Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 82

Ekkjan var bvo yfirkominn af sorg eftir manninn sinn,
að hún gifti sig fáum vikum eftir andlát hans, til þess,
eftir þvi sem hún sjálf sagífi, »ekki af5 deyja af sorg«.
* * *
A. »Sæll vertu! Eg varð alveg forviða, Jjegar eg frétti,
að þú á gamalsaldri ætlaðir að fara að gifta þig«.
B. Það er von, eg var búinn heita því að gifta mig
aldrei, en svo var eg nýlega i sarokvæmi með öldruðum
kvenmanni, sem trúði mér fyrir því leyndarmáli sínu, að
hún ætlaði aldrei að giftast. Þegar við sáum, að skoðanir
og fyrirætlanir okkar voru svo Iíkar, þá kom okkur saman
um, að við hlytum að geta lifað lukkulega saman, svo að
á svipstundu vorum við trúlofuð.
t í
Drengur ætlaði að gjöra gys að gömlum reikningsmanni.
tötrulega búnnm, og segir: »Hvað er mikið 2X6‘-
Oldungurinn svarar: »Ef þú hætir þér sjálfum aftan við,
þá verður jiað 120*.
* * *
Gestur kom rétt í því að setjast átti til miðdegisverðar,
með þá fregn, að móðir húsfreyjunnar væri nýdáin.
Franz litli, sem var orðinn svangur, segir þá: »Pabbi
minn! Þnrfum við að gráta strax; getur það ekkij_beðið
þangað til búið er að borða?«
% 5f! ♦
Páll litli: »Pahbi minn! Ur hverju dú Dauðahafið?«
* * *
Pétur litli: »Ef eg færi upp i aldintréð og dytti niður,
hvort væri betra, mamma, að eg rifi buxurnar minar, eða
eg fótbrotnaði?«
Móðirin: »Það er auðvitað miklu verra að þú fótbrotn*
aðir».
P. litli: »J?eja! Það er gott, eg bara reif huxnrnar
minar, en meiddi mig ekkert í fótunum*.
* * *
Anna litla: »Því ertu svona kátur núna?«
Jón litli:: »Hún mamma flengdi mig áðan«.
Anna litla: »Hvernig getur það glatt þig?«
Jón litli: »Jú, það skal eg segja þér; hún gefur mér
sevinlega sykurmola stundarkorni á eftir«.