Ljósmæðrablaðið - 01.12.1981, Blaðsíða 5

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
109
Við tökum þátt í sorg þeirra og söknuði, en erum þakklátar
fyrir að hafa fengið að kynnast og starfa með slíkum manni.
Ljósmæður útskrifaðar
í september 1981.
Guðmundur Jóhannesson, læknir, vinur minn og samstarfs-
maður, er látinn. Burtu kallaður án fyrirvara, í fullu starfi og með
óendanlega starfsorku að mati okkar er með honum störfuðu.
Guðmundur var fæddur 27. janúar 1925 á Seyðisfirði, sonur
hjónanna Elínar Júlíönu Sveinsdóttur og Jóhannesar Sveins-
sonar, úrsmiðs. Hann kvæntist 18. nóvember 1950 Guðrúnu
Þorkelsdóttur, bónda á Selfossi Bergssonar, elskulegri konu, sem
reyndist manni sínum mikil stoð og stytta i hans mikla starfi. Þau
eignuðust 6 mannvænleg börn, sem sjá nú á eftir góðum föður,
löngu áður en nokkrum kom til hugar.
Kynni okkar Guðmundar hófust, er hann réðist sem læknir að
fæðingar- og kvensjúkdómadeild Landspítalans í júlí 1966, þar
sem ég starfaði sem ljósmóðir. Mér féll maðurinn strax vel í geð,
var hress í tali og fljótur til þegar á lá og ætíð gott að leita til.
Þegar ég lít til baka, er fyrsta mynd min af Guðmundi á
aðfangadagskvöld jóla 1966, er hann mætti á kvöldstofugang,
ásamt öðrum læknum deildarinnar, með sinn fallega og prúðbúna
barnahóp. Hin síðustu jól kom hann með yngstu dótturina og litla
afastelpu. í ár verður sætið hans autt, en hugir margra munu
hvarfla til hans með þökk fyrir liðin ár.
I júlí 1967 var ég á leið til Noregs ásamt manni minum. Fórum
við með Gullfossi til Kaupmannahafnar. Við urðum fyrir því láni
að fá að ferðafélögum þau Guðrúnu og Guðmund. Þetta var
sannkölluð sólskinsferð, þar sem allt varð okkur til gleði. Oft
höfum við minnst atvika úr þessari ferð og brosað að uppá-
tækjum okkar. Þegar ég kom til baka úr þessari ferð að ári liðnu,
var ég orðin yfirljósmóðir. Þá var gott að vita af Guðmundi á
staðnum og geta leitað til hans með svo margt, ekki veitti mér af.
Samstarf Guðmundar og ljósmæðranna var með eindæmum gott.
Okkur þótti öllum svo vænt um hann og fyrirgáfum honum