Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2006, Qupperneq 33

t:sS

i T

Helgarblaö 0V
Helgarblaö DV
Flestir eiga sér eftirlætislag eða -texta og þá er
sama hversu laglaus manneskjan er, alltaf skal
hún taka undir eins og þaulæfður söngvari
þegar það lag heyrist. Hver þekkir það ekki að
þeysast um með ryksuguna undir einhverju
stuðlaginu, endurupplifa minningar við það
eitt að heyra lag í útvarpinu eða heyra lag sem
kallar fram tár? En hver skyldi sorg-
legasti textinn vera?
Hrafnhildur Haildórsdóttir,
dagskrármaður á Rás 2
Deyjandi barn og
pabbinn á kránni
_ „Sorglegasti texti semég hef heyrt er um
hann Vilia litla sem dó á meðan pabbi hans
I var á kránni. Þetta er tii f tveimur útgáfum
bæði sungið af Labba f Mánum og Villa ViLI.
I Annað lagið við textann er hreint ekki
I s°rglegt en textinn er svo sterkur að hann
fær mann til að gleyma hressri laglínunni.
I » Sorglegast í textanum er auðvitað það
I að barnið skyldi deyja á meðan pabbinn
var á kránni - þvílík örlög. Hann spurði
■ deyjandi eftir föðumum sem greinilega
vissi ekkert um hvemig baminu leið.
• Eg veit ekki hvort hann veki upp ein-
hverjar sérstakar tUfinningar hjá mér en ég
I marl,3ð hann sat í mér þessi texti þegar ég
var litíl stúlka og gerir það enn. Þessi sterka
I ua ”5°m heim " 6 Pabbi minn kasri kom
heim það bara hreinlega hnslast um
mann ónotatílfinningin. Þetta er svona
J svipað og sagan af litlu stúlkunni með eld-
spýturnar, eitthvað sem maður getur ekki
I gleymt. En auðvitað brosir maður að þessu
i dag maður hefúr þroskast með árunum."
32 LAUGARDAGUR 11. MARS 2006
Einar Bárðarson, umboðsmaður:
Lög Vilhjálms komuviðmig
„Ég man að mér fannst Bíddu pabbi
með Villa Vill ansi dapurlegt og sérstak-
lega kaflinn þegar sögumaðurinn hras-
aði og datt, það fannst mér alveg ótækt
og sá þetta íyrir mér á mjög dramatísk-
an hátt:
ég hljóp svo hratt að ég hrasaði
°g bíddu pabbi, bíddu mfn “
Ég man að ég heyrði þetta oft, helst í
óskalagaþáttunum sjómanna og sjúk-
linga. Þetta lag hafði mikil áhrif á mig
Lítill drengur með Vilia Vill var líka
svipað. Þessi lög komu við mig enda
bæði lögin mjög falleg. Það er ekki
skrýtíð að Vilhjálmur hafi haft áhrif á
mig - hann hafði áhrif á alla þjóðina.
Að eiga eitthvað skuldlaust er að gera
hlutína með glæsibrag."
þess að muna eftír minnistæðu, sorglegu lagi. Mér koma
þá þrjú lög til hugar: Á kránni, með Mánum, Seasons ín
the sun, með Terry Jacks og Mamma grét.
Ég hlustaði oft á þetta síðastnefnda lag í flutmngi Ðe |
lónlí blú bojs, við texta Þorsteins Eggertssonar.
Þetta var svona tjaldlag. Ég átti appelsínugulan plotu-
spilara sem gekk fyrir batteríum og við vmkonurnar vor-
um oft að þeyta hinar ýmsu skífur úti 1 tjaldi a lóðinm
heima, eins konar míni útihátíð hjá okkur sem máttum
aldrei fara á þessar hátíðir.
Mamma grét, ekki nóg með að byrjunarspil lagsins se
hálfgerður grátur, heldur fannst mér stórfenglegt að þessi
ungi drengur þyrftí að fara út á sjó og vera þar að auki
einn af átta systkinum. Svo missir hann föður sinn og er
lengst úti á hafi, á meðan litlu systkini hans eru bara
hreint og beint að missa alla von. En ljúfi drengunnn dnf-
ur sig heim og venur sig af víndrykkju, slær upp veislu og
sorgartár móður hans breytast í gleðitár. Þanmg að þessi
annars sorglegi texti endar afar vel, allt verður ljuft og

„Sjálfur hef ég gert nokkra sorg-
lega texta en veit ekki hvað ég
myndi gera annað en skjóta mig í
fótínn ef ég reyndi að útskýra þá.
Eins man ég eftir nokkrum úr ýms-
um áttum sem eru vægast sagt
væmnir. En ef ég á að nefna ein-
hvern einn sem ég tel virkilega sorg-
legan og ef ég kfki á dægurlög sem
hafa slegið alvarlega í gegn, þá dett-
ur mér í hug „Draumur um Nínu"
eftir Eyjólf Kristjánsson. Þarna verð-
ur ekki aftur snúið; ástín er farin fýr-
ir fullt og allt. Og í textanum segir:
Þegar þarna er komið sögu þá er
draumurinn á enda og maður fær
það grópað í hjartað að Nína sé dáin
- jafnvel þótt það komi ekki fram í
textanum. Tilfinningarnar sem text-
inn vekur eru svo skemmtilega sorg-
legar að manni líður vel. Og það
sem meira er, það ert eiginlega ekki
hægt að hugsa sér þennan texta án
Iagsins.
Það sem stendur upp úr er til-
finning sem er sambland af tóm-
leika og fullkomnun, lfldega sama
tilfinninginn og heltók forfeður
mína í þynnkunni eftir ótrúlega
skemmtilega erfidrykkju. Þegar
laginu lýkur situr eftir einkennileg-
ur en jafnframt ótrúlega fallegur
tómleiki."
kom heim úr jarðarför þegar ég
var yngri og þá hafði ung stúlka
úr fjölskyldunni látíst og lagið
var sungið í jarðarförinni. Og
sorglegast af þessu öllu var að
mamma stúlkunnar hafði dáið
skömmu áður og sérstaklega er
síðasta erindið og lokalínan
hjartnæm ef hugsað er til
aðstæðna. Mamma mun aldrei
gleyma þessari jarðarför og ég
mun heldur aldrei gleyma þegar
hún sagði mér frá þessu. Svo fyr-
ir nokkrum árum var ég að radda
í þetta lag inn á geisladisk og
mundi alveg strax eftir þessu og
fannst þetta mjög sorglegt allt
saman. Þessi texti hefúr meiri
áhrif í dag af því að ég á litla
stelpu og einhvernveginn verður
maður meyrari eftir að maður
verður foreldri."
„Sorglegasti textinn sem kom
fyrst upp í hugann er „Ég bið
heilsa“(nú andar suðrið)
Nú andarsuðriö sæla vindum þýöum.
Á sjónum allar bdrur smóar rlsa
og flykkjast heim að fögru landi isa,
aö fósturjaröar minnar strönd og hlfðum.
Ó, heilsiö öllum heima rómi bllðum
um hæð og sund I drottins óst og friði.
Kyssið þiö, bórur, bótó fiskimiði.
Blósið þið, vindar, hlýtt d kinnum friðum.
Vorboðinn Ijúfi, fuglinn trúr, sem fer
með fjaðrabliki hda vegaleysu
Isumardal að kveða kvæðin þln,
heilsaðu einkum, efað fyrir ber
engil með húfu og rauðan skúf, -1peysu.
Þröstur minn góður, það er stúlkan mín.
Hann er kannski ekkert svo sorg-
legur á að líta en ég man bara
alltaf eftir þegar mamma mín
yndislegt, alveg yndislegt.
„Þegarþú idraumum minum birtist
allterljúftoggott.
Og ég vild'ég gæti sofið heila öld.
Þvl að nóttin veitir aðeins
skamma stund með þér.
-Erég vakna..
Nina, þú ert ekki lengur hér.
-Opna augun..
Engin strýkurblltt um vanga mér."
Regfna Ósk Ósk
minningar sem
Edda Kristín Reynis,
sérkennari og söngfugl
I Þótt HrafnhiMut HalMúrs-
Hóttir, ihigihu.iiqnflinki>iui,
hafiþtoskost i vwlega frri þvf
htin hlusttidi fvrst ólagiðum
hann Villu litlu, finnst henni
textinn vnn snraleaur
Edda Kristín Reynis,
| sérkennari, er söngelsk með
afbrigðum og kann ótelj-
andi texta utanað. Hún var
ekki íerfiðleikum með að
velja þd sorglegustu.
Kristján Hreinsson skáld Þótt
hann hafi sjdifur samið sorgiega
texta ereinn dægurlagatexti eftir
annan sd sorgiegasti.
!