Akranes - 01.01.1959, Side 6

ingi gert að sínum bömum. Tvö börn bág-
staddra foreldra, systkin, hafa þau alið
upp og hefir lánast vel að.
Pál Isólfsson organleikara og tónskáld,
bróðurson Jóns, tóku þau að sér er hann
var tvitugur að aldri, og kostuðiu hann til
náms á löngum og dýrum námsferli í
Þýzkalandi. Á þjóðin þessum merkishjón-
rnn að þakka, að hún hefir notið og nýtur
Páls, en hann er gáfumaður, snillingur og
tónskáld, eins og kunnugt er. Það sem Páll
hefir afrekað tónlistarlífi þessa lands til
heilla, er ólíklegt að honum hefði sjálfum
auðnast ella. Var fundvísi konu Jóns á af-
burðagáfum sameiginlegt lán hjónanna.
Marga hafa þau hjónin styrkt til náms
og menningar og komið auga á gáfur og
hæfileika, er ella hefði eigi notazt að. Hafi
þau komið auga á mikla hæfileika, var
óðara reynt að gefa þeim svigrúm til þró-
unar og þroska með persónulegum áhrif-
um og hjálp.
Að þau hjálpuðu Páli ísólfssyni á söng-
menntaferli hans, var eigi aðeins vegna
náins skyldleika, heldur af því líklega enn
fremur, að söngurinn, músikin, var Jóni
óvenjulega hjartfólginn. Einnig hefir
hann, svo vitur maður, sem hann var, séð
hversu rikan þátt aukið sönglíf í landinu
mundi eiga í aukinni menningu þjóðar-
innar. Sjálfur reyndi hann að hjálpa söng-
lífinu á marga vegu, eins og ástæður frek-
ast leyfðu með kennslu, organleikarastarfi
og á margan annan hátt. Um nokkurt
skeið hafði hann á hendi útvegun á hljóð-
færum til kirkna og til notkunar í heima-
húsum, voru það bæði harmonium og
piano, mikill fjöldi. Var hann vandur að
vali og skipti eigi við aðrar verksmiðjur
en hann var viss um að framleiddu og
seldu hljóðfæri i umboðssölu. Var honum
ljóst, hversu feiknar þýðingu það hefir fyr-
ir söngsmekk fólksins, að menn aðeins hafi
góð hljóðfæri til að leika á. Með þessum
hætti hefir hann gert íslenzku kirkjunni
feikimikið gagn, sem og einstaklingum um
land allt. Verðinu var jafnan stillt í hóf.
Karlakór og samkór karla og kvenna
stofnaði Jón og stjómaði um 12 ára skeið.
Á Eyrarbakka stofnaði Jón Pálsson
skóla, sem kallaður var „Sjómannaskóli
Ámessýslu". Var skóli með sama sniði
stofnaður í 3 verstöðvum öðrum austan
fjalls, á Inftsstöðum, Stokkseyri og Þor-
lákshöfn. Stóð skóli Jóns á Eyrarbakka í
12 ár, en þegar hann hvarf til Reykja-
víkur, lagðist þessi starfscmi niður. Var
hann aðalkennarinn og var hami ætlaður
sjómönnum á landlegudögum, en þeir voru
einatt dögum og jafnvel vikum saman.
Af hendi Jóns mun þessi kennsla hafa ver-
ið af hendi leyst fyrir mjög litla eða enga
borgun. Nokkur styrkur var veittur úr
sýslusjóði Ámessýslu til áhaldakaupa aðal-
lega. Ýmsir af nemendum Jóns urðu merk-
ir bændur, jafnvel alþingismenn og einn
bankastjóri. Þessi merkilega starfsemi bar
hinn bezta árangur og margir námfúsir
sjómenn hafa hlotið að vera hinum ósin-
gjörnu forgöngumönnum og kennara
inæsta þakklátir.
Á sama tima hélt Jón úti 3 skrifuðum
blöðum, er hétu „Gangleri“, „Kvöldvaka“
og Bergmálið“. Var hvert blað 2 þéttskrif-
aðar arkir í arkarbroti og voru látin koma
út vikulega og látin ganga um Ámessýslu
til ýmissa helztu manna. Fjölluðu þessi
blöð um fjölmörg hagsmuna- og menn-
ingarmál, um búvísindi, sjómennsku sam-
göngumál o.fl. Er talið, að frá þessari
blaðastarfsemi hafi stafað ýmsar fram-
kvæmdir, t. d. vegalagningin um Flóann
o. :s. frv.
1 stjóm Sparisjóðs Árnessýslu var Jón í
10 ár.
Enn stofnaði .Tón „Sjómannasjóð Ár-
nessýslu". Var lengi lagður til hans einn
fiskur af hverjum hlut. Átti þessi sjóður
6
AKRANES