Jólagjöfin - 24.12.1922, Qupperneq 38

36
Jólagjöfin
var orðinn gamall. Á æskuárum hans hefSi sannarlega þurft
meira en kafaldsbyl til aS gera hann ringlaðan. En nú hring-
snerist alt fyrir honum, eins og hann heföi veriö aö dansa jóla-
polka. Og þegar hann ætlaöi aÖ halda heirn, þá fór hann í öfuga
átt. Hann gekk beina leið inn í Miklaskóg, er var fyrir ofan
birkilundinn, í staö þess að fara niður á leið á akurlendið.
Nú fór óðum að dimma og stormurinn hélt áfram að hvína
milli ungu trjánna í skógarjaðrinum og hringsnúa karlinum.
Reyndar sá hann, aö hann gekk milli grenitrjáa, en hann skildi
ekki, að þetta var öfugt, því að grenitré voru líka þeim megin
við birkiskóginn, sem vissi að bænum. En því næst komst hann
svo langt inn í skóginn, að alt varð kyrt og rólegt; nú varð
stormsins ekki lengur vart, trén urðu hærri og stofnarnir
gildari. Þá sá hann, að hann var orðinn viltur, og ætlaði að
snúa við.
En hann varð ringlaður og reiður yfir því, að hann skyldi
g e t a vilst, og þarna stóð hann í miðjum skóginum, illum
yfirferðar, og var ekki nógu skýr til að geta áttað sig á, hvert
hann ætlaði að halda. Fyrst hélt hann til þessarar hliðar og
síðan til hinnar. Loksins datt honum í hug að ganga til baka
og rekja spor sin, en þá kom myrkrið, og hann misti þau.
Trén umhverfis hann urðu að eins hærri og hærri. Og hvernig
sem hann gekk, þá varð honum það ljóst, að hann var sífelt
að komast dýpra inn í skóginn.
Skárri voru það nú líka ósköpin og galdrarnir, að hann skyldi
ráfa aftur á bak og áfram þarna í skóginuin alt kvöldið og
veröa of seinn til laugunar..
Hann sneri húfunni og batt aftur sokkabandið sitt, en það
kom. fyrir ekki; hann var jafnruglaður sem áður. Og nú varð
aldimt og hann fór að halda, að liann myndi neyðast til að
láta fyrir berast í skóginum um nóttina.
Hann studdist upp við grenistofn, og var kyr um stund, ti!
þess að reyna að átta sig. Skóginn þekti hann vissulega, hann
hafði farið hér svo oft um, að hann átti að þekkja hvert ein-
stakt tré, Þegar hann var drengur, hafði hann gengið um skóg-
inn og gætt fjár, þar hafði hann verið og lagt snörur fyrir