Vera - 01.05.1995, Page 24

kj rasamningar
Enn einu sinni hafa verið gerðir tímamóta-
samningar. 1986 fengum við eina slíka. Þá
fengum við stórgallað húsnæðislánakerfi
sem mörgum reyndist skammgóður vermir.
Þá fengum við líka tollaiækkanir á bílum því
þannig mátti lækka framfærsluvísitöluna
með einu pennastriki. Og við sem erum í
druslubransanum yljum okkur nú við offram-
færslulist má reyndar fá það til að heita
tekjujöfnun: Hinir tekjulágu eyða hlutfalls-
lega meiru af launum sínum í matarinnkaup
og þess vegna græddu þeir hlutfallslega
mest. Ég veit að vísu engan kaupmann sem
lætur kúnnann borga matvöruna í hlutfalli
við tekjur. En fátæklingarnir verða auövitað
bara að skilja þau einföldu sannindi að „sá
Skýrslan staðfestir að karlar njóta jákvæðrar mismununar vegna
kynferðis síns. Það hlýtur að vera íslenskum konum áhyggjuefni að
við gerð þessara kjarasamninga var ekki tekið mið af skýrslu Jafn-
réttisráðs frekar en hún væri ekki til.
boð '86 árgerðarinnar á bílasölum bæjar-
ins. '89 fengum við þjóðarsáttarsamninga
sem enn er ekki bitið úr nálinni með. '92 var
samiö um lækkun matarskatts. Stórfelld
kjarabót, einkum fyrir þá efnameiri þar sem
langtum fleiri krónur rötuðu í buddu þeirra
en láglaunafólksins. Með útsjónarsamri rök-
á nóg sér nægja lætur". Þá var líka samið
um aðgerðir í atvinnumálum, en ennþá
skuldar ríkisstjórnin þjóðinni efndir í þeim
efnum. Voru menn búnir að gleyma þessu í
samningaviðræðunum eða fyrnast gömul
loforð milli samninga?
Látið steyta á einhverju
Að þessu sinni var svo samið með fagran
morgunroða efnahagsbatans í augsýn,
þann efnahagsbata sem ríkisstjórnin hafði
svo lengi ákallað og loks galdrað fram með
aðgerðaleysi sínu. Fyrst setti Alþýðusam-
bandiö fram kröfur sínar á hendur rikinu. Því
það er til siðs nú orðið - hvort sem er í
kreppu eða uppsveiflu - að setja fýrst í
brýrnar við ríkið áður en atvinnurekendum
eru kynntar kröfur. Það er líka til siðs að sitja
þungbúinn svo sem eins og eina nótt í Karp-
húsinu og láta steyta á einhverju. Annars
gæti fólk haldið að verið væri að gera lélega
samninga. í þetta sinn strandaði á kröfu ASÍ
um afnám tvísköttunar lífeyrisgreiðslna.
Ekki voru nú allir með á tæru hvað þetta
þýddi svona beinlínis í krónum og fýrir
hverja, en réttlætismál var það, já og kjara-
bót. Og þá er gott að eiga leiðtoga sem
fórna jafnvel nætursvefni til að tryggja hag
okkar. Þetta með lánskjaravísitöluna er nú
heldur ekkert smá mál. Hvorki meira né
minna en tímamót. Við þá sem finnst skrýt-
ið að verkalýðshreyfingin þurfi að semja í
kjarasamningum um sjálfsagðar og eðlileg-
ar stjórnvaldsaðgerðir er bara þetta aö
segja: já, það er margt skrýtið í kýrhausnum.
Af skiljanlegum ástæöum urðu Þórarinn Vaff
og félagar fljótt sáttir, munduöu skrifföngin
og biðu í ofvæni eftir undirskrift. Fram-
kvæmdastjórinn tók sig vel út þegar hann
hafði yfir sitt venjubundna ábyrgöarhjal,
enda næst besti leikari landsins á eftir Guð-
mundi Joð. Ekki stóð á hrósinu til strák-
anna: enginn sómakær maður hefði setið
kinnroðalaust undir mærðarvellu stjórnar-
liðsins dagana á eftir, svo ekki sé nú minnst
á eldhúsdagsumræðurnar.
Þórarinn Vaffog félagar urðu fljótt
sáttir, munduöu skrifföngin og biðu
í ofvæni eftir undirskrift.