Ljósmæðrablaðið - 01.12.1981, Blaðsíða 14

118
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
fermingaraldur að ógerlegt væri að hjálpa honum til að ná eðlileg-
um kynþroska. í öllum þessum tilfellum þurfa foreldrar mikinn
stuðning. Oft er mikill kvíði, stundum er sektarkennd eða jafnvel
ásakanir (hverjum er þetta að kenna?). Þörf er á endurteknum
viðræðum og útskýringum og þessi börn þurfa gjarnan að vera í
reglubundnu eftirliti, að minnsta kosti fram yfir kynþroskaaldur.
Þegar um arfgeng vandamál er að ræða, þarf að útskýra þau vel
fyrir foreldrum og stundum þarf ráðgjöf varðandi framtíðar
barneignir.
Margt bendir til þess að hjá börnum sé kynvitund (gender
identity) fastmótuð fyrir eða um 18 mánaða aldur. Sýnt hefur
verið fram á að tilraunir til að skipta um kyn barns eftir þann
aldur leiði til djúpstæðra og alvarlegra sálrænna truflana. Þetta
undirstrikar að sjálfsögðu brýna nauðsyn þess að kyngreina börn
fljótt og taka snemma skýra og ákveðna afstöðu.
Þeir sem starfa við fæðingarhjálp gegna Iykilhlutverki þegar
barn fæðist með óeðlileg kynfæri. Auk þess sem skjót viðbrög
geta bókstaflega bjargað lífi barnsins, er það foreldrum ómetan-
leg hjálp ef á þessum málum er haldið á skilningsríkan hátt frá
upphafi og það auðveldar þeim biðina þar til endanleg niðurstaða
fæst.
HEIMILDIR:
1. Gardner L. I.
Endocrine and Genetic Diseases in Childhood and Adolescence Phila-
delphia, London, Toronto W. B. Saunders Co. 1975.
2. Dewhurst C. J.
The Child of Ambiguous Sex.
Pediatric Annals 3: 38-56 1974.
3. Conte F.A. Grumbach M.M.
Pathogeneses, Classification. Diagnosis, and Treatment of Anomalies of Sex.
Endocrinology 1317-1351 Ed. de Groot L. J. et. al. Grune and Stratton 1979.
4. Federman D. D.
His And Hers. New Engl. J. Med 290: 1137-1138, 1974.
5. Crawford J. D.
It’s A Boy. New Engl. J. Med. 291: 976-977, 1974.