Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2006, Blaðsíða 27

Helgarblað DV
LAUGARDAGUR 11. MARS 2006 27
Svandís tekur körfu
sem er 9 ára, er að velta fyrir sér hvað
það þýði að komast í borgarstjóm og
veltir mikið fyrir sér hvaða áhrif þetta
hefur og hvort ég geti ráðið einhverju.
Hann er raunsær."
Nú erkomið fram yfir kvöldmat-
artíma ogheima bíða tvö böm...
„Já, en sem betur fer eiga þau
föður sem kann að elda! Torfi er
ótrúlegur maður. Hann er kostum
prýddasta manneskja sem ég þekki.
Hann er svo mikill félagi minn og
vinur en hann er líka svo skarpur og
djúpur. Stundum þegar talað er um
framhaldslíf og mörg líf, þá held ég
að hann hafi lifað oft. Hann er ekki
upptekinn af sveiflum dagsins, hann
er gömul sál. Djúpur og hlýr og óg-
urlega gott að koma heim til hans.
Svo þarf ég að opna krukkuna og
tala um erfiða þáttinn í sjónvarpinu
í gær," segir hún brosandi.
Sól úr skýjum
Þegar við komum út af Hótel
Sögu brýst sóbn fram úr skýjunum:
„Heldurðu að þetta boði ekki gott?“
spyr hún glettin, þiggur ekki bílfar
heim og gengur tignarlega af stað
eftir að við höfúm kvaðst. Ég horfi á
eftir henni og þykist vita að móðir
hennar fylgist með og er stolt að
stelpan hennar fer eftir hennar ráð-
um. Svandís Svavarsdóttir er sjálfri
sér til sóma.
annakristine@dv.is
eignaðist ég þau bæði að miklum og
nánum vinum.
Það var ofsalega dýrmætt og líka
að vera með þeim í því sem var stór-
kostiegt, að þau fundu sér bæði
manneskjur til að deila lífinu með.
Pabbi Guðrúnu Ágústsdóttur sem ég
kalla fóstru mína og er mikil vinkona
mín, pólitísk og kjörkuð kona sem er
óhrædd við að segja sína meiningu.
Mamma fann Braga Kristjónsson,
bóksala, sem var stórkostlegt því hún
var svo elskuð og dáð af honum, sem
var eitthvað sem hún átti svo mikið
skilið. Að vera lyft upp eins og hann
gerði og hann elskaði hana svo fal-
lega. Bragi er engum líkur.“
Á leið í spælingarkeppni
Hvernig leggst í þig að taka þáttí
baráttunni í vor?
„Þetta á ekki að vera flóknara en
það að prófa nýtt starf og ég hef líka
trú á að ég geti haft áhrif með fram-
boði mínu. Það sem mér finnst erfitt
við þetta er væntanleg spælingar-
keppni..."
Sem erhvað?
„Það er þegar fólk kemur í um-
ræðuþætti sem ganga út á hver er
fljótari að spæla hinn. Það snýst yfir-
leitt ekki um neitt nema
skemmtigildi. Pólitísk rökræða er
fyrst og fremst kappræða, báðir aðil-
ar eru með skoðun og þetta gengur
út á að skylmast með þessum skoð-
unum í stað þess að komast að sam-
eiginlegri niðurstöðu. Þetta er því
fyrst og fremst sett á svið. Þetta eru
ekki skoðanaskipti heldur slagur.
Ég myndi gjarnan vilja meira af
því að fólk talaði saman til að finna
raunverulega bestu lausnina á hlut-
unum en ekki að athuga flokksskír-
teinið til að athuga hvort það eigi að
vera sammála eða ósammála. Þetta
er gallinn við stjómmál."
Fjölskylda bíður heima...
Hvað finnst börnunum um að
mamma þeirra sé orðin þekkt?
„Una er bara 5 ára og finnst ekkert
merkilegt að einhver sem hún þekki
komi í sjónvarpinu. Oddur bróðir
hennar var í „Gettu betur" liði MR í
mörg ár og vinnur nú hjá NFS. Tumi,
spítalanum og tvær vikur á Líknar-
deildinni í Kópavogi.
Öllu er afmörkuð stund
Þótt hún þagni um stund er
greinilegt að Svandís er sterk að
upplagi oghún segirfrá þessarilífs-
reynslu afmiklu æðruleysi:
„Þessar fimm vikur eru stórkost-
lega merkilegur tími í lífi okkar
systkinanna. Þetta var tími sem var
uppfullur af öllum tilfinningaskal-
anum, gleði, þakklæti og sorg.
Einhvers staðar las ég að sá mað-
ur sem kann að lifa, hann kann að
deyja og það á við um mömmu
mína. Ég sleppti mömmu áður en
hún dó. Ég varð að gera það. Öllu er
afmörkuð stund. Eina leiðin til að
eiga, er að vera tilbúinn til að sleppa.
Það er lærdómurinn sem ég dró af
þessum tíma.
Tíu dögum áður en hún dó
sleppti ég henni og sagði henni það:
„Þú mátt fara þegar þú ert tilbúin... “
- Það var með sterkari stundum sem
ég hef upplifað.
Margt verra en dauðinn
Dauðinn er ekki það versta, það
er svo margt miklu, miklu verra en
dauðinn. Dauðinn er einn andar-
dráttur - og svo ekki annar. Ég grét
miklu meira en hún meðan á þessu
stóð en það var alltaf mikill leikur í
mömmu og hún sagði við mig: „Við
finnum okkur einhverja leið til að ná
saman." Þar sem ég var alltaf fullviss
um að mamma kynni ráð við öllu
jánkaði ég. Þá sagði hún: „En ég ætla
ekki að ganga aftur því mér finnast
draugar svo leiðinlegir!"
Nú hlær Svandís glaðlega að
minningunni, þrátt fyrir allt. Og
fann mamma þín sérleið?
„Já, við komum okkur saman um
leið sem er bara okkar á milli en svo
hefur hún komið til mín í draumi og
er mjög nálæg mér og ekkert síður
núna en þegar hún var á lífi. Hún var
svo mikill vinur minn. Það kemur
ennþá fyrir að ég tala við hana því ég
veit hvemig hún hefði ráðið mér
heilt.
Hún kenndi okkur systkinunum
að það væri best að hafa fáar reglur,
en skýrar. „Vertu sjálfri þér til sóma"
er það veganesti sem mér finnst gott
að hafa og hugsa oft til."
Stór áföll eru tækifæri
Svandís segistnáin pabba sínum
og mikiii vinur hans:
„Ég held að stór áföll geti verið
mikil tækifæri, því þá kemur eins og
punktur og stór stafur - stundum
nýr kafli ef maður hefur vit á því að
raða hlutunum upp á nýtt.
Bededikt Franklínsson og Regína
Guðmundsdóttir Afi og amma
Svandlsar, hafa þurft að búa sitt í hvoru
lagi ú öldrunarstofnunum. Svandís lýsir
þeim sem stórum dhrifavaldi sínu.
Þegar pabbi og mamma skildu
fyrir fimmtán ámm urðu ein slík
þáttaskil. Það var fyrsta, stóra,
dramatíska krísan í mínu lífi. Mér
fannst eins og Akrafjall og Skarðs-
heiðin fæm í sundur. Ég bara gerði
ráð fyrir að þau væru alltaf saman.
Þá var ég 25 ára, sjálf komin með
börn og fjölskyldu en í kjölfarið
Keppinautar hennar um
| í nýrri borgarstjórn fylg
með Dagur B., Marsibil og
Vilhjdlmur gjóa dhanaau^
Hún segir stjórnmdl okkar t
spælingarkeppni.
■