvenna. Þær voru hins vegar ekki á einu rnáli unt hvort staða [tcirra gæfi svigrúm eða tilefni til þess. Berg- lind sagðist t.d. ekki nýta þau áhrif sem starfinu fylgdu sérstak- lega í þágu kvenna. „Starfið er einfaldlega þess eðlis að það er ekki hægt að vinna sérstaklega í þágu ákveðinna hópa. Ráðherra og Alþingi getur tekið pólitíska ákvörðun um að gera Jxið en ekki embættismenn. Þeir verða að taka mið af heildinni. Ef mál koma t.d. til úrskurðar hér í ráðuneytinu jrá er það í mínum verkahring að gefa um þau umsögn sem byggir á gildandi lögum og reglugerðum en ekki huglægu mati. Ég tel mig engu að síður skoða öll mál einn- ig með jafnréttissjónarmið að leiðarljósi. Við höfum kannski ríkari skyldur til þess en aðrir þar sem þetta er ráðuneyti jafnréttis- mála og þau mál eru auðvitað oft til umfjöllunar hér.“ Kristín sagði að henni findist hún hafa „verulegar skyldur til að sjá til þess að ekki verði hallað á konur. Það væri mjög erfitt fyrir mig að standa að einhverju í bankaráðinu sem hefði slæm áhrif á stöðu kvenna.“ í því sam- bandi benti hún t.d. á að samein- ing banka og hagræðing í banka- kerfinu snerti mjög stöðu kvenna. „Ég hlýt að hugsa um hag kvenna í því sambandi því yfirleitt finnst mér vera nógu mikið framboð á körlum sem muna eftir öðrum körlum við slíkar aöstæöur." Bæði Lára og Svanfríður eru í stöðum þar sem launakjör fólks — þar á meðal kvenna — eru til sífelldrar umfjöllunar. Þær eru hins vegar staddar sitt hvoru meg- in við borðið, Lára hjá verkalýðs- hreyfingunni en Svanfríður hjá stærsta atvinnurekandanum — ríkinu. Báðar töldu þær sig vinna að því að bæta kjör og stöðu kvenna, hvor á sínum stað. Lára sagðist reyna að vera konum í verkalýðshreyfingunni til þeirr- ar aðstoðar sem hún gæti og styðja sjónarmið jicirra á fundum í framkvæmdstjórn og miðstjórn ASÍ. „Þó það sé kannski erfitt að dæma um það sjálfur jiá held ég að þeim finnist mjög gott aö geta leitað til annarrar konu eftir fag- legri aðstoö í þeim málum sem jtær eru að vinna að. Mér finnst skipta verulegu rnáli að styðja við bakið á konum í verkalýðshreyf- ingunni jtví oft á tíðum skortir mikið upp á sjálfstraustiö hjá þeim. Þær ná heldur ekki sömu Berglind Ásgeirsdóttir: „Því meiri þekking, þeim mun meiri áhrif.“ Lára V. Júlíusdóttir: „Konur eru ekki eins bundnar af alls kyns form- legheitum." Kristjana Milla Thorsteins- son: „i raun er búiö að ákveða alla hluti fyrir- fram."

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.