Vera - 01.08.1992, Blaðsíða 30

Hin dyggðum prýdda
kona er sem betur fer
á undanhaldi.
Það er ákveðinn
púritanismi innan
Kvennalistans sem fer
svo í taugarnar á
mér.
J
róttæk kvennahreyfing innan
vébanda Kvennalistans, sem er í
eðli sínu mjög róttækur. Sjáðu
hvað hann hefur hrist upp í
pólitíkinni!
Þarf ekki að breyta einhveiju, eru
Kvennalistakonur ekki orðnar of
penar?
- Hin dyggðum prýdda kona er
sem betur fer á undanhaldi.
Kvennalistinn má ekki gleyma
húmornum. í húmornum getur
falist ákveðinn broddur og við
eigum ekkert að vera hræddar við
hann. Við eigum ekki að vera
hræddar við að vera við sjálfar, á
okkar sokkabuxum og striga-
skóm. Vera við sjálfar, með öllum
okkar skammarstrikum, kvikind-
isskap og öllu þessu sem við
erum líka. Það er ákveðinn púrit-
anismi innan Kvennalistans sem
fer svo í taugarnar á mér. Getur
alveg gert mig vitlausa.
Hvernig lýsir hann sér?
- Púritanismi hefur einkennt
faghópinn minn og þvi er auðvelt
íyrir mig að sjá hann í kvenna-
hreyfingunni. Það er að vera svo
heilagur og svo hvítþveginn að
það sé aldrei hægt að finna á
manni höggstað, hvorki blett á
buxum né öðru. í púritanisman-
um er ákveðin forræðishyggja. Þú
ert alltaf að hafa vit íyrir öðrum af
því að þú hefur meira vit sjálf. Ég
hef ímugust á honum.
Hefur þá Guðrún Helgadóttir rétt
fyrir sér að Kvennalistinn sé
flokkur hinna hreinu meyja?
- Að hluta til er þetta flokkur
hinna hreinu meyja. Málið er það
að konur gera svo óheyrilega
miklar kröfur til sjálfra sín að
þegar við ætlum að gera eitthvað
þá þurfum við að gera það 180% .
Ekki 70% eins og venjulegt fólk
myndi sætta sig við og við gerum
kannski í prívatlífinu.
Ætlar þú að standa þig 180% í
borgarstjórn?
-Nei, ég ætla að gera það sem
ég get og í minu valdi stendur.
Meira get ég ekki. Aðalatriðið er
kannski að ég gleymi hvorki
sjálfri mér né öllu sem er i kring-
um mig. Ég held reyndar að rætur
mínar séu þannig að það gerist
ekki. Ég vona að ég sé búin að
læra það mikið að kerfið gleypi
mig ekki. Félagsráðgjafar eru
sérfræðingar í að sætta sjónar-
mið, finna millileiðir, slá af, finna
út úr öðru, gera hlutina ásættan-
lega o.s.frv. og ég finn það í
pólitíkinni að ég er reiðubúin að
hlusta á aðra. Ég er í pólitík út frá
ákveðnum málum og málaílokk-
um, ekki út frá sjálfri mér. Það má
aldrei gleymast. Það er óþarfi að
vera með sífelldar bókanir bara til
að minna á sjálfa sig, það er hægt
að fá sitt fram í faglegri umræðu í
nefnd, koma málinu þannig í
höfn. Málin eru mikilvægari en ég
sjálf. Þannig störfum við Kvenna-
listakonur og ég mun halda þeirri
hefð.
En getur grasrótin farið inn í
þessar borgaralegu stofnanir?
- Ég held að það sé alveg hægt
að gera hvort tveggja. En það
verður alltaf að vera virk grasrót
við hliðina til að veita aðhald og
þxýsta á. En hún verður einnig að
veita konum, sem eru inni í
kerfinu að vinna, stuðning.
Mun ýlustráið Gunna Ö. breytast í
stofublóm?
- Nei, það verður aldrei. Það er
furðulegt að fylgjast með körlum í
pólitík. Það skiptir engu máli
hvaðan þeir koma. Þeir samsama
sig algjörlega kerfinu. Þeir verða
allir steyptir í sama mótið eftir
smá tíma. Þeir tala eins og bera
málin eins fram.
Það er mikill munur á borgar-
ráði og borgarstjórn. Borgarráð,
þó að það sé valdamikið apparat
og allt gerist eiginlega þar, þá er
það miklu óformlegra og þar
verða oft mjög skemmtilegar um-
ræður. En borgarstjórn er eins og
Alþingi, allt er formlegra. Það er
mjög gaman að starfa í nefnd-
unum. Pólitík er ekki svart/hvít
og það eru mörg góð mál í gangi.
Katrín Fjeldsted kom t.d. nýlega
með mjög skemmtilegar hug-
myndir varðandi útivistarsvæði
við Rauðavatn. Við getum verið
pólitískt ósammála en ég vil hafa
umræðuna faglega, ég kæri mig
ekki um skítkast.
Fyrir hverju munt þú beita þér í
borgarstjórn?
-Stjórn borgarinnar er víð-
feðm. Holræsi, höfnin, gamli bær-
inn, menningin, dagvistun, skól-
ar, byggingar, lóðir, kvóti, nefndu
það. Ég ætla að hafa viðtalstíma
einu sinni í viku, mun byrja á því
strax í október. Þá gefst fólki
kostur á að hitta mig og ræða
málin. Borgarfulltrúar eru kosnir
af fólkinu og Reykvíkingar verða
að gera sér grein fyrir því að þeir
geta haft meira að segja, t.d. í
hverfasamtökunum. Fólk verður
að gera kröfur, setja þumalskrúf-
ur á meirihlutann. Er það ekki
undarlegt að það skuli alltaf vera
afgreitt sem kvennamál þegar fólk
vill hafa börnin sín í öruggri
gæslu? Það hljóta að vera hags-
munir allra foreldra án tillits til
jress hvaðan þeir koma eða hvað
þeir kjósa hverju sinni. Borgin er
ekki í takt við þann raunveruleika
sem íbúarnir búa við. Skólafríin
eru t.d. allt of löng, enda miðuð
við að börn þurfi að hjálpa til við
sveitastörf. Mörg börn ganga
sjálfala mánuðum saman. Raun-
veruleiki barna er ekki fallegur.
Er það sérstakt mál minni-
hlutans að hafa góðar almenn-
ingssamgöngur? Hvers vegna er
vegur strætisvagna ekki gerður
meiri þannig að fólk sjái það sem
raunhæfan kost að ferðast með
almenningsvögnum? Mánaðar-
kort eiga að vera ódýrarí, það
mætti vera frítt fyrir gamalt fólk á
ákveðnum tímum dagsins - það á
að fylla vagnana af fólki. Til þess
þarf að hafa raunhæfa þjónustu.
Ég vil líka fá ferð í Lækjarbotna
eins og var í gamla daga, þannig
að krakkar geti farið í Heiðmörk
án mikillar íyrirhafnar, þar er
yndislegt útivistarsvæði.
Ég mun starfa í anda fyrir-
rennara míns sem hefur staðið sig
eins og hetja. Ég er auðvitað með
hnút í maganum, það er bara
mannlegt. Ég mun leggja mitt af
mörkum til að koma okkar málum
á framfæri og fá þau samþykkt. Að
sjálfsögðu mun ég styðja allar
góðar tillögur, sama hvaðan þær
koma. Það er af nógu að taka og ég
hlakka líka virkilega til.
RV
ELÍN G. ÓLAFSDÓTTIR
hættir sem borgarfulltrúi
Kvennalistans í september 1992
eftir 6 ára setu í borgarstjórn.
30