Freyr - 15.02.1994, Blaðsíða 13

veðrátta á íslandi eitthvað sem aðrir
kynnu að sækjast eftir?
Sérstaða íslands.
Á þeim forsendum fór ég að skoða
ferðamöguleika, útflutningsmöguleika
o.fl. Sérstaða íslands er fyrst og fremst
smæðin og svo lega landsins sem veldur
því að sjórinn umhverfis er miklu hreinni
en hann er hér fyrir sunnan okkur. Loft-
mengun er vart mælanleg, jarðvegur
mjög góður og heilbrigður. Við höfum
notað tilbúinn áburð í sáralitlum mæli og
í litlum hluta landsins og gróðurtímabilið
er stutt. Þetta var þá allt í einu orðið
okkur til framdráttar; auk þess er veðrið
okkur hagfellt að því leyti að hér er engin
hætta á því að fólk í sólböðum geti fengið
húðkrabbamein af völdum of mikillar
sólar, því hún er ekki til staðar. Rokið
feykir þeirri loftmengun sem hér hefur
myndast þó í litlum mæli sé, burt mjög
fljótlega.
Út frá þessum sjónarmiðum hef ég
verið að hugsa: Hvar liggja þá tækifærin?
Þetta hefur verið áhugamál mitt núna í
þrettán ár. Þegar ég vann fyrir ríkis-
stjórnina að samskiptum við erlenda fjöl-
miðla þegar leiðtogafundurinn var
hérna, þá upplifði ég erlendu fjölmiðlana
eins og maður gat ímyndað sér víkingana
þegar þeir fundu ísland árið 874. Þessir
erlendu fréttamenn voru landkönnuðir
sem gerðu sér enga grein fyrir því að hér
byggi þjóð með menningu, með landbún-
að og sjávarútveg, jafn fullkominn eins
og hann er.
í framhaldi af því var skipuð nefnd sem
ég átti sæti í og við skoðuðum möguleik-
ana út frá sjónarmiði hollustunnar; hvort
ísland gæti orðið heilsuparadís, svipað
eins og Baden-Baden. Það var rökrétt
hugsun og vakti athygli, en Islendingar
lögðu ekki upp með verkefnið. Nefndir
tvær sem unnu að því á árunum 1989 og
1991 að kanna hvernig ætti að kynna
ísland fyrir umheiminum, komust að
þeirri niðurstöðu að það ætti að kynna
sem land gæða, heinleika og hollustu. í
tengslum við það væri snjallt að við tækj-
um forystu í umhverfismálum og jafn-
framt var lagt til að hér yrðu haldnar
umhverfisráðstefnur.
Við höfum hins vegar misst af lestinni
vegna þess að við gerðum ekkert í málinu
á þeim tíma. Fyrir stuttu var haldin al-
þjóðleg umhverfisráðstefna í Noregi sem
ég vildi láta halda á íslandi, en menn hér
treystust ekki til að leggja upp með hana.
Pá koma mér til hugar heilbrigðissviðið.
hvort smæð þjóðfélagsins og þjóðskráin
veitti skilyrði til nákvæmra krabbameins-
rannsókna, svo dæmi sé tekið. Hér er
þjóðskráin þekkt svo langt aftur í tímann
að auðvelt er að skilgreina erfðaeinkenni
sjúkdóma og hver eru ytri einkenni.
Þarna er aftur lag, en núna, 1994, sjáum
við að fleiri og fleiri þjóðir eru farnar að
segja það sem ég vildi að við gerðum fyrir
fimm árum. Sumar þjóðir eru farnar að
auglýsa að þær séu að framleiða hreinar
vörur. Þær segjast framleiða vörur sem
eru góðar fyrir heilsuna og gæðavörur.
Allt það sem við spáðum 1986-1989
„ Ef ísland getur ekki
markaðssett sig sem
lífrœnt land getur ekk-
ertland það.“

hefur reynst rétt og hefði verið mjög gott ísland ú að kynna sem land
að fara þessa leið á sínum tíma. En við hreinleika, hollustuog
erum kannski ekki nægilega framsýn gceða. FráSystrastapaá
þjóð og það er auðvitað skýring á því eins Siðu.
og mörgu öðru. Okkur hefur tekist að
selja fiskinn án þess að þurfa að hafa
mikið fyrir markaðsmálum. því eftir-
spurnin eftir fiski hefur oftast verið meiri
en framboðið. Og þar af leiðandi höfum
við ekki þurft að leggja jafn mikið á
okkur í markaðssetningu eins og ef við
værum að keppa á vörumarkaði þar sem
samkeppni er til staðar.
Áhersla verði lögð á hreinar
náttúruafurðir.
Nú aftur á móti stöndum við frammi
fyrir því að verða að markaðssetja það
sem við höfum að selja, þ.e.a.s. að koma
okkur á framfæri á almennum mörkuð-
um, bæði vegna þess að vörur eru að
koma hingað vegna fjölþjóðasamninga
sem við höfum gert og við þurfum að
keppa á sömu forsendum annars staðar.
6’94 - FREYR 109