Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 43

sjálfsafneitun. Það er segin saga á öllum öldum að félög-
in sem myndast af kærleika og sjálfsfórn einhvers yfir-
hurðamanns sækja til hóglífis, er fram líða stundir, og nýr
félagsskapur verður að risa á rústum hins gamla. Þ?.ð er
auðvitað markleysa að spá miklu um framtíðarhorfur hers-
ins, en fremur er það líklegt að hann hafi lifað sitt feg-
ursta, er Booth sjálfur og börn hans og tengdabörn eru lið-
in. Alt er bundið við þessa einu ætt, völd og eignir. Það
er generalinn í Lundúnum sem er eigandinn að »Hjálpræð-
iskastalannm* i Reykjavik og svo er nra stóreignir hersins
um lönd öll. Erfðariki, frá kyni til kyns, til kristniboðs og
líknarstarfa, er litt hugsanlegt. Og haldist hið takmarka-
lausa vald yfir þúsundum sálna til eftirmanna Booths, get-
ur hinn versti voði staðið af því i höndum misindismanns.
Yor öld er öllum öldum fremur liknar- og kærleiksöld.
Lífið er alt svo opið og bert, að meinin dyljast ekki. Að
sjálfsögðu eru lifsgæðin ma>-gfalt fleiri og margfalt almenn-
ari en á liðnum öldum, en væri farið að rannsaka æfikjör
hinna vesölustu á lægstu tröppunni fyrrum og nú, yrði
niðurstaðan sennilega sú, að kjör þeirra bafi farið versn-
andi við alla siðmenninguna. Því hærra, sem bygt er ofan
á, þvi dýpra verður að grafa fyrir. Kristileg mannúðar-
verk fara stöðugt vaxandi, en böl syndar og eymdar vex eigi
síður hröðum skrefum. Það er líkt og með kristniboðið:
A sama tíma og kristnuðum heiðingjum fjölgar um tiu þús-
und fyrir kapp og fylgi kristniboðsins, eykst tala heiðingj-
anna svo hundruðum þúsunda skiftir við mannfjölgunina.
Hin órituðu samkepnislög í mannfélaginu hrinda vísast
fleirum niður i djúpið en kærleikurinn fær dregið upp.
William Booth verður jafnan svo stórmerkilegur í sögu
kristilegrar mannúðar við það, hve mikið hann færist í fang.
Verksvið hans og hersins er allur heimurinn undantekn-
ingarlaust og hann hefir undir allar greinar mannlegrar
spillingar og eymdar. Eðlilega er mest unnið að þessu í
stórbæjunum i hinum enska heimi. A Norðurlöndnm og þá
eigi síst í Kaupmannahöfn er liknarstarfsemi hersins einnig
góð og mikil. I katólskum löndum verður hernnm aftur á
móti minna ágengt, enda á hann þar fremur andblæstri að
mæta. Það yrði langt mál að telja upp allar greinar starf-
(29)