Vera - 01.08.1992, Qupperneq 28

var mikið unnið i þemahópum.
Við tókum fyrir ýmis mál sem
brunnu á okkur. Við þýddum
bæklinga, gáfum út blað og fleira.
Við konurnar höfðum líka þörf
fyrir að kynnast og vera saman.
Þetta voru alls konar konur sem
komu viða að. Sumar voru vel
stæðar, aðrar ekki. Margar höfðu
aldrei hugsað um pólitík áður.
Rétt eins og í Kvennaframboðinu
og Kvennalistanum síðar. í raun
var þetta vísir að þvi sem var að
gerast hér heima.
Hvað brann áykkur?
- Til dæmis kvenímyndin. Við
vildum vita af hverju við vorum
eins og við vorum og kynntum
okkur því kvennasögu. Hvað
heldur konum niðri og hvernig
getum við blómstrað? Við rýndum
í samfélagið: Samfélagsleg ábyrgð
á fjölskyldunni, hið prívata er
pólitík. Nú er það breytt, einka-
lífið er aftur orðið prívat, en það
kemur til með að breytast. Það er
til dæmis alltaf litið á getnaðar-
varnir sem einkamál en þær eru
auðvitað ekkert einkamál. Manstu
eftir kröfunni um ókeypis getnað-
arvarnir? Ég legg til að Sighvatur
taki hana upp núna. Heilmikill
sparnaður þar, eða hvað?
Bárust Kvennaframboðsstraumar
strax til Kaupmannahafnar?
- Nei, kvennahóparnir voru
eiginlega dottnir upp fyrir þegar
Kvennaframboðið kom til sög-
unnar. Það var eins með þá og
hverfasamtök. Þeir spretta upp af
þörf og láta ákveðin málefni til sín
taka og hætta svo. Það varð engin
endurnýjun, konur höfðu ekki
sömu þörf fyrir að hittast og vinna
saman. Sumar fóru heim, aðrar í
eitthvað annað. Við vorum allar
mjög hrifnar af þessum nýju
hugmyndum. Ég fékk mörg bréf
að heiman um málið og það var
gaman að lesa hin ólíku sjónar-
mið. Margar konur innan Rauð-
sokkahreyfingarinnar voru á móti
sérstöku kvennaframboði og
sumar gengu til liðs við Alþýðu-
bandalagið. Mér fannst jákvætt að
sjá að hreyfing getur dáið og eitt-
hvað annað tekur við. Það er eðli
hreyflnga. Þær eru virkari á einum
tíma en öðrum alveg eftir þvi hvað
er að gerast. Mér fannst það mjög
gott að Rauðsokkahreyfingin
skyldi leggja sjálfa sig niður, hún
hafði ekki hljómgrunn lengur.
Guðrún á Kaupmannahafnarárunum.
Mér fannst það mjög gott
að Rauðsokkanreyfingin skyldi
hljómgrunn lengur.
Hvað tók við þegar heim kom?
- Ég vann við dagskrárgerð hjá
útvarpinu, var ritstjóri Sæmund-
ar um skeið og var í ritnefnd
VERU. Ég var verkefnisstjóri hjá
LÍN og fór síðan að vinna hjá
Sjálfsbjörg. Ég var einnig með
námskeið fyrir foreldra fatlaðra
barna. Það voru góð námskeið
sem Greiningastöðin tók síðar
yfir. Ég fór því að vinna aftur með
foreldra, rétt eins og ég hafði
ætlað mér. Og við fjölmiðlunina.
Þar sjást vel þessar tvær rætur
mínar, uppeldi mitt hjá útvarpinu
og kennslan, sem ég sameina í
námi mínu. Vinna með foreldra er
oftast vinna með mæður. Það eru
mæður fyrst og fremst sem bera
ábyrgðina. Það er reyndar ekki
alveg algilt, en í flestum tilfellum
er það þannig. Og auðvitað er
talsvert mikið af skilnuðum í
þessum hópi, því að þetta er svo
mikið álag á fjölskyldurnar.
AJhverju guggna karlmenn?
- Þeir virðast eiga erfiðara með
að horfast í augu við ískaldan
raunveruleikann. Annað hvort
verða svona sambönd mjög góð,
styrkjast við hveija raun, eða fólk
skilur. Það er auðvitað líka spurn-
ing um grunninn sem sambandið
byggir á, þetta er auðvitað mjög
einstaklingsbundið. Ég var einnig
með í Kvennaráðgjöfinni og síðan
fór ég að vinna á Kvennadeild
Landspitalans. Ég er alltaf með
konum.
Ertu ekkert orðin þreytt á þeim?
- Nei, konur eru það skemmti-
legasta sem til er. Það er alveg satt.
Konur eru svo óstjórnlega dug-
legar. Þær þora svo vel að taka á
þegar reynir virkilega á. Það er
ekkert eins spennandi eins og að-
stoða konu sem á erfltt og sjá hana
rétta úr kútnum. Það er mesta
faglega kikk sem maður getur
fengið. Ég hef unnið á Kvenna-
deildinni í ijögur ár og fer núna í
launalaust leyfi. Ég veit að ég gæti
ekki sinnt konunum mínum sem
skyldi verandi borgarfulltrúi og ég
met þær meira en svo. Ég flnn mér
einhver íhlaup. Ég hef líka verið að
kenna í Háskólanum samhliða
vinnu á Kvennadeildinni og haldið
fyrirlestra víða.
Verður þú aldrei þreytt á þessum
eilífu vandamálum?
- Jú það er ég oft. Ég þarf
iðulega að hvila mig þegar heim
kemur, þetta eru það þung mál-
Ég hef einnig notið handleiðslu í
vinnunni, sem er geysilega mikil-
vægt þegar verið er að vinna með
eins erfið mál og á Kvennadeild-
inni.
28