Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1910, Qupperneq 79

Utan á peningaumbúðirnar var ritað: »Pessi böggull
er ei8n furstans N. N.«.
Margir dagar og vikur liðu svo, að ekki kom frétt
gullpeningunum og steinninn lá kyr á veginum,
'ar nann þó mörgum ferðamanni til meins. Sumir
utu vagna sina, þegar þeir sneiddu fyrir steininn
111 ai veginum, og aðrir meiddu sig á honum í mj7rkri,
fn enginn tók sig fram um að velta steininum af veg-
1UIUT1> Þe’esögðu að aðrir gætu gert það, ogscrkæmi
1 Vlð, þó aðrir meiddu sig á honum.
Loksins fór um veginn atorkumaður, sem sjaldan
[ 11 aö fara þann veg. Þegarhann sá steininn, nam
‘nn staðar og sagði: »F‘etta er meinlegur steinn;
n[enn og skepnur geta meitt sig á honum i myrkri«.
0 tok liann á steininum og velti honum út fyrir
Veginn. Um leiö sá hann böggulinn með gullpening-
Ur>um 0g hver eigandinn var. Hann fór því sam-
'ndis til furstans og afhenti honum sjóðinn án þess
a Leimta fundarl aun.
l'urstinn þakkaði honum og bað liann að bíða
, 'M ser nokkra daga, því bráðlega ætlaði hann að
boda til fundar.
^egar fundardagurinn var kominn og fjölmenni
v|ð, sté furstinn í ræðustólinn og sagði um leið og
• nn retti fram gullpeningana: »Pessir peningar hafa
' ist undir steininum, sem fengi lá á miðjum þjóð-
j ”lnum og margir ykkar liafa biótað, en enginn viljað
»oJa a sig, að velta burt heldur ætfað öðrum að
þ.-( ^a^‘ Hefði yður verið ant um annara gagn,
‘ mtðuð þið velt steininum og um leið innunnið
þ., *r. riiieg fundarlaun. Ég veit að flestir yðarhafa
^■'ettlætistilflnuiugu að játa því, að sá, sem steinin-
1 velti, eigi skilið endurgjafd fremur en þeir, sem
€ ,”u Lam hjá honum og létu liann liggja óhreyfðan,
Si, a si'ai sá maður, sem velti steininum, eiga gull-
>nn óskertan og vináttu mína með. Og virðingu
la skuiu þeir af yður hafa, sem ekki reynið að
(69)