Freyr - 15.02.1994, Síða 9

Vöru- og handverkssýningar
landsbyggðarfólks hafa vakið
mikla athygli
Viðtal við Arnald Mar Bjarnason, atvinnumálafulltrúa
Handiðjusýningar landsbyggðarfólksins og viðfangsefni þess hafa vakið mikla athygli.
Þetta framtak nýtur mikils velvilja með þjóðinni. Þœr virðast snerta þjóðlegar kenndir hjá
fólki, og núna á erfiðum tímum er allt framtak virðingarvert og starf þessara einstaklinga
nýtur eftirtektar og aðdáunar.
Þetta sagði Arnaldur í viðtali þeg-
ar blaðamaður Freys innti hann eftir
hvernig hefði til tekist með þær
vöru- og handverkssýningar sveita-
og landsbyggðarfólks sem haldnar
voru á sl. ári.
Eitt af atriðum í starfslýsingu
verkefnis þessa sem ég hef unnið að í
þrjú ár var að stuðla að því að koma
framleiðslu bændafólks á markað.
Þá höfðu menn í huga ýmiskonar
smávarning og handverksvörur.
Þetta var þáttur sem mér reyndist
erfiður í upphafi. Ég sá ekki vel í
fyrstu hvernig mitt verkefni gæti
staðið að beinni markaðssetningu. í
fyrsta lagi var engin yfirsýn yfir það
hvaða vörur væru fyrir hendi, né á
hvaða framleiðslu- og gæðastigi þær
væru. Mér fannst því framan af að
ekki væri grundvöllur fyrir því að
standa að slíkri markaðssetningu, og
var enda ekki ráðinn á þeim forsend-
um að vera sölumaður á varningi
bændafólks, það var ekki hluti af
starfinu eins og það var hugsað. Ég
var búinn að hugleiða hvort unnt
væri að koma völdum vörum, sem á
einhvern hátt væru sérstæðar og
frambærilegar, á framfæri t.d. í sýn-
ingarkössum í Leifsstöð, og á heppi-
legum stað á Hótel Sögu, en ekkert
var komið á framkvæmdastig.
Síðastliðið ár voru haldnar marg-
ar sýningar á vegum þessa verkefnis.
Fyrsta sýningin var kennd við Bún-
aðarþing og haldin í tengslum við
það í mars 1993.
Leitað var eftir varningi frá
nokkrum aðilum sem ég þóttist vita
Arnaldur Bjarnason. Freysmyndir.
að væru með nógu frambærilegar
vörur til þess að þær myndu vekja
eftirtekt. Þessir aðilar höfðu notið
stuðnings Smáverkefnasjóðs og því
vissi ég betur um þau verkefni en
önnur.
Á þá sýningu sendu vörur tveir
verkefnishópar og einir 12 aðilar
aðrir, og þetta var sett upp með
mjög skömmum fyrirvara á 2. hæð á
Hótel Sögu. Þessi litla sýning vakti
mikla eftirtekt og mikið umtal og var
talsvert getið í fjölmiðlum. Hún var
bæði vandaðri, fallegri og fjölbreytt-
ari heldur en ég hafði þorað að vona.
Framhaldið var það að sex aðilum á
sýningunni var boðið að sýna vörur í
versluninni „íslenskur heimilisiðn-
aður“ í Reykjavík.
Sú sýning vakti líka athygli og
m.a. áhuga forráðamanna Kola-
portsins á að eiga við okkur sam-
starf. Næsta skrefið var að efna til
samstarfs við Kolaportið og þar
stóðu sýningar 22. og 23. maí. Lagð-
ur var undir þriðjungur af sölusvæði
Kolaportsins og því var þar mikið
meiri fjölbreytni til sýningar og sölu
en áður.
Þar tókst samstarf við ýmsar
stofnanir eins og Landgræðsluna og
Bændaskólann á Hvanneyri sem
voru að kynna starfsemi sína, og eins
við úrvinnslufyrirtæki í matvælaiðn-
aði, s.s. kjötiðjur Kaupfélags Þing-
eyinga, Kaupfélags Arnesinga og
Kaupfélags Austur-Húnvetninga,
Fjallalamb hf í Norður-Þingeyjar-
sýslu og Austmat hf á Reyðarfirði,
Félag eggjabænda og ennfremur
voru þarna Ferðaþjónusta bænda og
Félag vistforeldra í sveitum og síðan
var margvísleg framleiðsla úr sveit-
unum, bæði handverk, smáiðnaður
og ýmis iðnaðarvarningur.
Þetta var viðamikil sýning sem
stóð þó ekki nema tvo daga og mælt-
ist held ég ágætlega fyrir. Það má
kannski geta þess að Kolaportið hef-
ur leitað aftur eftir samstarfi núna,
en ekki hefur verið tekin nein af-
staða til þess hvort af því verður.
Reynt var að hafa það að leiðar-
ljósi að þátttakan yrði sem víðast af
landinu og það hefur verið mín
regla, þó að gæði og staða fram-
leiðslunnar kunni að vera mismun-
andi eftir héruðum og landshlutum.
Þessar sýningar eru ekki síst hugsað-
6'94 - FREYR105