Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1910, Side 80

velta skyldum yðar yfir á aðra, heldur búið í haginn
fyrir samferðamenn jTðar«.
Vinnan er læknir.
»Lífið er leiðinlegt«, segja margir. Menn mega
aumkast vfir þá, sem ekki hafa meiri viljakraft en
svo, að geta ekki liætt því, að vera sér og öðrum ti
leiðinda svo lengi, sem veikindi ekki ama að mann'*
Peir, sem leiðist lífið, eiga hægt með að fá ser
meðal sem læknar, og það er vinnan; hún er lang
bezta lækningin við leiðindunum. Peim, seni hat
fastan ásetning, að komast að einhverju ákveðnu tak
marki, leiðist aldrei meðan þeir eru að vinna að þ'1-
Margir, sem vinna þrevttir fyrir lífi sínu og sinmh
öfunda þá, sem ekki þurfa að vinna, en slíkt er mlS
skilningur. Letingjum og iðjuleysingjum líður op
miklu ver en þeim, sem vinna sífelt og keppa eitir
því, að lifa heiðarlegu og gagnlegu lífi.
Englarnir.
Barnið lá í andarslitrunum og tveir englar stóðu
við rúmið, albúnir að fljúga til himins með sál barnsins-
Engillinn A lítur á engilinn B og sér að hann
grætur; segir hann þá: »Pú grætur; af hverju ertu
að gráta?«
Engillinn B: »Ég kenni svo mjög i brjósti um
foreldrana, að missa svona elskulegt barn, og eg
hryggist af því að sjá hve harmþrungin þau eru«.
Engillinn A: »Pú hefir ekki lært enn þá að beygja
þig undir Guðs vilja. Pú veizt þó vel, að hann er
algóður og alvitur, og getur þvi ekki annað gert en
það, sem bezt er. f*ér væri nær að segja nokkur
hughreystandi orð til foreldranna og leitast við a
hugga þau«.
Engillinn B: »Ég kann það ekki«.
(70)