Freyr - 15.02.1994, Blaðsíða 12

Lífsgildin eiga eftir að breytast
Viðtal við Baldvin Jónsson markaðsfrœðing sem vinnur að því að kynna
ísland sem land hreinleika, hollustu og gœða
„Það er búið að traðka alltof mikið á íslenskum bœndum. Við höfum mörg kerfi í þjóð-
félaginu og öll hafa þau sína annmarka. Linnulausar árásir á stjórnkerfi landbúnaðarins,
sem þó hefur það umfram flest önnur kerfi að vera í sífelldri hagrœðingu og endurskoðun,
hafa ómaklega bitnað á bœndunum sjálfum. íslenskir bœndur hafa ekkert til að skamm-
ast sín fyrir!“ sagði Baldvin Jónsson í viðtali við Frey.
Baldvin Jónsson hefur
lengi unnið að mark-
aðsmálum, innan-
lands og utan og hefur
um árabil verið mikill
áhugamaður um holl-
ustu matvœla. Það er
eindregin skoðun
hans að landbúnaður í
þessu landi eigi mikla
framtíð fyrir sér.
Baldvin Jónsson.
Sú breyting er að verða, a.m.k. á Vest-
urlöndum, að fólk vill hreinar landbún-
aðarafurðir og greiðir vel fyrir þær. Við-
urkennt er að íslenskar búvörur séu
ómenguð gæðavara og ættu því erindi á
markað fyrir vistvænar afurðir. Þarna
kunna að vera að opnast ný tækifæri sem
þarf að kanna.
Baldvin Jónsson er starfsmaður sam-
starfshóps um framleiðslu á vistvænum
landbúnaðarvörum, en að hópnum
standa Búnaðarfélag íslands, Stéttar-
samband bænda, Framleiðsluráð land-
búnaðarins, Upplýsingaþjónusta land-
búnaðarins og Rannsóknastofnun land-
búnaðarins og landbúnaðarráðuneytið.
Formaður samstarfshópsins er Arnaldur
M. Bjarnason. Baldvin hefur langa
reynslu í samskiptum við fjölmiðla og
hefur mikinn áhuga á að kynna ísland
sem land hreinleika. Freyr fór á fund
hans og átti tal við hann um þau mál.
„Árið 1981 sat ég ráðstefnu bandarískra
framtíðarhyggjumanna (fútúrista), en
það eru menn sem eru að að velta fyrir sér
framtíðinni, viðskiptafræðingar, efna-
hagsfræðingar, hagfræðingar, markaðs-
sérfræðingar, fjölmiðlafólk og svo innan
um spámenn sem eru að reyna að spá í
framtíðina. Á ráðstefnunni var verið að
ráða í það hvernig samruni Evrópu
mundi verða og hvaða áhrif það mundi
hafa í Asíu og Ameríku og líka hvernig
Ameríka og, enn fjær, sameinaður heim-
ur mundi verða þegar gengið væri út frá
því að með nýjustu tækni væri hægt að
gefa út dagblað samdægurs í Evrópu og
Ameríku með gervihnattatækni, unnt
væri að horfa á alla helstu viðburði í
fréttum í beinum útsendingum í sjón-
varpi, hægt væri að senda upp gervitungl
til þess að þjóna símkerfum o.s.frv.
Menn sáu fyrir sér minnkandi heim og
aukin samskipti.
Á þeim tíma var verið að hugsa um
Evrópu sem eina þjóð, sem auðvitað
gekk ekki eftir og gengur aldrei eftir, og
þá spurði maður sjálfan sig: hver verður
staða íslands? - hefur þá lítil þjóð ekki
eitthvað að segja í samskiptum við stórar
þjóðir eða koma stórar þjóðir til með að
valta yfir ísland?
Út frá því fór ég að reyna að átta mig á
því hvað okkur gæti orðið til framdráttar.
Umhverfismál voru ofarlega á baugi á
þessari ráðstefnu. Menn höfðu miklar
áhyggjur af því hvernigjarðvegurinn væri
að fara, vatnið að mengast, hvernig loft-
mengunin var orðin og hvílíkur vandi
steðjaði að, væri ekki gripið í taumana.
Þá fór ég að velta því fyrir mér hvort lega
landsins mundi ekki verða okkur til fram-
dráttar. Var ekki t.d. hin síbreytilega
108 FREYR - 6*94