Akranes - 01.01.1959, Blaðsíða 3

Sumir virðast svo gerðir, að aðalsjón-
deildarhringur þeirra veit inn á viS. Mætti
lýsa því fyrirbrigði helzt með einu orði:
„Ég“. Þetta er nekkuð svipað þvi að hafa
„pottlok" fyrir himinn. Það eru völd vegna
valdanna, vegtyllur vegna vegtyllnanna.
fjármunir vegna fjármunanna, Það eru
skemmtanir, þægindi, nautnir, sem eru að-
alumhugsunarefnið og áhugaefnið, sbr. hið
foma orð: „Sál mín .... et og drekk og
ver glöð“. Flest fyrir utan þessa stærð,
sem er „Ég“, er aukaatriði og kemur
helzt ekki málinu við.
Sem betur fer er sjálfshyggjan sjaldn-
ast alger og ef til vill aldrei alger. Eng-
um er alls varnað. —
Sjóndeildarhringur annarra veit her-
sýnilega í heild sinni út á viS, til samferða-
fólksins, samtíðarinnar — og framtíðar-
innar. Sá sjóndeildarhringur er viðui',
heiður, hár. Slíku sjónarmiði mætti helzt
lýsa með þessari játningu: „Himneskt er
að lifa“.
Það dylst tæplega neinum sanngjörmnn,
hugsandi manni, hvorir eru þarfari fyrir
sína samtið og samfélag, og hvorum líður
betur.
Srunir eru þannig gerðir, að hin innri
glóð dvínar aldrei, hvorki daga né nætur.
Hún er eins og kraftalind og aflvaki i
þörfu starfi með hug eða höndum eða
hvort tveggja. öðrum til heilla og án efa
frá kyni til kyns.
Þeir hafa litið lífið í því ljósi, sem
hugsandi maður skilru-, að er hið eina
rétta. Er hinn heilagi eldur logar i sál-
inni vegna annarra, þá er verið á réttri
leið. „Verið í andanum brennandi“, segir
postulinn. „Sýn már heilagt Drottins orð.
Það er lífið sjálft, sem ávallt varðar mestu,
ÍSLENZK
TÓNLIIST
Á ÞEII/VI
/VIIIKIIÐ
AÐ IÞAIK.KA
lífið í skilningi á helgustu köllun sinni
eigið starfandi lif, ekki fyrst og fremst
vegna sín sjálfs, heldur vegna nauðsynja
annarra, eins þær og þær blasa við frá
hverjum einum og eins og hver og einn
hefir hæfileika til að sina þeim. Þó þa*r
séu timanlegs eðlis að ytra útliti, eru þær
alvarlegs eðlis í raunirmi fyrst og fremst
og mætti fyrir því færa rök, sem fullgild
væru og óyggjandi.
Sérhver hjálp, er til annarra kemur, veit
inn á viS. Hún gleður og mildar hug-
ann, hún elur nýjar vonir, þar sem þær
ella vantaði, hún sættir hugann við svo
margt og mikið, sem þimgbæiy er.
Það var miskunnarverk Samverjans
forðum, að binda um sár þess manns, er
fallið hafði í hendur ræningja og flytja
hann til gistihúss, og láta ala önn fyrir
honum og hjúkra honum, en mesta misk-
AKRANES
3