Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1946, Blaðsíða 28

Einkenni stríðsins.
Þetta stríð er aS niörgu ólíkt þeim styrjöldum, er
áSur hafa verið háðar, en yfirleitt má segja, að það
hefur fyrst og frenist gengiS yfir friSsamlega borg-
ara og eignir þeirra og það miklu fremur en her-
mennina sjálfa. Að vísu er erfitt að fá öruggar upp-
lýsingar um manntjón herjanna, en það er víst, aS í
hlutfalli við hinn ógurlega liðsfjölda, er boðið var
Út, þá var það lítið, en harla mismunandi hjá þjóð-
unum. Langmest var manntjónið hjá Rússum og Þjóð-
verjum, en örlitið hjá Englendingum og Bandaríkja-
mönnum. Sum smáríki, t. d. Póltand, urðu einnig hart
úti.
Um friðsama borgara er öðru máli að gegna, þeir
voru „brytjaðir niður sem búfé“. Hernaðurinn var
mest í því fólginn að reyna að eyðileggja sem mest af
verðmætum og orkuverum andstæðinganna, og þegar
sprengjurnar dundu niður, þá féllu þær jafnt yfir
réttláta og rangláta. Flugvélarnar voru mikilvægasta
vopnið i þessu stríði, en þær voru fyrst og fremst
notaðar gegn óbreyttum borgurum. Það sló óhug á
heiminn, er Þjóðverjar g'erðu loftárásina á borgina
Coventry og lögðu hana i rústir. Þetta var upphaf að
hernaði, sem á sér ekkert bliðstætt dæmi í sögunni.
Hver borgin á fætur annarri var eyðilögð með flug-
vélaárásum, sem stóðu yfir i fáeinar klukkustundir.
Hámark eyðileggingarinnar mun þó hafa átt sér stað
í Hamborg.
Um sjóhernaðinn er hið sama að segja. Af eölileg-
um ástæðum gat ekki verið að ræða um neinar stór-
orustur nema á Kyrrahafi. Floti Þjóðverja var lítill,
og að því er virðist var stjórn hans harla ólik því
sem átti sér stað 1914—1917, ítalir áttu að visu mik-
inn og' góðan flota, sem um tíma réð Miðjarðarhafinu,
en þegar Englendingar fengu svigrúm til þess að beita
sér gegn honum, var hann íljótt sigraður og viirn
(2f.)