Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1946, Blaðsíða 42

verjum og pina út úr þeim allt, sem tiægt er. Og um
langt skeið mun rússneskra áhrifa gæta langt vestur
í Þýzkaland. Eystrasaltslöndin verða alveg háð Rúss-
um eins og við var að búast.
En það sem hörmulegast er við ástandið, er hið
óslökkvandi hatur, sem skapazt hefur milli þjóðanna.
Sigurvegararnir gera andstæðinga sína að þrælum.
Gengur þetta mest út yfir Þjóðverja, en þótt margt
'væri ófagurt í hernaði þeirra, þá er ómögulegt að
hahla hinni gáfuðu og duglegu þýzku þjóð til lengd-
ar i þrælafjötrum.
Því miður eru litlar likur til þess, að friðsamleg
sámvinna náist á milli ófriðarþjóðanna á næstunni.
Aftur á móti má óttast liina mestu erfiðleika i milli-
ríkjaviðskiptum og yfirleitt er útlitið ekki bjart fram-
undan. Nú hafa jafnaðarmenn eða verkamenn náð
völdum i mörgum löndum og þá fyrst og fremst Eng-
landi. En eru nokkrar líkur til, að þetta muni bæta
samkomulag þjóðanna? Það er víst mjög vafasamt.
En þess ber líka að gæta, að auk þess, sem þjóðernis-
deilur eiga sér stað, þá eru stéttadeilurnar ekki síð-
ur mikilvægar.
Eitt merkilegasta atriðið i stjórnmálum síðustu tíma
eru hinar sifelldu tillögur til samninga milli ríkjanna.
Hvert þeirra reynir að tryggja sig með hjálp nágrann-
anna, en treysta þeim þó ekki.’ Úr þessu hefur orðið
sá vefur, sem erfitt er að greiða úr. Þegar reynt er
að há samkomulagi eða einhverjum góðum árangri, þá
er það venjan að halda ráðstefnu til þess að fást við
málið. Þetta hefur gengið svo og svo, en þó er þetta
vafalaust rétt liugmynd, því að með samningum og
viðkynningu merkra manna má búast við að náist
árangur, sem einhverju nemur.
Það eru margs konar bandalög til i heiminum nú
á dögum, en langmerkilegast er þó vafalaust samband
hinna enskumælandi þjóða. Þátttaka enskra nýlendna
(40)