Vera - 01.04.1998, Blaðsíða 28

Meö pabba, Óskari Valdemarssyni, í eldhúsinu á Kleppsveg-
inum í apríl 1968.
veitti þeim. „Áður en mamma dó hafði
pabbi greinst með kransæðastíflu. Hann
hætti þá að vinna við smíðar og gerðist
húsvörður í Austurbæjarskólanum og síðar
Iðnskólanum. Hann hafði verið hjartasjúk-
lingur í 23 ár þegar hann dó, snemma á
þessu ári.”
Með mömmu, Aðalheiði Þorsteinsdóttur, á sumardaginn
fyrsta 1967.
ímyndasköpun hjá Röskvu
Þegar Steinunn byrjaði í Menntaskólanum
við Sund segir hún að miklar breytingar
hafi orðið á lífi sínu. „Eg kynntist nýjum
vinum, tók mikinn þátt í félagslífinu og sló
slöku við námið. Auk þess vann ég með
náminu í sjoppu og seinna við afgreiðslu
hjá TBR. Ég var hins vegar fljót að ná átt-
um og einkunnirnar fóru upp á við. Áður
en ég lauk 2. bekk fór ég sem nokkurs kon-
ar skiptinemi til Portúgal. Það var ágæt
reynsla en ég aðlagaðist fjölskyldunni ekki
vel og held engu sambandi við hana. Ég var
í bæ norðarlega í landinu og í fjölskyldunni
voru þrír strákar eldri en ég. Portúgal er
mjög kaþólskt svæði og það urðu ákveðn-
ir kúltúrárekstrar á milli mín og fjölskyld-
unnar,” segir hún.
Vorið 1986 lauk Steinunn stúdentsprófi
og vann um sumarið á launaskrifstofu fjár-
málaráðuneytisins. Mál æxluðust þannig
að hún hélt þeirri vinnu áfram næsta vetur
en var orðin leið á að taka á móti kvörtun-
um yfir launum kennara vorið eftir og dreif
sig til Finnlands á vegum Nordjobb. Þar
vann hún við færiband í rafmagnsverk-
smiðju í bænurn Vasa og gerði sömu þrjú
handtökin allt sumarið en þarna voru m.a.
framleiddir varahlutir í bíla.
„Vinnan var aukaatriði þetta sumar,
henni lauk klukkan fjögur á daginn og þá
tók við skemmtilegt líf á stúdentagörðun-
um með félögum frá öðrum Norðurlönd-
um. Ég held enn sambandi við fólk sem ég
kynntist þar. Þegar heim kom, haustið
1987, hóf ég nám við Háskóla Islands og
lærði sagnfræði. Það var hálfgerð tilviljun,
ég hafði ætlað í stjórnmálafræði og byrjaði
þar en leist ekkert á námið og hætti fljót-
lega. Ég bjó heima fyrstu tvö árin og tók
ekki námslán því ég vann fyrir mér með
skúringum í Iðnskólanum og afgreiðslu í
sjoppu á Brekkulæknum. Ég byrjaði að
skúra þegar ég var í 3. bekk í MS og hélt
því áfram öll háskólaárin eða þangað til ég
var komin á kaf í stúdentapólitíkina og eini
tíminn sem ég hafði til að skúra var klukk-
an þrjú á nóttinni. Þá var mér bent á að
hætta þessu og gerði það eftir að ég var
orðin formaður Stúdentaráðs. Mér fannst
aldrei leiðinlegt að skúra og þetta var góð
leið til að vinna fyrir sér.”
Steinunn fór snemma að hafa afskipti af
félagsmálum í Háskólanum. Hún varð
fljótlega formaður Félags sagnfræðinema
og kynntist þannig innviðum skólans, m.a.
með setu á deildarfundum. Vorið 1988 var
Röskva stofnuð en Steinunn tók ekki virk-
an þátt í því, fylgdist bara með úr fjarlægð.
Það var svo vorið 1990 sem hún var beðin
að vera í fyrsta sæti á lista Röskvu til Stúd-
entaráðs.
„Þegar Pétur Már Ólafsson, sem nú er
útgáfustjóri hjá Vöku Helgafelli, kom til
mín og bauð mér þetta hélt ég að hann
væri orðinn vitlaus,” segir Steinunn og
hlær. „Ég hugsaði mig þó vel um og ákvað
að slá til. Við töpuðum fyrir Vöku í þess-
um kosningum. Ég var kjörin í Stúdenta-
ráð til tveggja ára og sá strax að ýmislegt
var hægt að gera. Vorið eftir beitti ég mér
fyrir breytingum á listanum og það varð
mjög skemmtileg kosningabarátta.Við á-
kváðum að breyta um ímynd með því t.d.
að fá fólk úr deildum sem Röskva hafði
ekki áður verið með fólk úr. Þetta var
nokkurs konar New Labour leið þess tíma
þar sem reynt var að koma mussu-vinstri-
manna stimplinum af félaginu. Einn af
þeim sem vann að þessu með mér var Berg-
þór Bjarnason, sem nú býr í París. Við
sendum frambjóðendur í myndatöku þar
sem þeir voru snurfusaðir og þegar ég
skoða kosningaplakatið í dag minnir það
mig á Duran Duran tískuna.
En listinn var sigurstranglegur. Skúli
Helgason var í fyrsta sæti, Kristrún Heim-
isdóttir í öðru sæti en bróðir minn Pétur í
7. sæti, sem var baráttusæti. Guðmundur
Við störf í rafmagnsverksmiðjunni í Vasa sumarið 1987.
Birgisson, þekktur sem mikið félags-
ntálatröll úr MS var í fyrsta sæti til Há-
skólaráðs og þarna voru einnig Ármann
Jakobsson og Kolfinna Baldvinsdóttir. Á
listanum var fólk úr verkfræði og við-
skiptadeildum þar sem Röskva hafði fram
að þeim tíma haft lítið fylgi. Dæmið gekk
upp og við unnurn kosningarnar. Eftir sig-
urinn varð ég formaður Stúdentaráðs og
tók mér frí í skólanum því það er fullt
starf. Ég sat líka í stjórn Félagsstofnunar
stúdenta í tvö ár en þar hafa því miður fáar
konur setið. Árið eftir varð Pétur bróðir
formaður Stúdentaráðs. Við systkinin vor-
um á kafi í stúdentapólitíkinni saman en
við erum nánir vinir. Árið sem ég var for-
maður sat hann í stjórn LIN og þá fór fram
hörð barátta gegn breytingum á Iögum unt
lánasjóðinn. Við stóðum fyrir öflugri and-
stöðu sem endaði með frægum mótmælum
á þingpöllum og táknrænni athöfn við leiði
Jóns Sigurðssonar,” segir Steinunn og bæt-
ir við að margt af því fólki sem starfaði
með þeim systkinum í Röskvu séu vinir
þeirra í dag og vilji veg Reykjavíkurlistans
sem mestan. Pétur og maður Steinunnar,
Ólafur Haraldsson, reka saman fyrirtækið
Reykvísk útgáfa, sem er hönnunar- og út-
Með Óla í vatnsrússíbana á Bakken í Kaupmannahöfn.
gáfufyrirtæki. Ólafur kom inn í líf hennar
árið sem hún var formaður Stúdentaráðs.
Þau byrjuðu saman um áramótin og giftu
sig 1. ágúst 1992.
28 vera