Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1905, Qupperneq 90

Fóðrið kýrnar vel, svo þaer hafi nægilegt fóður fram
yfir sitt eigið líffóður, og geti launað fóðrið með mjólk.
Hafið tjósin rúmgóð og björt. Básana slétta og kýrnar
hreinar. Mjólkið eftir reglum í almanakinu fyrir árið 1903.
Sveltið ékki sawðféð, og fyrir hvern mun forðist tior-
dauða; hann er kvalafullur skepnunum, átumeiu fyrir
efnahag manna og mínkun fyrir þjóðina. Látið sauðkind-
urnar ekki liggja lengi og skjálfa við húsdyrnar í hríð
og vetrarfrosti. Látið fjármanninn fylgja fénu, þegar hag-
skarpt er. Sigið ekki hundum grimdarlega á féð. Klipp-
ið vel fylt fé og rífið ekki ullina af því. Gjörið skepnum.
sem láta lífið fyrir yður, dauðann sem kvalaminstan.
Yirðið eigi lítils tryijð hunclsins. Reiðið hann yfir
ár og eggjagrjót. Látið hann ekki vera svangan; gætið
að bænaraugum hans, þegar hann hungraður sér mat. —
Berjið hann ekki; minnist sorgarsvips og óþreyju, þegar
hann finnur ekki eiganda sinn eða fær ekki að tylgja
honum. Engin skepna er jafn trygg húshónda sínum sem
hundurinn.
Berið moð út fyrir snjótitlingana í vetrarharðindum;
þeir launa það með söng á sömrin. Hættið að taka egg
frá smáfuglum, skiljið að minsta kosti aldrei færri en 2 egg
eftir í hreiðri. Farfuglarnir koma til landsins til að syngja
fyrir oss og verpa fyrir sig. Þegar öll eggin eru tekin
eða ungarnir drepnir, hafa þeir aðeins sorg af sinni löngu
ferð. — Drepið aldreí móður frá ósjálfbjarga ungum.
Hlifið skógarleifunum alstaðar, nóg er aðgjört. Fyrir
athugaleysi og græðgi feðranna er landið viðast nakið.
Allir verða að hjálpa til að klæða landið aftur. En það
er miklu hægra þar sem skógarleifarnar eru, en þar sem
grasrót er blásin burt niður að mel. Fáið trjáplöntur frá
gróðrarstöðinni og plantið þær í skjóli við bæina. Að því
er prýði og skemtun, og opnar augu manna svo þeir sjá,
að vér eigum og getum byi'jað að klœða landið.
Tr. G.
(84)