Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1946, Blaðsíða 34

jarðarhafs og Svartahafs. Tyrkir hafa staðið á móti
eftir megni, en nú er nágranninn, hið nýja Rússland,
farið að gera stórar kröfur.
Hin mikla atvinnubylting Rússa, sköpun stóriðn-
aðarins, hefur það í för með sér, að þeim er lifsnauð-
syn að hafa opnar siglingarleiðir. Þess vegna gera
þeir kröfur til ýmissa forréttinda um siglingar um
sundin. Þótt ekkert hafi gerzt endanlegt í þessum
málum, enn sem komið er, má telja víst, að Tyrkir
verði að láta undan.
Japan.
Þó ósigur Þjóðverja hafi dregið að sér mesta at-
hygli manna i Norðurálfu, þá er það víst, að ósigur
Japana hefur ekki minna að segja. Það var komið
svo, að Japan var orðið eitt af voldugustu ríkjum, er
til hafa verið. Öllum atvinnumálum var stjórnað með
hörku og dugnaði, Herbúnaður var ágætur, en fjár-
þröng var mikil, því að rikið gat ekki risið undir
þeim stórfelldu útgjöldum, er hin miklu, nýju fyrir-
tæki höfðu i för með sér.
Þegar Japanar hófu stríðið með árásinni á Pearl
Harbour, var her þeirra hinn ágætasti. Einkum loft-
herinn, enda unnu Japanar marga og stóra sigra til
að byrja með, en þegar stríðið dróst á langinn og
vopnabúnaður Bandamanna fór sifellt vaxandi, gátu
Japanar ekki staðizt samkeppnina vegna féleysis og
skorts á hráefnum. Loks kom þar, að þeir gátu alls
ekki varizt loftárásum Bandamanna. Herskipaflotan-
um var gereytt, og hungursneyð vofði yfir. Það var
þvi ekki um annað að gera en að gefast upp.
Þessi uppgjöf Japana er ein hin þyngsta, sem nokk-
ur þjóð hefur reynt. Það myndi hafa þótt ótrúlegt
fyrir skömmu, að keisari Japana, „sonur sólguðsins“,
skyldi þurfa að biðja auðmjúklega um að fá að tala
við amerískan herforingja.
(32)